ආත් අම්මාගේ පාඩම 172..............දැන් අයියගෙ වෙඩින් එක ඉවරවුන ගමන් ඊලගට තියෙන්නෙ අපේ එක.....මගෙ සුදු කෙල්ලෙ....මට ආදරය කරන අතරතුර පැවසූ ඔහු ඊට පස්සෙ මේවගේ අමාරුවෙන් ඉවසගෙන ඉන්න ඕනැනෑ....අපිට රතුකට්ටෙ පන්නන්න පුලුවන්....කීවේය..ඊට පස්සෙ අපි බදිනව නේද අයියෙ....මා ඔහුගේ පිට අතගාමින් ඇසුවෙමි....ඔවු.... ඔයාට විශ්වාස නැද්ද.....ඔහු ඇසුවේය.....එහෙනම් රතුකට්ට පැන්නුවයි කියල ගැටලුවක් නෑනෙ.....මම ඕනැ වෙලාවක ඔයා වෙනුවෙන් ඒ පරිත්‍යාගය කරන්න ලෑස්තියි අයියෙ......මා කීවෙමි.....මම දන්නව නංගි ඔයාමට ගොඩක් ආදරේ හින්දයි ඔහොම කියන්නෙ කියල ඒත් නංගියේ මම කැමතියි මගේ මනමාලිව පිවිතුරු කෙල්ලෙක් විදියට පෝරුවෙ නගිනව බලන්න.....ඒ හින්ද රතු කට්ටෙ පන්නන්නෙ නැතුව ඉවසගෙන ඉම්මු....දෙවෙනි දවසට අම්මට පෙන්වන්න සාක්ෂි තියෙන්නත් ඕනැනෙ....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....ඒකත් ඇත්ත... මා ලැජ්ජාවෙන් ඇබරෙමින් කීවෙමි.... මා පිරිමියෙක් ලෙස සිටින කල මේවගේ අවස්තාවලදී ශුක්‍ර මෝචනය පාලනය කරගැනීමට අපහසුවූ බව කල්පනා විය. කොල්ලන්ට මේකට වැඩිවෙලාවක් යන්නෙ නෑ ඒත් සුරාන්තයට පත්වෙනකන් ඉවසන්නත් බෑ..අනේ පවු.....සුරන්ජිත් කොහොම ඉවසගෙන ඉන්නවද මන්ද...සිතූ මා... මම කියන්නද වැඩක්....ඒත් අයිය මම ගැන වැරදියට තේරුම් ගනීද මන්ද....මා සෙමින් කීවෙමි.....අනේ නෑ කියන්නකො බලන්න....ඔහු මගේ මුහුන ඇගිලිවලින් පිරිමදිමින් කීවේය.....මට තේරෙනව මේ වෙලාවට අයිය කොල්ලෙක් විදියට හරිම අමාරුවෙන් ඉන්නෙ කියල......අපිට බැරිද රතුකට්ටෙ පන්නන්නෙ නැතුව එන්ජෝයි කරන්න...මා එසේ පැවසූ විට කල්පනාවක නිරතවූ ඔහු....එහෙමත් බැරිකමක් නෑ....ඒත් ගෑණු  ලමයගෙ කැමැත්ත අකමැත්ත ගැන මම දන්නෙ නැනෙ.....ඔහු කීවේය.....ඒ ගෑනුලමය කැමතිනම්......මා ඔහුව තවත් තුරුලුකරගෙන කීවෙමි....කැමතිනම් කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ....කී ඔහු මාව තුරුලුකරගෙන ඇදේ වටයක් පෙරලුනේය....එවිටම දුවේ යනුවෙන් අම්මා අඩගසන හඩ ඇසුනි.....අම්ම අඩගහනව මාව අතහරින්න....තාමත් මාව තුරුලුකරගෙන සිටින ඔහුට කීවෙමි...අතාරින්නකො අනේ දැන් අම්ම මෙහාටත් එයි.....ඔහු මාව අතහැරිය පසු ඇදගෙන සිටි සාය සහ බල්වුසය සකස් කරගෙන අවුල්වූ කොන්ඩයද ඉක්මනින් සකසා ගත් මා අම්මා අසලට කලබලයෙන් ගියෙමි...මම දුවව හොයනව ඔයා උඩනෙ ඉදල තියෙන්නෙ....ඔව් අම්මෙ.....අයියගෙ කාමරේ පොඩ්ඩක් අස්කරල දෙන්න කිව්ව.....මා කීවෙමි....කෝ අයිය....කාමරේ ඉන්නව....අයියත් එක්ක තමා අස්කලේ...මා ලැජ්ජාවෙන් මෙන් පවසනවිට....කට කොනකින් සිනාසුනු ඇය. අයියත් එක්ක එන්න තේබොන්න....කාමරේ අස්කරනකොට තේබොන්නත් අමතක වෙනව නේද....ඇය සිනාසෙමින් ඇනුම් පදයක් මෙන් පැවසුවාය......ආපසු හැරුනු මා සුරන්ජිත්ගේ කාමරය තුලට ගියෙමි....මොකද කතාකලේ....තේ බොන්න එන්නලූ....ඔයා කරන දේවල් අම්මට සැකහිතිලද කොහේද මට හිනාවුනා....මට ලැජ්ජාවෙ බෑ අනේ....ගින්දරයි පුලුනුයි එකට තිබ්බම ඇවිලෙනව කියල....අම්ම දන්නවනෙ බබෝ....ඒ හින්ද ඕව ගනන් ගන්න එපා....ඔහු කීවේය....එහෙම හිතාගෙනත් ඇයි අම්ම මට තනියම අයියගෙ කාමරේට එන්න දෙන්නෙ....මා ඇසුවෙමි.....ඒකට හේතුවද....කී ඔහු මගේ අත අල්ලාගෙන....අම්ම තාම හිතාගෙන ඉන්නෙ....ගිනිකූරු තාම පෙගිල කියල.....ගිනිකූරු පෙගුණාම පත්තුකරන්න අමාරුනෙ.....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය....ඒකියන්නෙ අයියගෙ අතින් මට කරදරයක් වෙන්නෙ නෑ කියල අම්මට විශ්වාසයි.....මා ඇසුවෙමි.....ඔව් මටත් වඩා හොදට අම්ම මා ගැන දන්නවනෙ.....අම්ම විතරක් නෙවෙයි....අක්කත් මට අයියගැන ඔය ටිකම කියල තියෙනව....ඒකනෙ මම බය නැතුව අයියගාවට එන්නෙ.....මා කීවෙමි....ආ ඔයාල ආවද....මම හිතුව දෙන්නටම අද තේ බොන්නත් අමතක වෙලා කියල....අම්මා සිනාසෙමින් කීවාය....කිසිවක් නොකී සුරන්ජිත් මා දෙස බලනවිට මා ඔහු දෙසට කේක් කැබැල්ලක් දිගුකලෙමි....එය අතට නොගත් ඔහු මගේ අතින්ම කවා ගන්ට විය....මේ තේබීල ආපහු යමුද......සුරන්ජිත් අම්මාට නේසෙන ලෙස ඇසුවේය......කොහේද මා රහසින් ඇසුවෙමි....අපේ කාමරේට.....ඔහු කීවිට...අපෝ දැන් බෑ...අම්ම සැක හිතයි......මා කීවෙමි....මොකද දෙන්න එක්ක කුටුකුටුව.....අම්මා අපි දෙස බලා ඇසුවාය....නෑ අම්මෙ...මේ මගෙ පොත්වගේකුත් තියෙනව ඔක්කොම අවුල් වෙලා මේ නංගිට කිව්ව ඒටික හරියට තියල දෙන්න කියල....බලන්නකො අම්මෙ දැන් බෑ කියනවනෙ.....නංගිට වැඩක් ඇති ඒකනෙ පුතේ.....අම්මා කීවාය.....මොන වැඩක්ද අම්මෙ කම්මැලිකමට නිදාගන්න යන්න හදන්නෙ.....මම දවල්ට නිදාගන්නෙ නෑ අම්මෙ....මේ අයියට විකාර....මා ඔහුට සෙමින් අතින් පහරක් ගසමින් කීවෙමි....එහෙනම් ඔය වැඩේ කරල දෙන්න දුවේ.....අම්මා කීවාය.....අම්මා එසේ කීවිට සුරන්ජිත් මාදෙස බලා ජයක් ලැබුවාසේ සිනාසුනේය....ඔහුගේ උපාය කල්පනා කල මා කට අතින් තඩකරගෙන සිනාව නවතාගත්තෙමි.....තේ පානයෙන් පසු අපි නැවත කාමරයට ගියෙමු....කාමරයේ දොර වසා අගුලු දැමූ ඔහු මා අසලට පැමිනියේය....කපටියා....අම්මට මාර පොතක් පෙරලුවෙ නේද....මා ඇසුවෙමි....මගෙ වස්තුව ලගට ගන්න තාම ඉතින් පොත් පෙරලන්න ඕනැනෙ....කී ඔහු මාව බදාගෙන ඇදේ පෙරලුනේය. මාව ඇදේ දිගාකල ඔහු මගේ පපුව මත අත තබා....ඔයා කැමතිද මම ඔයාගෙ රහස් තැන් අතගානවට....සොරි ....මම මෙච්චරකල් ඔයාගෙන් මෙහෙම අහල නෑ....ඔහු ලැජ්ජාසීලීව කීවේය.....කමක් නෑ අයියෙ මේ ඔක්කොම දැන් ඔයාගෙනෙ....මා පැවසුවෙමි.....

ආත් අම්මාගේ පඩම 171...........මෙවරද මට ගීතකිහිපයක් ගායනා කිරීමට සිදුවිය....අම්මා රචනය කර එයට තනුවක් නිර්මාණය  කරදුන් අක්කාගෙන් සමුගැනීමේ ගීතය ගායනා කල මට....ගීය අවසානයේ ඇස්වලට කදුලු පිරුනු බව දැනගත් මට පිරිසක් ඉදිරියේ හැඩීමට ලැජ්ජාවක් ඇතිවූ බැවින් එම හැඩීම අමාරුවෙන් සගවාගෙන සිටිනවිට අම්මාගේ සහ අක්කාගේ ඇස්වෙල කදුලු බේරෙනු දුටුවෙමි....පිරිමින්ට වගේ නෙවෙයි ගෑනුන්ට ඕනැකෙනෙක් ඉස්සරහ අඩන්ට පුලුවන්..ඒක ලැජ්ජාවට කාරනාවක් නෙවෙයි...මාත් දැන් ගෑනියෙක් ඇයි මම ඇඩීම නවත්වන්නෙ....සිතූමම.....ඇස්වලින් කදුලු පිටවීමට ඉඩහලෙමි....අක්කා මා අසලට පැමිණ මාව තුරුලුකරගෙන තවත් අඩන්ට විය.මාද ඇය සමගම අඩන්ට වුනෙමි....ඉන්පසු ඇය අඩමින්ම අම්මා සහ අයියලාගේ දෙපා වැද සමුගන්ට වූවාය.....මා ද ඇගේ දෙපා වැද ඇයට සමුදුන්නෙමි.
