ඔවුන් පිටත්වගියේ පෙර සැලසුම් කලපරිදි සිංගප්පූරුවටය. ඔවුන් ආපසු පැමිණීමට තව සතියක පමන කාලයක් තිබුණි. එම උත්සවය යොදාගෙන තිබුනේ මනමාලයාගේ නිවස පිහිටි හපුතලේ ප්‍රදේශයේය. ඔවුන් පිටත්වු පසු අපි ගෙදර පැමිනියෙමු....ගෙදර අද පාලුයි දුවේ....අම්මා කීවාය....අක්ක නැති එක මටත් හරි පාලුවක් දැනෙනව අම්මෙ...මා කීවෙමි......දුවේ ඔයාට ආයෙත් බෝඩිමට යන්නම ඕනැද.....රාත්‍රී ආහාර ගන්නා වේලාවේදී අම්මා ඇසුවාය.....එහෙ හිටියොත් මට ලේසියි අම්මෙ....මා කීවෙමි......චතුරිකා දුවට කරදර නැතුව ඉගෙනගන්න ඉඩදෙන්න වත්සලා.....තාත්තා අම්මා දෙස බලා පැවසුවේය.....මගෙ ලොකුදුව නැතිවුනාම මට හරි පාලුයි මහත්තය....මේ දුවවත් මගෙ ලග ඉන්නවනම්.....කී ඇය අඩන්ට වූවාය.....ඇය දෙස බලා සිටි තාත්තා....පොඩි දුවට කරදරයක් නැත්නම්.....මෙහෙ ඇවිත් නවතින්න....පැවසුවේය.....මටනම් කරදරයක් නෑ තාත්තෙ ඒත්.....මා බිමබලාගෙන කල්පනා කරන්ට වුනෙමි......නංගි බයයි අම්මේ ආයෙත් එයාට කරදරයක් වෙයි කියල.....ලොකු අයියා කීවේය.....නෑ නෑ එයාට මේ සැරේනම් කිසිම කරදරයක් වෙන්න ඉඩතියන්නෙ නෑ.....අම්මා කීවාය....ඇයි සුරන්ජිත් කතා නැතුව ඉන්නෙ.....සුරන්ජිත් පුතා කැමති නැද්ද මේ දුව මෙහෙ නවතිනවට..තාත්තා ඇසූවිට......ඔහු කිසිවක් නොකියා සිනහවෙනු දුටු අයියා.....මෙයා ලැජ්ජාවට මොකුත් නොකිව්වට කැමතියි තාත්තෙ.....පේන්නෙ නැද්ද මනමාල හිනාව....අයියා එසේ පැවසූවිට....සියලෝම සිනහවිය.....හරි හරි.....දුව මීට පස්සෙ මෙහෙ ඉදන් කැම්පස් යන්න.....දුවට යන්න එන්න කරදරනම් වාහනේට ඩ්රිවර් කෙනෙක් එවන්නම්.....තාත්තා පැවසුවේය.
අක්කා නැතිවීමෙන් අම්මා දුකෙන් පසුවෙන බැවිනුත් සියලු දෙනාගේම ඉල්ලීම නිසාත් මා නැවත ගෙදර නැවතීමට සිතාගත්තෙමි. සතියකින් පසු.අක්කාගේ නිවසට පැමිනීමේ උත්සවය දියතලාවේදී පැවැත්වීය. එහිදී අක්කා මට සිංගප්පූරුවෙන් රැගෙන ආ ජංගම දුරකතනයක් තෑගිකර.....නංගි දැන් අපි දෙන්න දුරින් හිටියත් නිතර කතා කරන්න පුලුවන්....කීවාය.....මට මෙන්ම අයියලා දෙදෙනාටත් තාත්තාටත් දුරකතනය බැගින් තෑගි දී තිබුනි.