                  ඔවුන් පිටත්වගියේ පෙර සැලසුම් කලපරිදි සිංගප්පූරුවටය. ඔවුන් ආපසු පැමිණීමට තව සතියක පමන කාලයක් තිබුණි. එම උත්සවය යොදාගෙන තිබුනේ මනමාලයාගේ නිවස පිහිටි හපුතලේ ප්‍රදේශයේය.   ඔවුන් පිටත්වු පසු අපි ගෙදර පැමිනියෙමු....ගෙදර අද පාලුයි දුවේ....අම්මා කීවාය....අක්ක නැති එක මටත් හරි පාලුවක් දැනෙනව අම්මෙ...මා කීවෙමි......දුවේ ඔයාට ආයෙත් බෝඩිමට යන්නම ඕනැද.....රාත්‍රී ආහාර ගන්නා වේලාවේදී අම්මා ඇසුවාය.....එහෙ හිටියොත් මට ලේසියි අම්මෙ....මා කීවෙමි......චතුරිකා දුවට කරදර නැතුව ඉගෙනගන්න ඉඩදෙන්න වත්සලා.....තාත්තා අම්මා දෙස බලා පැවසුවේය.....මගෙ ලොකුදුව නැතිවුනාම මට හරි පාලුයි මහත්තය....මේ දුවවත් මගෙ ලග ඉන්නවනම්.....කී ඇය අඩන්ට වූවාය.....ඇය දෙස බලා සිටි තාත්තා....පොඩි දුවට කරදරයක් නැත්නම්.....මෙහෙ ඇවිත් නවතින්න....පැවසුවේය.....මටනම් කරදරයක් නෑ තාත්තෙ ඒත්.....මා බිමබලාගෙන කල්පනා කරන්ට වුනෙමි......නංගි බයයි අම්මේ ආයෙත් එයාට කරදරයක් වෙයි කියල.....ලොකු අයියා කීවේය.....නෑ නෑ එයාට මේ සැරේනම් කිසිම කරදරයක් වෙන්න ඉඩතියන්නෙ නෑ.....අම්මා කීවාය....ඇයි සුරන්ජිත් කතා නැතුව ඉන්නෙ.....සුරන්ජිත් පුතා කැමති නැද්ද මේ දුව මෙහෙ නවතිනවට..තාත්තා ඇසූවිට......ඔහු කිසිවක් නොකියා සිනහවෙනු දුටු අයියා.....මෙයා ලැජ්ජාවට මොකුත් නොකිව්වට කැමතියි තාත්තෙ.....පේන්නෙ නැද්ද මනමාල හිනාව....අයියා එසේ පැවසූවිට....සියලෝම සිනහවිය.....හරි හරි.....දුව මීට පස්සෙ මෙහෙ ඉදන් කැම්පස් යන්න.....දුවට යන්න එන්න කරදරනම් වාහනේට ඩ්රිවර් කෙනෙක් එවන්නම්.....තාත්තා පැවසුවේය.
                 අක්කා නැතිවීමෙන් අම්මා දුකෙන් පසුවෙන බැවිනුත් සියලු දෙනාගේම ඉල්ලීම නිසාත් මා නැවත ගෙදර නැවතීමට සිතාගත්තෙමි. සතියකින් පසු.අක්කාගේ නිවසට පැමිනීමේ උත්සවය දියතලාවේදී පැවැත්වීය. එහිදී අක්කා මට සිංගප්පූරුවෙන් රැගෙන ආ ජංගම දුරකතනයක් තෑගිකර.....නංගි දැන් අපි දෙන්න දුරින් හිටියත් නිතර කතා කරන්න පුලුවන්....කීවාය.....මට මෙන්ම අයියලා දෙදෙනාටත් තාත්තාටත් දුරකතනය බැගින් තෑගි දී තිබුනි.
                  අක්කාගේ උත්සව අව්සන්වූ පසු මා නවාතැනින් ඉවත්වී නැවත නිවසට පැමිණියෙමි....මමනම් කැමති දුවගෙ උපාධිය ඉවර වෙනකන් මෙහෙ ඉන්නවනම්.....ඒත් ඉතින් ගෙදර අය බලකරනවනම් යන්න....පැවසූ....නවාතැනේ ඇන්ටී.....ආයෙත් දුවට ගැටලුවක් ආවොත් මෙහෙට එන්න....මගේ මුහුන සිපගෙන පැවසුවාය....මා නැවත මාසිටි කාමරයේ නැවතුනෙමි......පාලුවක් කාන්සියක් හෝ ගැටලුවක් ඇතිවූ විට අක්කා සොයාගෙන ගියමට අක්කා නොමැතිවීමේ පාලුව දැනෙන්ට විය.....ඒ වෙලාවට මා අක්කාට දුරකතනයෙන් කතාකර එම ගැටලුව තරමක් දුරට අඩුකර ගත්තෙමි. මේ අතර අම්මා පෙරට වඩා මට ආදරයෙන් සලකන්ට විය.....සවස ගෙදර පැමිනි පසු ඇය ටික වෙලාවක් හෝ මාව ලග තබාගෙන කතා කිරීමේ පුරුද්දක් ඇතිවිය.....සුරන්ජිත්ට සහ මට හැකිතරම් ආදරය කිරීමට ඉඩලැබුනු අතර සීමාව ඉක්මවා නොයාමට ඔහු නිතර ප්‍රවේසම් වනබව තේරුනි. එහෙත් ඔහු වෙනුවෙන් ඕනෑම පරිත්‍යාගක් කිරීමට මා සූදානමින් සිටියෙමි.
                  අක්කාගේ උත්සවයෙන් මාස තුනකට පමන පසු අයියාගේ නිවසේ වැඩ අවසන්විය. තවමත් විවාහ නොවුනත් අයියා ඔහු විවාහවීමට සිටින අක්කා සමග ගෙදරට අවශ්‍ය  උපකරන ගෙනෙන්ට විය. ඇයගේ නම නයෝමී විය. ඇය වෛද්‍ය වරියකි . මා සමග කතාකරන විට ඇය ඉතාමත් කාරුනික තැනැත්තියක් බව පෙනෙන්නට තිබුනි. ඇය දිනෙන් දින මාසමඟ හිතවත් වන්ට විය. නයෝමි අක්කා ගෙදර පැමිනි විට චතුරිකා නංගී කෝ.....යනුවෙන් අසනු මා අසාගෙන සිටියෙමි....
අපේ අක්ක ගියාට පස්සෙ චතුරිකා නංගිට තව අක්ක කෙනෙක් හම්බවෙලා වගේ.....මා නයෝමී අක්ක සමග එකලග ඉදගෙන කතාකරමින් සිටිනවිට.....සුරන්ජිත් පැවසුවේය.....මේ චතුරිකා නංගි හරි හොදයිනෙ  මල්ලි....ඕනැ කෙනෙකුට මේ නංගිව දැක්කම ආදරේ හිතෙනව.....නයෝමී අක්කා සිනාසෙමින් කීවාය.
                  තවත් මාස තුනකින් පමන ලොකු අයියාගේ විවාහ දිනය තීරනය විය. එයද කොළඹ තරු පහේ හෝටලයක ගැනීමට දෙපත්තේම එකඟතාවය  විය.....නයෝමි අක්කාගේ නිවස පිහිටා තිබුනේ නුගේගොඩ බැවින් කොළඹ හෝටල් යොදාගැනීම පහසුවක් විය. මේ වනවිට මාත් සුරන්ජිත් අතර තිබෙන ආදරය තවත් දැඩිවී තිබුණි. මට නිතරම ඔහුගේ ආදරය උනුසුම විදගැනීමට අවශ්‍යය විය. මේ නිසා මා සුරන්ජිත් කාමරයේ සිටිනවිට.ඔහුගේ කාමරයට ගොස් කිසිම බියක් සැකයක් නොමැතිව ඔහුගේ ඇදේ ඇලවීම පුරුද්දක් විය. මා අසල ඇලවෙන ඔහු මගේ හිස සිට පාදය දක්වාම සිප ගැනීමට පටන්ගනී....

ආත් අම්මාගේ පඩම 170............විනොදනී අක්කා මගේ අතින් අල්ලාගෙන සිටින දෙස පුදුමයෙන් මෙන් බැලූ සුරන්ජිත්.....මොකද දෙන්න එක්ක කතාව.....ඇසුවේය....ඔයා හරි වාසනාවන්තයි සුරන්ජිත් අයියෙ.....විනෝදනී අක්කා සුරන්ජිත් දෙසබලා පැවසූවිට .....ඒ මොකද....සුරන්ජිත් ඇසුවේය.....ඔයාට මේවගෙ එක්කෙනෙක් ලැබෙනව කිව්වම සතුටු නැද්ද....අක්කා කීවාය...ඔයා ඔය කියන්නෙ හිතට එකඟවමද.....ඔහු ඇසුවේය.....ඔව් අයියෙ....හැගීම්බරව කී ඇය....මම පොඩිකාලෙ ඉදම්ම සහෝදරයෙක් විදියට ගොඩක් ළඟින් ඇසුරුකළා.....සුරන්ජිත් අයිය ගෑණු ලමයින්ට කැමති නැතිවුනත් එයා මාත් එක්ක ළඟින් ඇසුරුකලා......ඒත් එදා මම සුරන්ජිත් අයියව බඳිනව කියල හිතේ තිබුනෙ නෑ....එදා අපි ඇසුරුකලේ සහෝදරයො වගේ....ඒත් මේ ලගදි අපේ අම්මා තමා මගේ හිතට මේ කසාද කතාව ඇතුලු කලේ....මාත් ඒකට කැමැත්තෙන් හිටිය.....මේ යෝජනාවට අකමැතියි කියල මාම කිව්ව කිව්වම මට ගොඩක් දුක හිතුන....මට හිතුන මේ ඔක්කොම උනේ චතුරිකා නංගි හින්ද කියල....ඒත් මම දැන් දන්නව....මාම ඩොක්ට කෙනෙක් විදියට මේකට විරුද්ධ වුනේ ඇයි කියල....ඇය ඉංග්‍රීසියෙන්ම විස්තර කරන්ට වූවාය.....මම ඕනැ වෙලාවක ඔයාවෙනුවෙන්  ඕනැම පරිත්‍යාගයක් කරන්න කැමතියි.......අක්කෙ....සුරන්ජිත් අයියගෙ තාත්ත මේකට කැම්තිනම් මම ඕනැ වෙලාවක අයින් වෙන්නම්....මා කීවෙමි......නෑ නෑ ඔයා කොහොමවත් දැන් සුරන්ජිත් අයියගෙන් අයින්වෙන්න එපා....ඇය සුරන්ජිත්ගේ අත ගෙන මගේ අත මත තබා....මම දන්නව ඔය දෙන්න ගොඩක් ගැලපෙනව කියල.....මගෙ ආශීර්වාදය....ඔය දෙන්නට.....ඇය පැවසුවාය.
             විනෝදනී අක්කා අපි අතරින් ඉවත්වූවිට අම්මා මා අසලට ආවාය.....මොකද විනෝදනී අක්ක කියන්නෙ.....තාම බනිනවද....ඇසුවාය.....අනේ නෑ අම්මෙ.....දැන් එයාට කරපු වැරැද්ද තේරිලා.....මම කිව්වනෙ අම්මෙ එයා හිතේ අමාරුවටයි එහෙම කලේ කියල.....මා පැවසුවෙමි.....ඔය විනෝදනී කියන්නෙ නරක ලමයෙක් නෙවෙයි දුවේ.....මට එදා පුදුම හිතුන එයා ඔහොම වැඩක් කරනව දැක්කම.....අක්කා මංගල ඇදුම පිටින් තනියම අපි අසලට පැමිනෙනු දුටු අම්මා.....මොකද දුවේ....ඇසුවාය....විනෝදනී නංගි අපේ නංගිට අදත් දොස්කිව්වද කියල දැනගන්න ආවෙ....ඇය කීවාය......අනේ නෑ අක්කෙ...දැන් එයාට කල වැරැද්ද තේරිලානෙ.....මා කීවෙමි....මම එයාට තේරුම් කරල දුන්න.....චතුරිකා නංගි කියන්නෙ කොයිවගේ කෙනෙක්ද කියල......අක්කා පැවසුවාය.....
             මා අසල කිසිවෙකු නොමැති වෙලාවක් බලා පැමිනි සුරනිමල....මේ නංගි මට ආරංචි වුනා ඔයාව අපේ පුන්චි අම්මගෙ ගෙදරින් පන්නල කියල....දැන් ගෙදර නෑ නේද...මම කිව්වනෙ ඔයාව සුරන්ජිත් අයියට හරියන්නෙ නෑ කියල....ඔයා මොනව හිතුවත් මම තාමත් ඔයාට ආදරෙයි.....ඔහු කියාගෙන යන්ට විය.....මේ අයියෙ....ඔයාගෙ අක්කගෙ වෙඩින් එක දවස මතකද.....මතක තියෙනවනම් මෙතැනින් යන්න......මා කීවෙමි....මේ ඕවට ආවොත් මම පලනව තොගෙ....කී ඔහු ඊට පස්සෙ මම හැර මොකෙක්වත් තෝව බදින්නෙ නෑ.....ඔහු එසේ පැවසූ විට එදාමෙන් කනට ගැසීමට සිතූ මා කේන්තියෙන් නැගිට්ටෙමි....එවිටම මා අසලට පැමිනි සුරන්ජිත්...මාව අල්ලා....මොකද මේ.....අපෙන් ඇසුවේය.....මූ මහ වලත්තයෙක් අයියෙ.....මා කීවෙමි...මුගෙ වලත්ත ගති තාම ඇරිල නෑනෙ.... කී ඔහු..මේ මල්ලි පැත්තකට වෙලා ඉන්නවද මගෙන් කන පලාගන්නවද.....සැරකර මා අසලින් ඉවත්කලේය. මේ කලබලය දුටු නිල්මිනි අක්කා අපි අසලට පැමිණි අතර විනෝදනී අක්කාද ආවාය....මොකද වුනේ....විනෝදනී අක්කා ඉංග්‍රීසියෙන් ඇසුවාය.....නෑ නෑ අක්කෙ පොඩි ප්රස්නයක් උනා....දැන් ඒක හරි..සුරන්ජිත් කීවේය...මොක්ද නංගි වුනේ....අපේ සුරනිමල මල්ලි නංගිට මොකුත් නොහොබිනා දෙයක් කලාද....ඇසූ ඇය.....ඕක හදන්න බෑ නංගි කනගාටුවෙන් මෙන් කීවාය....එහෙම දෙයක් නෑ අක්කෙ....එයා මට නරක වචනයක් කිව්ව ඒක සුරන්ජිත් අයියට ඇහෙන්න ඇති.....තාම කොල්ලොනෙ අක්කෙ කොල්ලන්ගෙ හැටි ඔහොම තමයි....මා කීවෙමි....ඕක කොල්ලෙක් නෙවෙයි නංගි .....මට කියන්න ලැජ්ජයි මගෙ මල්ලි හින්ද....ඇය දුක්බරව පැවසුවාය. සුරනිමල නරක කෙනෙක් යනුවෙන් ඔවුන් සැවෝම දන්නා බව අක්කලාගේ කතාවෙන් තේරුම් ගත්තෙමි. මීට පෙරද මෙවැනි සිද්දීන් ඇතිවෙන්න ඇති ඒක තමා නිල්මිනි අක්ක කිව්වෙ කියන්න ලැජ්ජයි කියල.....මා කල්පනා කලෙමි.....
                ගියවර නිල්මිනි අක්කාගේ මංගල්‍යය දවස මෙන් නොව අද සුරන්ජිත් අයියා මා අසලම සිටි අතර ඔහු මා අසලින් ඉවත්වූවේ ඔහුගේ නෑදෑයන් සහ යහලුවන් මුනගැසීමටත් වෙනත් වැඩවලටත් පමනි.

ආත් අම්මාගේ පඩම 169............අපේ කසාදෙ නවත්වන්න දැන් එයාලත් මැදිහත්වෙලා වගේ....සිතූ මා......මොකක්ද.... එයාල කියනවද මාව ගැලපෙන්නෙ නෑ කියල.... ඇසුවෙමි.....එහෙම දෙයක් නෙවෙයි.....අයියයි අක්කයි ඉන්දැද්දි ඇයි කලබලේ කියල අහනව....එක අතකට බලනකොට ඒ කතාවෙත් ඇත්තක් තියෙනව පැවසූ ඔහු......අක්ක බදින්න ඉන්න එක්කෙනා මේදවස්වල ඕස්ට්‍රේලියාවෙනෙ ඉන්නෙ.....එයා ආත් අම්මාගේ පඩම 169............අපේ කසාදෙ නවත්වන්න දැන් එයාලත් මැදිහත්වෙලා වගේ....සිතූ මා......මොකක්ද.... එයාල කියනවද මාව ගැලපෙන්නෙ නෑ කියල.... ඇසුවෙමි.....එහෙම දෙයක් නෙවෙයි.....අයියයි අක්කයි ඉන්දැද්දි ඇයි කලබලේ කියල අහනව....එක අතකට බලනකොට ඒ කතාවෙත් ඇත්තක් තියෙනව පැවසූ ඔහු......අක්ක බදින්න ඉන්න එක්කෙනා මේදවස්වල ඕස්ට්‍රේලියාවෙනෙ ඉන්නෙ.....එයා තව මාසෙකින් දෙහෙකින් එනවලු....අක්ක කියනව එයා ආපුගමන් වෙඩින් එක ගන්නව කියල.....අයිය බදින්න ඉන්නෙ ඩොක්ටකෙනෙක්......අක්කගෙ වෙඩින් එක ඉවරවුනාට පස්සෙ එයාගෙ එකත් ගන්නව කියනව....අයිය හදන ගෙයි  තව පොඩි වැඩටිකක් තියෙනව....ඒකත් ලගදිම ඉවරවෙයි.....එයා බැන්දට පස්සෙ ඒගෙදරට යනවලු....ඊට පාස්සෙ ඉතින් අපේ එක තමයි....ඔහු සිනාසෙමින් පවසන්ට විය.....එතකොට තව කල්යයි වගේ නේද.....මා ඇසුවෙමි....පරක්කු වෙන එකට හිතට දුකයි නේද....ඔහු ඇසුවේය....හිතට දුකනම් තමයි ඒත් ඉතින් වෙන මොනව කරන්නද...ඔයාල කියන ඕනැ දවසක මම ලෑස්තියි...මම කියල තියෙනවනෙ අවුරුදු ගානක් බලාහිටියත් ඔයාව ඇර වෙනකෙක්ව බදින්නෙ නෑ කියල....මා කීවෙමි.
                 සතියක් පමන ගතවූපසු අක්කා මාව හමුවීමට පැමින අම්මාට මාව ඉක්මනින් මුනගැසීමට අවශ්‍ය බව දැන්වූවාය....මේ සැරේ මොකක්ද දන්නෙ නෑ අවුල..කල්පනා කල මා මීළඟ ඉරිදා මා ඇයව හමුවීමට ගියෙමි. මා ඇය අසලට ගිය වහාම මාව තුරුලු කරගත් ඇය මාගේ මුහුන සිපගනිමින්.....මගේ දුව දකින්නෙ නැතුව ඉන්න බෑ....ඒකයි එන්න කිව්වෙ....කී ඇය....මම හිතාගෙන හිටියෙ ඔයාලව එක්තැන් කරල මගෙ ලගම තියාගන්න....මට හරි දුකයි දුවේ ඔයාලගෙ මේ කටයුත්ත කල්දාන්ට වුනාට....ඒකට කමක් නෑ මැඩම් මම ඕනැ කාලයක් ඔයාල වෙනුවෙන් ඉන්නම්.....මා කීවෙමි.....අනේ දුවේ මට මීටපස්සෙ මැඩම් කියන්න එපා ඉස්සර වගේ අම්මෙ කියන්න.....ඔයාගෙ අක්කත් හරි දුකෙන් ඉන්නෙ....එයාට මිස් කියනව කියල...ඇය එසේ පවසනවිට....ඇගේ ඇස්වලින් කඳුලු පිරෙනබව දුටුවෙමි......මම තාම පිට කෙනෙක්නෙ.... මම එහෙම කියන එක හරිනෑ නේද....ඇසූ මා....මමත් කවද හරි මේ පවුලට සම්භන්ධ වුනාම නෑකම් කියල කතා කරන්නම්..... කීවෙමි.....සම්භන්ද වෙනව කියල නංගිට විශ්වාස නැද්ද.....විශ්වාස නැත්නම්....ඔය විදියටම කතාකරන්න.....අක්කා අමනාපයෙන් කීවාය....විශ්වාස නැති හින්ද නෙවෙයි මට ඔයාල බැන්න මීටපස්සෙ නෑකම් කියල කතාකරන්න එපා කියල....මේ විදියට කතා කලොත් ආයෙත් ගැටලුවක් වෙයි කියල මට බයයි.....මා කීවෙමි....අපිට වැරදීමක් දුවේ එදා වුනේ....මීට පස්සෙ එහෙම දේවල් වෙන්නෙ නෑ කියල අපි පොරොන්දු වෙන්නම්කො.....අම්මා කීවාය....නංගි බයවෙන්න එපා මීට පස්සෙ අපේ අතින් එහෙම වැරැද්දක් වෙන්නෙ නෑ.....අක්කාද පොරොන්දුවූවාය. කෝ අක්කෙ ගෙදර අනිත් අය....මා කාලයකට පසු ඇයට අක්කා යනුවෙන් කතාකලෙමි....එයාල ඊයෙ බන්ඩාරවෙල වත්තට ගියා දුවේ.....අම්මා කීවාය....එතකොට අම්මයි අක්කයි විතරද අද ඉන්නෙ.....මා ඇසුවෙමි.....ඔව් දුවේ ඔයත් අද මෙහෙ ඉදල හෙට යන්න.....අම්මා කීවාය....බෑ අම්මෙ බෝඩිමේ ඇන්ටිට කියල ආවෙ නෑනෙ.....මා පැවසුවෙමි.