අක්කාගේ උත්සව අව්සන්වූ පසු මා නවාතැනින් ඉවත්වී නැවත නිවසට පැමිණියෙමි....මමනම් කැමති දුවගෙ උපාධිය ඉවර වෙනකන් මෙහෙ ඉන්නවනම්.....ඒත් ඉතින් ගෙදර අය බලකරනවනම් යන්න....පැවසූ....නවාතැනේ ඇන්ටී.....ආයෙත් දුවට ගැටලුවක් ආවොත් මෙහෙට එන්න....මගේ මුහුන සිපගෙන පැවසුවාය....මා නැවත මාසිටි කාමරයේ නැවතුනෙමි......පාලුවක් කාන්සියක් හෝ ගැටලුවක් ඇතිවූ විට අක්කා සොයාගෙන ගියමට අක්කා නොමැතිවීමේ පාලුව දැනෙන්ට විය.....ඒ වෙලාවට මා අක්කාට දුරකතනයෙන් කතාකර එම ගැටලුව තරමක් දුරට අඩුකර ගත්තෙමි. මේ අතර අම්මා පෙරට වඩා මට ආදරයෙන් සලකන්ට විය.....සවස ගෙදර පැමිනි පසු ඇය ටික වෙලාවක් හෝ මාව ලග තබාගෙන කතා කිරීමේ පුරුද්දක් ඇතිවිය.....සුරන්ජිත්ට සහ මට හැකිතරම් ආදරය කිරීමට ඉඩලැබුනු අතර සීමාව ඉක්මවා නොයාමට ඔහු නිතර ප්‍රවේසම් වනබව තේරුනි. එහෙත් ඔහු වෙනුවෙන් ඕනෑම පරිත්‍යාගක් කිරීමට මා සූදානමින් සිටියෙමි.
අක්කාගේ උත්සවයෙන් මාස තුනකට පමන පසු අයියාගේ නිවසේ වැඩ අවසන්විය. තවමත් විවාහ නොවුනත් අයියා ඔහු විවාහවීමට සිටින අක්කා සමග ගෙදරට අවශ්‍ය උපකරන ගෙනෙන්ට විය. ඇයගේ නම නයෝමී විය. ඇය වෛද්‍ය වරියකි . මා සමග කතාකරන විට ඇය ඉතාමත් කාරුනික තැනැත්තියක් බව පෙනෙන්නට තිබුනි. ඇය දිනෙන් දින මාසමඟ හිතවත් වන්ට විය. නයෝමි අක්කා ගෙදර පැමිනි විට චතුරිකා නංගී කෝ.....යනුවෙන් අසනු මා අසාගෙන සිටියෙමි....
අපේ අක්ක ගියාට පස්සෙ චතුරිකා නංගිට තව අක්ක කෙනෙක් හම්බවෙලා වගේ.....මා නයෝමී අක්ක සමග එකලග ඉදගෙන කතාකරමින් සිටිනවිට.....සුරන්ජිත් පැවසුවේය.....මේ චතුරිකා නංගි හරි හොදයිනෙ මල්ලි....ඕනැ කෙනෙකුට මේ නංගිව දැක්කම ආදරේ හිතෙනව.....නයෝමී අක්කා සිනාසෙමින් කීවාය.
තවත් මාස තුනකින් පමන ලොකු අයියාගේ විවාහ දිනය තීරනය විය. එයද කොළඹ තරු පහේ හෝටලයක ගැනීමට දෙපත්තේම එකඟතාවය විය.....නයෝමි අක්කාගේ නිවස පිහිටා තිබුනේ නුගේගොඩ බැවින් කොළඹ හෝටල් යොදාගැනීම පහසුවක් විය. මේ වනවිට මාත් සුරන්ජිත් අතර තිබෙන ආදරය තවත් දැඩිවී තිබුණි. මට නිතරම ඔහුගේ ආදරය උනුසුම විදගැනීමට අවශ්‍යය විය. මේ නිසා මා සුරන්ජිත් කාමරයේ සිටිනවිට.ඔහුගේ කාමරයට ගොස් කිසිම බියක් සැකයක් නොමැතිව ඔහුගේ ඇදේ ඇලවීම පුරුද්දක් විය. මා අසල ඇලවෙන ඔහු මගේ හිස සිට පාදය දක්වාම සිප ගැනීමට පටන්ගනී....
No comments:
Post a Comment