             සිදුවූ දේවල් අමතක කර දැමූ මා මෙතැන් සිට පැරණි ආකාරයට නැවත නෑදෑකම් කියමින් කතාකරන්ට පටන්ගත්තෙමි. මාස දෙකක් පමන ගතවූ පසු අක්කා විවාහ වීමට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින අයියා ලංකාවට පැමිනි බව අක්කා පැවසුවාය. ඇයව බැලීමට ඔහුගේ පවුලේ පිරිස පමිනෙන බව දන්වා තිබුනු බැවින් එදින මටද එහෙ එන ලෙස දන්වා තිබුනි......ඔසරියකින් සැරසුනු අක්කා ඔව්න්ව පිලිගත්තාය....එදිනම මංගල්‍යය තීරනය කරගත් අතර නැකත් දින බලා දැන්වීමට දෙපැත්තේම තීරනය විය.
                 සතියකට පමන පසු ඔව්න්ගේ උත්සව දින දන්වා ඇතිබව සුරන්ජිත් මාසමග පැවසුවේය.....ඔන්න අක්කගෙ වැඩේට තියෙන්නෙ තව මාස දෙකයි....ඊට පස්සෙ අයිය....ඔහු මගේ අතින් අල්ලාගෙන සතුටින් කීවේය....ඒ දවස් ටිකේ ගෙදර නවතින්න බලාගෙන එන්න....ඔහු කීවේය...ඒවට තව කල්තියෙනවනෙ....තාම අපි බැන්දෙ නෑනෙ.....මා පැවසූ විට....දැන් ඉතින් බැන්ද වගේ තමයි කී ඔහු වටපිට බලා මගේ මුහුන සිපගත්තේය.....
                 අක්කාගේ මංගල්‍යය දිනය ලංවිය ඇයගේ යෙහෙලියන්ගේ කෙනෙක් හැටියට මාව තෝරාගෙන තිබුනි....තවත් දෙදෙනෙක් ඇයගේ යෙහෙලියන් අතරින් තෝරාගෙන තිබුනි. ඇයගේ උත්සවය සදහා මගේ සහය අවශ්‍යය බව දැන්වූ නිසා සති දෙකක් පමන කාලයක් ගෙදර නැවතී සිටීමට සිදුවිය......මෙම උතසවය කොළඹ තරුපහක හෝටලයක පැවැත්වීය....මෙයට ඔවුන්ගේ නෑදෑ හිතවතුන් විශාල ප්‍රමානයක් පැමින සිටිනබව දක්නට ලැබුනි. බොහො කලකින් විනෝදනී අක්කා මට හමුවූයේ මෙම දිනයේ දීය.....එදා මගෙ අතින් ඔයාට වැරැද්දක් උනාට මට සමාවෙන්න නංගි. මට අක්කා කිව්ව ඔයා මට ලේ දෙන්නත් ඉදිරිපත් වුනා කියල.....මට හිතාගන්න බැරිවුනා ඔයා ඒවගේ හිත හොද කෙනෙක්ද කියල.....ඇය මගේ අතින් අල්ලාගෙන සුපුරුදු පරිදි ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් කතාකරන්ටවිය.....අක්ක ඒ වෙලාවෙ හිතේ අම්මාරුවට කල දේනෙ....මම ඒව එච්චර ගනන්ගත්තෙ නෑ....අක්කෙ....මා ඉංග්‍රීසියෙන්ම පිලිතුරු දුන්නෙමි....අපි කතාකරමින් සිටින විට සුරන්ජිත් අපි අසලට පැමිනියේය....

ආත් අම්මාගේ පඩම 168............අපේ විනෝදනී නංගි ඇක්සිඩන්ට් වෙලානෙ නංගි .....ඇය එසේ පැවසූ විට කලබලයටත් දුකටත් පත්වූ මා.....මොකක්ද වුනේ හුඟක් අමාරුද.... ඇසුවෙමි...ඊයෙ හවස වෙලා තියෙන්නෙ දැන් අයි සී යූ එකේ ඉන්නෙ....එයාට ලේ දෙන්න වෙලා තියෙනව....ඒ ලේ වර්ගය හොයාගන්න අමාරුලු.....මට ඇහුන අපේ තාත්ත කියනව ඔයාට තියෙන ලේ දෙන්න පුලුවන් කියල......ඒත් ඔයා විනෝදනී නංගි එක්ක හිත හොද නැති හින්ද...මම ඔයාට කියන්න අදිමදි කලා....ඒත් නිකමට හිතුන අහල බලන්න ඕනැ කියල....ඇය පවසන්ට වූවාය...ඒ වෙලාවෙ විනොදනී අක්කට තිබුනු හිතේ වේදනාවටනෙ එහෙම කලේ....මගේ හිතේ එයා එක්ක තරහක් නෑ....කී මා...යමු මම ටක් ගාල ඇදගෙන එන්නම්.....පැවසූ මා ඉක්මනින් කාමරය තුලට යනවිට....මොකක්ද චතුරිකා වෙලා තියෙන්නෙ....බෝඩිමේ ඇන්ටි ඇසුවාය.....අක්ක කෙනෙක් ඇක්සිඩන්ට් වෙලාලු ඇන්ටි මම ඉක්මනට ගිහින් බලල එන්නම්....යනුවෙන් පැවසුවත් ලේ දෙන කාරනය පැවසුවේ නැත. ඉක්මනින් ගවුමක් ඇදගත්මා කොන්ඩය පීරාගෙන සූදානම්වී අක්කා සමග රොහලකරා ගියවිට මාමා සහ නැන්දා රෝහලේ සිටිනුබව දුටුවෙමි. මගේ සිතතුල ඔවුන්ට තිබුනු බිය නිසා ඔවුන් සමග කිසිවක් කතානොකර අක්කා සමග රෝහල ඇතුලට ගියෙමි. අක්කා මාව රැගෙන තාත්තා අසලට ගියවිට.....ඇයි දුවේ මේ ලමයට කරදර කලේ.....තාත්තා ඇසුවේය....ඇයි තාත්තනෙ කිව්වෙ නිංගිට තියෙන්නෙ විනෝදනී නංගිට ගැලපෙන ලේ වර්ගයකියල. ඉතින් මම නංගිට කිව්වම නංගි හා කියල ඉක්මනට මා එක්ක ආව....එවිටම සුරන්ජිත් අපි අසලට එනුදුටුවෙමි.....ආ චතුරිකා නංගිත් ඇවිල්ලනෙ.....ඔහු ඇසුවේය...අක්ක මේ නංගිව ලේ දෙන්න එක්ක ඇවිල්ලනෙ....චතුරිකාගෙ ලේවර්ගය හරි කිව්වට ලේදෙන්න එක්ක එන්න කිව්වෙ නෑනෙ....අක්ක එයාවත් එක්ක ඇවිල්ල....තාත්තා කීවිට.....ආ ඒවැඩේ හරි අක්කෙ....අපේ අයිය දන්න එක්කෙනෙක්ව ඒ වැඩේට සම්බන්ධ කරල දුන්න....සුරන්ජිත් පැවසුවේය....ඇයි මගෙන් ලේ එපාද......ඇයි මාව අයින් කලේ.....මා දුක්බරව ඇසුවෙමි.....අපි ඔයාව අයින් කලේ නෑ දුව දුවගෙ අත තාම සනීප නෑනෙ.....ඒ හින්ද දුවගෙන් ලේගන්න එක එච්චර හොදනෑ....ඔහු පැවසුවේය....අපරාදෙනෙ...විනෝදනී අක්ක වෙනුවෙන් මට ලේටිකක් දෙන්න බැරිවුන එක....මා අක්කාට පැවසුවෙමි......ඔයාට මෙච්චර හතුරු කම් කරලත් ඔයා ඇයි විනෝදනී අක්කට ලේටිකක් දෙන්න බැරිවුන එකට ඔච්චර දුක් වෙන්නෙ.....සුරන්ජිත් ඇසුවේය.....මල්ලි....මේ චතුරිකා නංගි ගැන මම මල්ලිට වඩා හොදට දන්නව....මෙයා ඔය හතුරුකම් හිතේ තියාගෙන ඉන්න ජාතියෙ කෙනෙක් නෙවෙයි.....අක්කා කීවිට.....දුව ආව එක ගැන මම ගොඩක් ස්තූතිවන්තවෙනව..ඔයා දුක් වෙන්න එපා ඔයා හිතාගන්න ඔයත් අක්කට ලේදුන්න කියල.....තාත්තා මගේ හිස අතගාමින් පැවසුවේය. සුරන්ජිත් අසලට පැමිනි මාමා....දැන් හරිද පුතේ.....ඇසුවේය....මාම බයවෙන්න එපා දැන් ලේ වැඩේ හරි....එක්කෙනෙක් දෙනව....මේ නංගි ඇවිත් තියෙන්නෙත් ලේ දෙන්න තමයි.....මාව පෙන්වා පැවසුවේය......මේ දුව.....මාමා මාදෙස පුදුමයෙන් මෙන් බලා ඇසුවේය....මාමේ මාමල කොහොම හිතාගෙන හිටියත් මේ චතුරිකා කියන්නෙ ඔය තරහ හිතේ තියාගෙන ඉන්න කෙනෙක් නෙවෙයි.....අක්කා එසේ කීවිට....ඒක ඇත්ත දුවේ....අපේ විනෝදනී ඔයාලට එදා කරපු වැඩේට ඔයාල කවුරුවත් එයාට බලන්නෙ නෑ.....නැන්දා දුක්බරව පවසනු දුටුවෙමි.

මාව නැවත නවාතැන වෙත ගෙනත් ඇරලූ අක්කා ආපසු ගියාය. කොහොමද දුවේ ලෙඩාට....ඇන්ටි ඇසුවාය.....ටිකක් අමාරියිලු ඇන්ටි....එයාට ලේදෙන්න ඕනැ වෙලා කියල තමයි මාව එක්ක ගියෙ....ඒත් ඕනැවුන්නෙ නෑ......මා පැවසුවෙමි....ඔයාගෙන් ලේ ගන්න.....පුදුමයෙන් මෙන් ඇසූ ඇය....ඇයි එයාලට වෙන කවුරුරුත් නැද්ද..... අසා....එයාලට ඕනැ තරම් නෑදෑයො ඉන්නව ඔයාට තමයි කවුරුවත් නැත්තෙ....ඕවට ගිහින් ඔයාට කරදරයක් වුනොත් ඔයාව බලාගන්න ඉන්නෙ කවුද.....ඇය ඇසුවාය....මට ඉතින් කවුරුවත් නැති හින්ද මම මැරුනත් අඩන්න කෙනෙක් නෑනෙ ඇන්ටි ඒහින්ද ගැටලුවක් නෑ....මා සිනාසෙමින් කීවිට....මොනවද ඔය කියන්නෙ....ඔය නරක කතා කියන්න එපා.....ඇය මට සැරෙන් මෙන් කීවාය.

දින කිහිපයකින් විනෝදනී අක්කා සුව අතට හරුනු බව නවාතැනට පැමිනි සුරන්ජිත් ගෙන් දැනගැනීමට ලැබුනි. මා ඇයව බැලීමට නොගියේ මාව දැකීමෙන් ඇයට තරයයි යන සැකයෙනි. එසේ වුවහොත් ඇයගෙ අසනීප තත්වය තවත් වැඩිවියහැක .............. නංගිට මට තව දුක්බර දෙයකුත් කියන්න තියෙනව.....මේකට ඔයා හිත කලබල කරගන්න එපා...... එදින සුරන්ජිත් කීවේය ...ඒ මොකක් ගැනද....මා ඇසුවෙමි.....අපේ කසාදෙ ගැන..... දුකෙන් මෙන් කී ඔහු.....ඒකට අපේ ලොකු අම්ම මැද්දට පැනලනෙ.....එයාලගෙන් වැඩක් නෑනෙ.....එදා තාත්ත කිව්වනෙ ඉක්මනට කසාදෙ කරමු කියල.....මා කීවෙමි.....එයත් දැන් ලොකු අම්ම කියන එක හරි කියල පිලිඅරගෙන.....ඔහු කීවේය.

ආත් අම්මාගේ පඩම 167.............ඔයා මේ විදියට ඉගෙනීමේ කටයුතුටික කරගෙන යන්න....කසාදෙ රෙජිස්ටර් කලා කියල සුරන්ජිත් පුතා ඔයාව එක්ක යන එකක් නැ....ඔයාගෙ අවසන් විභාගෙ කිට්ටුකරල....වෙඩින් එක ගම්මු..කී තාත්තා......පුතා ඒ ගැන මොකද කියන්නෙ ...සුරන්ජිත්ගෙන් ඇසුවේය.....නංගිට ඉගෙනගන්න ඉඩදෙන එක හොඳයි එයාට තව වයසත් තියෙනවනෙ.....සුරන්ජිත් පැවසුවේය....මගෙ දුව තාම පොඩි කෙල්ලෙක්නෙ....තව අවුරුද්දක් දෙකක් යනකොට ටිකක් දැනුම් තේරුම් එයි.....අම්මා සිනාසෙමින් කීවාය...දැන් දුව මොකද මේගැන කියන්නෙ.....ඔයාලගෙ කැමැත්තක්....පැවසූ මා.....මටනම් ප්‍රශ්නයක්  නෑ ඒත් ඔයාලගෙ නෑදෑයො මම වගේ කාත් කවුරුවත් නැති කෙනෙකුට කැමතිවෙයිද....මා තවත් ප්‍රශ්නයක් මතුකලෙමි.....ඒ ගැන අපි බලාගන්නම් ඔයා ඒකට බයවෙන්න එපා....තාත්තා දැඩි ස්වරයෙන් කීවේය. අපේ මංගල්‍යය කටයුතු තීරනය කරගත් ඔවුන් ආපසු පිටත් වූ පසු....චතුරිකාටනම් හරියන්න වගේ යන්නෙ.....නවාතැනේ ඇන්ටී මට විහිලුකරන්ට විය.....ඕව කෙරෙනකල් විස්වාස නෑ ඇන්ටි.....මා කීවෙමි....මොකද කෙරෙන්නෙ නැත්තෙ.....එයාල තීන්දු කරගෙන නේද ගියෙ.....අන්කල් පැවසුවේය.....දැන් ඉන්න අයගෙ වචන සම්පූරණයෙන් විශ්වාස කරන්න එපා අන්කල්....හෙට වෙනකොට අපි තීරනේ වෙනස් කලා කියල .....පනිවිඩේ එවයිද කවුද දන්නෙ.....මා එසේ පැවසුවේ මට මෙතෙක් කලක් අත්විදීමට සිදුවූ සිදුවීම් කල්පනා කරමිනි....සුරන්ජිත් ගැන මම හොදට දන්නව....එයා අපේ පුතාගෙ හොද යාලුවෙක්....සුරන්ජිත් නිතර මෙහෙ ආවගියා ඒ හින්දයි එයාගැන අපි හොදට දන්නෙ.....එයා උපාධීය ගත්ත ගමන්ම වගේ යූ කේ ගියා...ඒ හින්ද තමයි දුවට මෙහෙ ඉන්න පුලුවන්වුනේ...කවුරු මොනව කිව්වත් සුරන්ජිත් ඔය පොරොන්දුව කඩන්නෙ නෑ කියල මට විශ්වාසයි.....ඔහු කීවේය....එහෙම කියන්න එපා අන්කල් සුරන්ජිත් කරන්නෙ අම්ම තාත්ත කියන එක......මීට කලකට පෙර විනොදනී අක්කා ගැන අම්මා කල යෝජනාවට සුරන්ජිත් කැමති වීම නිසා එසේ පැවසුවෙමි....ඔයා බයවෙන්න එපා දුවේ....ඔයාට දැන් කරන්න තියෙන්නෙ හොදට ඉගෙන ගන්න එක....මේ වැඩේ හරිගියෙ නැතත් ඔයාට වරදින්නෙ නෑ දුව....පැවසූ ඇන්ටී....මම දුවව අපේ පුතාට කතාකරනව....කොහේද එයා එක්කෙනෙක් දැනටම ලෑස්තිකරගෙනනෙ....පැවසුවාය....මට කවදහරි සුරන්ජිත් අයියව බදින්න බැරිවුනොත් කවදාවත් බදින්නෙ නෑ ඇන්ටි.....මා කීවෙමි...ඇයි චතුරිකා එහෙම කියන්නෙ අන්කල් ඇසුවේය....මම එයාට විතරයි අන්කල් පොරොන්දුවක් දුන්නෙ....එයා ඒ පොරොන්දුව කැඩුවත් මම ඒ පොරොන්දුව කඩන්නෙ නෑ.....මම දැඩිලෙස කියා සිටියෙමි.
            මා මේගැන නිමන්තී සමගද සාකච්චා කලෙමි.....දැන් චතූ කියන්නෙ එයාල කියන ඒව විශ්වාස නෑ කියලද..... ඇය ඇසුවාය.....ඒක තමයි අනේ මටත් තියෙන ගැටලුව.....මගෙයි කියල නෑදෑයෙක් නැති හින්ද මේ ඔක්කොටම පුලුවන් මාව රවට්ටන්න...කවුරු මාව ආරක්ශා කරන්නද අනේ....මා දුක්බරව පැවසුවෙමි....එහෙම කියන්න එපා චතූ....සුරන්ජිත් අයිය ඔයාව අතහරින එකක් නෑ....නිමන්ති කීවාය.....එයා මාව අත හැරියොත් මම මීට පස්සෙ කාටවත් රැවටෙන්නෙ නෑ.....මම හැමදාම තනියම ඉන්නව..ගිනිපෙනෙල්ලෙන් බැට කාපු මට කලා මැදිරියො දකිනකොටත් බය හිතෙනව අනේ ...මා පැවසුවෙමි.
             සතියක් පමන ගතවූ පසු සෙනසුරාදා දිනක අක්කා ඇගේ වාහනයෙන් නවාතැනට පැමිනියාය.....මොකද දන්නෙ නෑ චතුරිකා.....ඇය දුටු ඇන්ටි ඇසුවාය...වැඩේ කෙරෙන්නෙ නෑ කියන්නද දන්නෙ නෑ.....කියාගෙන ගිය මා....ඉදිරිපස දොර විවුර්ත කලෙමි.....හරි වැඩේනෙ නංගි .....අක්කා කනගාටුවෙන් මෙන් පවසමින් මා අසලට පැමිනියාය.....වැඩේ මොකක්ද කියල මට හිතාගන්න පුලුවන්...මට දැන් කවුරු ඇතත් එකයි නැතත් එකයි....සිතූ මා ඇය දෙස බැලුවෙමි.

ආත් අම්මාගේ පඩම 166.............මා අලුත් නවාතැනකට ගියද ඉඳහිට අම්මලාගේ ගෙදරට ගොස් ඔවුන් සමඟ සුවදුක් කතාකලෙමි...සතියකට දෙතුන් වරක් සුරන්ජිත් මාව බැලීම සඳහා නවාතැනට පැමිණි අතර ඔහු සමඟ කිසිම ස්ථානයකට නොයාමට තීරනය කලේ එයිනුත් යම්කිසි ගැටලුවක් ඇතිවේවි යන සැකය නිසාය. මා විටින් විට නිමන්ති සමග වත්තට ගොස් එහි වැඩ කටයුතු ගැන සොයාබැලුවෙමි.  මා වෙනුවෙන් සුරන්ජිත්  වත්තේ කටයුතුද සොයා බලන බව එහිදී දැනගැනීමට ලැබුනි. මා ඒ ගැන විරුද්ධත්වයක් නොදැක්කුවෙමි. එහෙත් මා ඔහුගැන එතරම් බලා පොරොත්ත්වක් තබාගෙන නොසිටියේ මා කපාගත් අතේ ඇඟිලි තවමත් හරි හැටි ක්‍රියාත්මක කිරීමට අපහසු නිසා.....මොන කොල්ලද මම වගේ අඩුපාඩුකම් තියෙන කෙල්ලෙක්ව බදින්න කැමති වෙන්නෙ...මා නිතර කල්පනා කලෙමි.
                මෙලෙස අවුරුද්දක පමන කාලයක් ගතවිය. එදින ඉරිඳා දිනයක් විය.....සවස තුනට පමන තාත්තාගේ පැජරෝ රථය නවා තැන ඉදිරිපස නවතනු දුටු මා...ඔවුන් ඉදිරියට ගියේ හිතතුල බියකින් සහ සැකයකින් යුතුවය....අම්මා අක්කා සහ සුරන්ජිත් තාත්තා සමග පැමිනෙනු දුටු මා ඔවුන් දෙස සැක මුසු මුහුනින් බැලුවෙමි....මොකද දුවේ බයවෙලා වගේ අපේ දිහා බලන්නෙ....අම්මා මාදෙස බලා ඇසුවාය....සුරන්ජිත් නවාතැන අයිති අන්කල් සමග සිනාසී....මේ අපේ ගෙදර අය.....පැවසූ ඔහු....අම්මා තාත්තා සහ අක්කා හදුන්වා දෙන්ට විය....එන්න ඇවිත් වාඩිවෙන්න....ඔහු සැමට ආරාධනා කලේය.....මොකද මේ කට්ටියම....චතුරිකා බලන්න ආවෙ.....නවාතැනේ ඇන්ටී.....සිනාසෙමින් ඇසුවාය......චතුරිකා දුව කාලෙකින් ගෙදර ආවෙ නෑනෙ.....බලල යන්න හිතුන......තාත්තා කීවේය....චතුරිකා දුව ගැනනම් බයවෙන්න දෙයක් නෑ....එයා කිසිම වැරදි වැඩක් කරන කෙනෙක් නෙවෙයි....ඇන්ටී මගේ හොඳ පවසන්ට වූවාය.....දැන් කොහොමද දුවේ අත....තාත්තා ඇසුවාය....තවම ඇගිලි දෙකක් විතර වැඩකරන්නෙ නෑ.....මා කීවෙමි.....ඕක ටික ටික හොදවෙයි....ඔහු කීවිට...අනේ මන්දන්නෙ නෑ... දුකෙන් මෙන් කී මම මේක ඉතින් මමම කරගත්ත දෙයක්නෙ.....කීවෙමි.....ගිය දේ ගියා දුවේ ඕව ගැන හිතල හිත නරක් කරගන්න ඕනැ නෑ....අම්මා කීවාය......අපි කතා කරමින් සිටින විට නවාතැනේ ඇන්ටී තේ ගෙනත් දුන් නිසා තේ පානය කරමින් කතා කලෙමු.
               දුවේ අපි මේ ආවේ දුවත් එක්ක වැදගත් දෙයක් ගැන කතා කරගන්න.....අම්මා කීවාය.....ඒ මොකක්ද මැඩම්.....මා ඇසුවෙමි......අපිට මේව ගැන කතාකරගන්න දුවටකියල නෑදෑ කෙනෙක් වත් නෑනෙ.....ඒ හින්දයි ඔයත් එක්ක කතාකරන්න ආවෙ.....තාත්තා පැවසුවේය.....මා ඔවුන් දෙස ප්‍රශ්නාර්තව බලා සිටියෙමි....අපි කතා වුනේ දුවේ අපේ සුරන්ජිත් පුතාගෙයි ඔයාගෙයි කසාදෙ ඉක්මන් කරන්න....අම්මා කීවිට.....මා පුදුමයෙන් ඇය දෙස බලා මගේ අතේ වැඩ නොකරන ඇගිලි දෙස බැලුවෙමි...අනේ මැඩම් සුරන්ජිත් මහත්තයට මට වඩා හොද කෙනෙක් බදින්න පුලුවන් නේද,,,,,, ඇසුවෙමි...අපි දන්න තරමින්..ඔයාට වඩා හොද කෙනෙක් නෑ දුවේ....තාත්තා කීවේය.......ඇයි නංගි සුරන්ජිත් අයියට කැමැත්තෙන් නේද හිටියෙ.....අක්කා කීවාය....ඒ දවස්වල මගෙ අඩුපාඩුවක් තිබුනෙ නෑනෙ මිස්....දැන් මගෙ අතක ඇඟිලි වැඩකරන්නෙ නෑ....ඉතින් කොහොමද මම මේකට කැමති වෙන්නෙ..මා අත පෙන්වා කීවෙමි......ඕක ඔය ස්නායු වල ගැටලුවක් තියෙන්නෙ....ඕක ටිකෙන්ටික හරියයි.....ඔයා බයවෙන්න එපා.....තාත්තා කීවේය.....හොද වුනොත් ගැටලුවක් නෑ එහෙම නැතිවුනොත් .....මා ඇසුවෙමි.....මම කවද හරි නංගිට කියල තියෙනවද ඔයාගෙ අතේ ඇඟිලි වැඩකරන්නෙ නැති හින්ද කැමති නෑ කියල......සුරන්ජිත් ඇසූ විට මා කිසිවක් නොකීවෙමි......දැන් සුරන්ජිත් අයිය කැමතියි කිව්වනෙ....ඔයා මොකද කියන්නෙ.....අම්මා ඇසුවාය.....ඔවුන් දෙස බලා කල්පනාකල මා.....මට ඔයාල ගොඩක් උදවු කරල තියෙනව.....මට ඒ උදවු අමතක කරන්න බෑ....ඔයාල මෙතැන වහ බෝතලයක් ගෙනත් තියල බොන්න කිව්වත් මම බොනව....මා කදුලු පිරි දෑසින් ඔවුන් දෙස බලා පැවසුවෙමි......ඒ කියන්නෙ දුව මේකට කැමතියි කියන එකද......තාත්තා ඇසුවේය....මා ඔව් යනුවෙන් හිසෙන් කීවෙමි.....අපිට දුවගෙ කැමැත්ත විතරයි දැනගන්න ඕනැවුනේ.....අපි ඉක්මනටම මේ වැඩේ කරල දාමු.....තාත්තා කීවේය.....මම තාම ඉගෙනගන්නවනෙ....මා කීවෙමි.....
               

ආත් අම්මාගේ පඩම 165.............මා නැවත ඇස් අරිනවිට ඇඳක් මත නිදාසිටින අයුරු දැනෙන්ටවිය. දෑස් විවරකර බලුවත් කොහේ සිටීදැයි කල්පනාවක් නොමැත. බෙල්ල තරමක් ඇලකර බැලුවෙමි. අතට සේලයින් බටයක් සවිකර තිබුනු අතර කපාගත් අත වෙලා තිබුණි. මා අසල්ට පැමිණි සාත්තු සේවිකාවක් මගේ කම්මුලට තට්ටු කලාය මා දෑස් හොඳින් විවුර්තකර ඇය දෙස බැලුවෙමි....මොකක්ද නංගි මේ කරගත්ත මෝඩවැඩේ...ඇය ඇසුවාය.....මම මේ කොහේද ඉන්නෙ...ඇයි අක්කෙ මට මැරෙන්න දුන්නෙ නැත්තෙ.....මා සෙමින් ඇසුවෙමි. ඉන්න ඔයාගෙ ගෙදර අය ඇවිත් ඉන්නව මම කතාකරන්නම්....ගෙදර අය?.....ප්‍රශ්නාර්තව ඇසූ මා.....මට කවුරුවත් නෑ අක්කෙ... කීවෙමි. මා දෙස බලා සිනාසුනු ඇය.....කාමරයෙන් පිටව ගියාය. සුලු මොහොතකින් අම්මා සහ අක්කා සමග සුරන්ජිත් මා අසලට පැමිනෙනු දුටුවෙමි. ඔහු අසල සංජීව සිටිනු දුටු මට පුදුමයක් සහ බියක් ඇතිවිය.ඒ සමගම තාත්තා තවත් වෛද්‍යවරයෙකු සමග පැමිනි නිසා ඔවුන් පිටුපසට වෙනු දක්නට ලැබුනි. අම්මා වරින් වර ඇගේ ඇස්වලට උනන කදුලු ඇය ඇදගෙන සිටින සාරි පොටෙන් පිසදමන අයුරු දුටුවෙමි.....කොහොමද දුවේ.....තාත්තා ඇසුවේය....අත ටිකක් රිදෙනව ඩොක්ට.....ඇඟිලි හොල්ලන්මවත් බෑ වගේ....මා කීවෙමි....අනිත් වෛද්‍යවරයා මගේ ඇගිලි අල්ලා පරීක්ෂා  කරන්ටවිය.තාත්තාද ඒවා අල්ලා ඔවුන් දෙදෙනා ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කලත් අමුතු වචන නිසා මට ඒවා තේරුම් ගැනීමට නොහැකිවිය.....බයවෙන්න දෙයක් නෑ දුවේ ඒක හොදවෙයි....තාත්තා කීවාය....ඔවුන් තරමක් ඈත්වනවිට මා අසලට පැමිනි අම්මා ......මොකක්ද මගෙ දුවේ මේ කරගත්තෙ.... අඩන්ට වූවාය....ඇයි මැඩම් මාව බේරගත්තෙ....මා පලමුවරට ඇයට මැඩම් යනුවෙන් අමතා ඇසුවෙමි....මමනම් හිතුවෙ නෑ නංගි මේවගෙ දෙයක් කරගනී කියල....අක්කාද අඩන්ට වූවාය.....ඔයාල අඩන්න එපා මිස් මම ඔයාලගෙ කවුරුවත් නෙවෙයි.....මා කීවෙමි.....අපි ඔයාව නිකරුනේ සැකකලා චතුරිකා.....සුරන්ජිත් මගේ නලලට අතගාමින් පැවසුවේය....මචං සුරන්ජිත්.... මේ චතුරිකා කියන්නෙ සාමාන්‍ය කෙල්ලෙක් නෙවෙයි....උඹට මේවගෙ එක්කෙනෙක් ආයෙ හම්බවෙන්නෙ නෑ....සංජීව පවසනු අසා සිටි මා.....ඒකද සංජීව මම කැමති නෑ කියද්දි මට කරදර කර කර මගේ පස්සෙන් ඇවිත් අන්තිමේදි මාව පැහැරගෙන ගියේ....උඹ මගෙ ඇගට නිකන් හරි අත තිබ්බනම් මම මේව කියන්න මෙතැන ඉන්නෙ නෑ මෙලහකට මැරිල...මා හඬමින් පැවසුවෙමි....ඒකට මට සමාවෙන්න නංගි මම මීට පස්සෙ ඔයාට කරදරයක් වෙන්න ඉඩතියන්නෙ නෑ....මචන් මම දුරදිග හිතන්නෙ නැතුව කල මේ වැඩේට සමාවෙයන්.....ඔහු සුරන්ජිත්ගෙන්ද සමාව ඉල්ලනු දුටුවෙමි.....ලස්සනට හිටපු අපිව බේදකරල සමාවගත්තට වැඩක් නෑ ...ඔයාලගෙ ධනය බලය තිබුනට ආදරය කියන එක එහෙම ගන්න බෑ සංජීව .......මා කීවෙමි. දැන් ඕව අමතක කරල දාන්න දුවේ...... ඒ ලමය ඔයාගෙන් සමාව ගත්තනෙ.....අපි අතිනුත් වැරදි වචන කියවුනා....ඒවටත් සමාවෙන්න මගෙ දුවේ.....අම්මා මගේ හිස අතගාමින් පැවසුවාය....
                       මට දින පහක් පමන කාලයක් රෝහලේ ගතකිරීමට සිදුවිය...මෙය පුද්ගලික රෝහලක් බැවින් විශාල මුදලක් ගෙවීමට සිදුවූ අතර එම මුදල සුරන්ජිත් ගෙවූ බව දැනගැනීමට ලැබුනි...මා බැංකුවට ගොස් එම මුදල රැගෙන සුරන්ජිත්ට දුන්නෙමි.....ඔහු එය ප්‍රතික්ෂේප කලත් මගේ බලකිරීම මත ඔහුට එය ගැනීමට සිදුවිය...නැවත නිවසට පැමිනි මා....අක්කා අසලට ගොස්.....ඔයාල මට ගොඩාක් සැලකුව මිස්.....මට මේ තත්වෙට එන්න පුලුවන් වුනේ මිස්ල හින්ද....මට මේ කල උදවු උපකාර කවදාවත් අමතක කරන්නෙ නෑ.....මම මෙහෙ හිටියොත් මම හින්ද මිස්ලට තව මොන මොන කරදර වලට මැදිහත් වෙන්න සිද්දවෙයිද දන්නෙ නෑ....ඒ හින්ද මම මෙහෙන් යනව මිස්...මා පැවසුවෙමි.....ඔයා කොහේ යන්නද නංගි පිස්සු නැතුව හිටිය වගේ ඉන්න ....ඇය කීවාය... මිස් ලටයි මිස්ගෙ නෑදෑයන්ටයි මාව පිට කෙනෙක්....මාව මේ පවුලෙ කෙනෙක් වෙන්නනම්...ඉතිරි ටික නොකියා කල්පනා කල මා.....මම දන්නෙ නෑ මිස්..... මිස්ට සුරන්ජිත් මාව කසාද බදියිද නැද්ද කියල....එයා කවද හරි මාව කසාද බැන්ද දාට මම මෙහාට... මේ පවුලෙ කෙනෙක් හැටියට එන්නම්.....නැත්නම් මම ජීවිත කාලෙටම තනියම ඉන්නව.....පැවසුවෙමි....ඔය විකාර කතා නොකිය ඉන්න නංගි ....ඇය නැවත කීවාය....ටික වේලාවකින් අම්මා අපි අසලට පැමිනියාය....බලන්නකො අම්මෙ....මේ නංගි කියනව මෙහෙන් යන්න ඕනැ කියල....විකාර නැතුව ඉන්න දුවේ....මීට පස්සෙ අපේ අතින් දුවට මෙහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ...අම්මා කීවාය....ඒ වුනාට ...මම පිට කෙනෙක්නෙ....මැඩම්...මම මේ ගෙදර ඉදගෙන ඔයාලට නෑදෑකම් කියල කතාකරන එකත් හරිනෑ කියල දැන් මට තේරෙනව. .....මා කීවෙමි. තාත්තාද මට නිවසින් නොයන ලෙස පැවසුවද ඔහුට කරුනු පැහැදිලි කිරීමෙන් අනතුරුව මගේ කැමැත්තක් කර ගන්නා ලෙස පැවසුවේය.
                   මා මෙම නිවසින් පිටව යෑමට අදහස් කලේ ගෙදර අය සමග හිත් අමනාපයකින් නොවන බව පැවසූ මා....මා මෙම නිවසේ තවදුරටත් වාසයකලහොත් ගෙදර අයට ගැටලුවක් වනබවද පැහැදිලි කර දුන්නෙමි....මට හොද නිවසක් සොයාදීමට සුරන්ජිත් ඉදිරිපත් විය..මා නිවසින් යන විට අම්මා සහ අක්කා හැඩුවත් මගේ තීරනය වෙනස් නොකලෙමි...මා සිත දැඩිකරගෙන නිවසින් පිටත්වුනෙමි. එම නිවස පිහිටා තිබුනේ කටුබැද්ද කිට්ටුවම බැවින්නුත් මගේ සියලු ආහාර එම නිවසින් ලැබීම නිසාත් ඉගෙනීමේ කටයුතුවලට පහසුවක් විය...........

ආත් අම්මාගේ පඩම 164..............සැමදෙනාම මාව ප්‍රතික්ෂේප කරමින් කතාකල නිසා මා හඬමින් කාමරය තුලට ගියෙමි.....ඇදුම් මාරුකරගත් මා....ඇදේ ඇලවී මීලගට ගතයුතු ක්‍රියාමාර්ගය ගැන හඩමින් කල්පනා කරන්ට වුනිමි...දැන් ඉතින් මට මෙහෙ ඉන්නත් බෑ...සුරන්ජිත්ව මට කවදාවත් අයිති වෙන්නෙත් නෑ.....සුරන්ජිත් නැතුව මට වෙනකෙනෙක් ඕනැත්නෑ....මම එදා හිතුව වගේ මෙහෙන් යනව යන්න.....ගිහින් තනියම ජීවත්වෙනව.....කල්පනා කල මට එසේ කිරීම මා ඇත්තටම වැරැද්දක් කලා යයි මොවුන් සිතනු නොඅනුමාන බැවින්.....එයට වඩා සුදුසු දෙයක් කල්පනා කලෙමි....මගේ පනටත් වඩා මම සුරන්ජිත්ට ආදරෙයි....මම ඒක මෙයාලට ඔප්පුකරල පෙන්වනව....කොහොමද ඔප්පුකරනෙ මා කල්පනා කලෙමි....වාල්මිකීගේ රාමායනය කියවා තිබුනු මට සීතා දේවියටද මට වැනි ගැටලුවක් ඇතිවූ බවත්....ඇය සත්‍යයක් ක්‍රියාවක් කර ගිනිගොඩකට පැන්න බවත් මතක් විය....සුරන්ජිත් නොමැතිව මගේ ජීවිතයෙන් වැඩක් නැත. මට ආදරය කල මේ හැමෝම මට අහිමිවෙන අයුරු මට බලා සිටීමටද නොහැක.
               මා නැවත අම්මා අසලට ගියේ ඔවුන් මාව තවමත් විශ්වාස නොකරන බව සැක හැර දැන ගැනීම සදහාය...මා යනවිට....අම්මා සමග සුරන්ජිත් සහ අක්කා කතාකරමින් සිටිනු දක්නට ලැබුනි..... මෙහාට එනව....අම්මා මට වෙනදා කතා නොකරන සැර භාසාවෙන් කතා කලාය.....මා ඇය අසලට ගියෙමි....දැන් ඔය ළමයට කරන්න තියෙන්නෙ...අර කවුද ඒකොල්ලගෙ නම...අම්මා කල්පනා කරන විට....සංජීව.....සුරන්ජිත් මත කර දුන්නේය.....හරි....සංජීව....දැන් ඔය ලම්යට තියෙන්නෙ සන්ජීව එක්කම යන්න....අම්මා කීවිට....ඒක තමයි දැන් කරන්න තියෙන හොදම වැඩේ....අක්කා කීවාය....අපෝ මෙයා ඒකට කැමතියි අම්මෙ.....සුරන්ජිත් මා දෙස බලා කේන්තියෙන් මෙන් කීවේය....අනේ මට බෑ අම්මේ.....මා කීවිට....අම්මෙ?....මම කිව්ව නේද මට අම්ම කියන්න එපා කියල....ඇය සැරකලාය...මා බියපත්ව බිම බලාගත්තෙමි.....බැහැයි කියල හරියන්නෙ නෑ දැන් තියෙන්නෙ ඒක කරන්න....අම්මා කීවාය....සන්ජීව කියන්නෙ මගෙ හොඳ යාලුවෙක්....මම සන්ජීවට කියන්නම්.....සුරන්ජිත් පැවසුවේය......ඔව් මල්ලියෙ දැන් මෙයා මෙහෙ තියාගන්න බෑනෙ.....අරගෙන යන්න කියන්න.....අක්කා පැවසුවාය. සුරන්ජිත් දුරකතනය අසලට යනවිට මා හඬමින් කාමරය තුලට ගියෙමි....ඔවුන්ගේ ස්ථාවරය වෙනස්වී නොතිබුනු බැවින් මා කුමක් කලයුතුදැයි කල්පනා කලෙමි.....සීතා දේවිය වගේ මාත් ගිනිජාලාවකට පනිනවද...සීතා දේවිය ගින්නෙන් පිච්චුනේ නැත්තෙ එයා ට පින් තිබුන හින්ද වෙන්න ඇති....ඒත් මම නිමල් කාලෙ කරපු පවුකාර වැඩවල හැටියට මාව පිච්චිල අගුරුවෙලා යයි..... දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නෑ සිතූ මා ඇදුම් ටික බෑගයට අඩුක්කලෙමි. පොත්ටිකද වෙනම බෑගයක අසුරාගත් මා.....බෝඩිමක් සොයාගෙන යෑම සදහා සූදානම් වුනෙමි.එහෙත් කලබල නොවූ මා තවදුරටත් ඉවසා ගෙන සිටීමට කල්පනා කලෙමි....ඊයේ රාත්‍රියේ සිට මේ දක්වා කෑම නොගත් මගේ බඩගින්නද වැඩිවී තිබුනි. නාන කාමරයට ගොස් කුස පිරෙන්ට වතුර පානය කල මා ඇඳේ ඇලවුනෙමි. ටික වෙලාවක් ගතවන විට කුසගින්න නිසා හිස කැරකෙවෙනවා මෙන් දැනෙන්ට විය. එහෙත් මේ බව පැවසීමට කෙනෙක් නැත.මට ආදරයෙන් සලකූ මාව ආදරයෙන් රැක බලා ගත් සියලුදෙනාම මාව ඉවත්කර ඇත. මට දැන් මගේ කියා කෙනෙක් නැති බව දැනුනි. ඉවසීමට නොහැකි තැන මා කඩයකට ගොස් මොනවා හෝ කෑමට සිතුනි. එහෙත් මෙවැනි වැදගත් නිවසක ජීවත්වෙන මා වැනි තරුනියකට නුසුදුසු බව කල්පනා කල මා එම අදහස අතහැර ගත්තෙමි. මා සෙමින් සෙමින් කුසිය දෙසට ගමන් කරන්ට වුනේ කෑමට සුලුවෙන් හෝ දෙයක් සොයා ගැනීමටය. කොහේද යන්නෙ....මාව දුටු අම්මා ඇසුවාය....මා කුස්සිය දෙසට අත දිගුකර ඒ දෙස පෙන්නුවෙමි.....දැන් ඔහේ යන්න ඕනැ නෑ තව පොඩ්ඩකින් උඹේ අර මිනිහ එයි ඒකත් එක්ක යන්නම පලයන්....ඇය සැරෙන් මෙන් කීවාය....එම වචන නිසා මගේ සිත සෑහෙන ලෙස රිදුනි....අම්මාගෙ එම කතාව අසා සිටි සුරන්ජිත් සහ අක්කා සමච්චලයට මෙන් සිනාසෙනු දුටුවෙමි. කුසගින්නත් අම්මාගේ දෝෂාරෝපනයත් සුරන්ජිත්ගේ සහ අක්කා ගේ සමච්චල් සිනහවත් නිසා මට මොනවා කරන්නදැයි සිතාගත නොහැකිවිය. මගේ ගතට අමුතු පනක් ලබුවාක් මෙන් දැනුනු මා.කුස්සිය දෙසට දිව ගොස් එහිතිබෙන හොදින් කැපෙන පිහිය අතට ගත්තෙමි.....මොකටද පුන්චිබේබි.....එය දුටු...මාගරට්  මා පස්සෙන් එන්ටවිය.....කුමක් හෝ කලබලයක් බව තේරුනු තන්ගච්චි ද මා අසලට එනු දුටු මා පිහිය රැගෙන අම්මලා සිටින  ස්ථානයට ගියෙමි....දැන් කාටවත් මාව විශ්වාස නැද්ද.....ඇසූ මා.....ඔයාල මාව විශ්වස කරන්නෙ නැත්නම්.......මට ඔන්නම් පුලුවන් ඔයාලව දාල මෙහෙන් ගිහින් මගේ ගෙදර ඉන්න....ඒත් මම එහෙම කරන්නෙ නෑ......ඔයාල ඔන්නම් මට ගහල පන්නන්න.....මම වැරැද්දක් කලේ නෑ...වැරැද්දක් වෙලත් නෑ....ඉදිරියට කරන්නෙත් නෑ.....ඒ හින්ද මෙහෙන් යන්නෙ නෑ....මම කියන්නෙ ඇත්ත මම මේකෙන් අත කපාගෙන ඇත්ත කියල පෙන්වනව.....මා පිහිය අතට තබනවිට....ඔය මොකද කරන්න දානව ඔය පිහිය පැත්තකට.....අම්මා සැරකරන්ට වූවාය....අනේ නිකා ඉන්න අම්මෙ....ඔය අපිව බයකරන්න හදනව....කී අක්කා ඉතින් කපාගන්නව අපිට මොකෝ..තමුසෙ අපේ කවුද ...ඇය එසේ කියනවාත් සමගම මා පිහිය අතට තදකර ඇද්දෙමි.....රතු පැහැති රුධිරය ගලා යනු දුටු මගේ හිස කැරකෙන්ට විය. මාව මැරෙයි යන සිතුවිල්ල ඇතිවිය. දෑස් නිලන්කාර විය.....සිරුර පන නැතුව වැටෙනු මතකය....ඉන්පසු සිදුවූ කිසිම දෙයක් මතක නොතිබුනි....

ආත් අම්මාගේ පඩම 163..............කර කියාගැනීමට කිසිම දෙයක් නැති බව තේරුම්ගත්තෙමි...මා නිමල් ලෙස සිටියාමම් මුන්දෙදෙනාට ගහන එක එතරම් දෙයක් නොව. එහෙත් මා දැන් දුර්වල කෙල්ලෙකු බවට පත්වී ඇති නිසා දැන් මෙවැනි ශක්තිමත් පිරිමින් සමග පොර බැදිය නොහැක......මම මැරුනත් මුන්ට මගේ ඇඟට අත තියන්න ඉඩදෙන්නෙ නෑ.....සිතාගත් මා මේසය මත තිබුනු බීම බෝතලය අතට ගෙන එහි උඩින් අල්ලා පොලොවේ ගසා  කැඩුවෙමි.....අතේ ඉතුරුවුනු කැබැල්ල උලට කැඩුනු බව දුටු  එය මගේ කුස වෙත එල්ල කර ......තොපි එකෙක්වත් මගෙ ඇගට අත තිබ්බොත් මේකෙන් ඇනගෙන මැරෙන එක මැරෙනවමයි.....ඒයි මොකද කරන්නෙ අයින්කරනව ඕක....සංජීව මා අසලට පැමිනීම නවත්වා ...පැවසූ ඔහු....මචන් මේ වැඩේ හරියන්නෙ නෑ බන්.... මේකි මෙතැන මැරුනොත් රටේ නමක් තියාගෙන ඉන්න මගෙ තාත්තටත් හොදනෑ....මටත් හොදනෑ......බලෙන් කසාද බැදල වැඩකුත් නෑ මචන්...ඔහු සමග පැමිණි අනිත් තැනැත්තාට කී සංජීව...මේ කෙල්ලව ආපහු ගිහින් බස්සවපන් බන්...පැවසුවේය......ඔවුන් ආපසු කාමරයෙන් පිටවූපසු කාමරය තුලට පැමිණි කාන්තාවන් දෙදෙනා කැඩුනු බෝතල් කටු ඉවත්කරන්ට විය......අපරාදෙනෙ නංගියේ ඇයි ඔයා සංජීව බේබිට අකමැති වුනේ....ඔයාට රැජිනක් වගේ ඉන්න තිබුන චාන්ස් එකනෙ නැතිකර ගත්තෙ.... එක් අයෙක් කීවේය....මට ඔය වගේ රූපයක් තිබුනනම් මම දන්නව රූපෙන් වැඩගන්න හැටි....අනිත් තැනත්තිය කීවාය...ඔවුන් අයාලේ යන කාන්තාවන් දෙදෙනෙක් බව ඔවුන්ගේ කතාවෙන් සැක සිතුනි. වීදුරු කටු ඉවත් කර කාමරය පිරිසිදුකල පසු ආපසු පැමිණි එක් තැනැත්තියක්...නංගි දැන් රෑවෙලා හින්ද ගෙදර යන එක ගැටලුවක් වෙන්න පුලුවන් හෙට උදේට යන්න.....ඔයා කාගෙවත් වාහන වල යන්න එපා බස් එකේ යන්න ඕනැ කියන්න....මුන් එකෙක් වත් විස්වාස ගන්න එපා..මම හිතුවෙ නංගි කැමැත්තෙන් ආවෙ කියල පස්සෙ තමයි දැනගත්තෙ බලෙන් ගෙනත් තියෙන්නෙ කියල...මමනම් හිතුවෙ නෑ අපේ පොඩි බේබි මේවගෙ ජැරා වැඩක් කරයි කියල.....නංගි බය නැතුව නිදාගන්න මම හෙට උදෙන්ම ඔයාව බස් එකට ගිහින් ඇරලන්නම්.....පැවසූ ඇය නිදාගැනීම සදහා ඇද සකස් කරදී කාමරයෙන් පිටවූවාය....ඇය පිටවූ පසු දොර ඇතුලතින් අගුලු දාගත් මා....ඇදේ ඇලවුනෙමි.....බියත් ශෝකයත් නිසා රාත්‍රිය පුරා නිදා නොගත් මට පාන්දර කිට්ටුව නින්ද ගොස් තිබුනු බව දොරට තට්ටුකරන ශබ්දය නිසා ඇහැරුනු මට තේරුනි....මා ඇතුලත අගුල ඇර බියපත්ව සිටියෙමි.....නංගි දැන් අපි යමු....ඊයේ රාත්‍රියේ  මාසමග කතාකල තැනැත්තිය මාව එක්ක යෑමට සූදානම්ව පැමිනි බව දුටුවෙමි....මුහුන සෝදාගෙන අවුල්වූ කොන්ඩය මගේ බැගය තුල තිබුනු පනාව ගෙන පීරාගත් මා ඇදසිටි ගවුම සකස්කරගෙන ගමනට සුදානම් වී ඇය සමග එලියට බැස්සෙමි. බස් නැවතුම් පලට ගිය අපි....නංගි මම දැන් එන්නෙ නෑ. මෙතැනින් පිලියන්දල  බස් එක එයි ඒකෙ නැගල පිලියන්දලින් බහින්න ඊට පස්සෙ යන්න පුලුවන්නේ....පැවසූ ඇය බස් එකේ යන්න සල්ලි තියෙනවද ඇසුවාය....තියෙනව.....මම කීවෙමි.......බසය පැමිනි පසු එයට ගොඩවූ මා පිලියන්දලින් බැස්සෙමි.... මින් පසු නිවස බලා යෑමට දන්නා නිසා මා බස්වලින් නිවසට ලගා වුනෙමි.....මා නිවසට ළඟා වන විට ඉස්සරහ දොර ඇර තිබුනු අතර තන්ගච්චි.....ගේ අතුගාමින් සිටින බව දුටුවෙමි....මා ව දුටු චන්ගච්චි...අප්පේ පුල්ලෙයාර් ශාමිනේ....අපේ චූටි බේබි...ඇයිල්ලා....සතුටින් කී ඇය....ලොකු නෝනා අපේ චූටි බේබි ඇවිල්ලා....අම්මාට ඇසෙනසේ කීවාය....තවමත් දනිස් අමාරුව හොදවී නැති ඇය තරමක කොරයකින් යුක්තව මාදෙසට පැමිනෙනු දුටුවෙමි.....ආ කුමාරිහාමි ආවද...අපි හිතුව දිගටම දීග කන්න ගියා කියල....මට දොස් කියමින් මා දෙස බලා සිටිනු දුටු මා ඇයගේ පාමුල වැදවැටෙමින්....අර යක්කු මාව පැහැරගෙන ගියා අම්මේ.....හඩමින් කීවෙමි....එවිටම සුරන්ජිත් පැමිනෙනු දුටුවෙමි.....සංජීව මෙයාව පැහැරගෙන ගියෙ නෑ අම්මෙ....මට ආරංචි උනානෙ මෙයා ඌත් එක්ක ගියා කියල.....මෙයා සංජීවත් එක්ක යාලුයි අම්මෙ මොකද උන් අපිට වඩා ලොකු මිනිස්සුනෙ.....ඔහු තවදුරටත් කියන්ට විය.....අනේ අම්මේ එහෙම දෙයක් නෑ අම්මේ....සංජීව මාව පැහැරගෙන ගියාට මට කිසිදෙයක් උනේ නෑ අම්මේ....මම තාම ඉස්සර විදියමයි....මා කීයමින් අඩන්ට වුනෙමි.....මට මීට පස්සෙ අම්ම කියන්න එපා....උඹ අපේ නම්බුව කෑව....ඇය මා අසලින් ඉවත්වූවාය.....එවිටම අක්කාද මා අසලට ආවාය....අපි නංගිව  ගොඩක් විස්වාස කලා ඒත් ඔයා ඒ විශ්වාසෙ  කඩ කලා....ඇයි නංගි ඔයා එහෙම කලේ....අක්කා හිතේ අමාරුවෙන් කතාකරන බව තේරුනි......ඇය අසලට ගිය මා ඇගේ පාමුල වැදවැටෙමින් අනේ අක්කේ මගේ අතින් එහෙම වැරැද්දක් උනේ නෑ..කීවෙමි..මම මීට පස්සෙ ඔයාගෙ අක්ක නෙවෙයි....යනව යන්න....ඇයද මාව ප්‍රතික්ෂේප කරමින් කතාකලාය....මට දැන් කිසිවෙකු නැතිවෙන බව දැනගත් මා සුරන්ජිත් අසලට ගොස් අනේ අයියේ මම සංජීව එක්ක කිසිම සම්බන්දයක් නෑ එයයි මට කරදර කලේ මම කැමති නෑ කිව්වම මාව බලෙන් අරන්ගියා.....ඒත් මම කැමති වුනේ නෑ...ඒසැරේ මට එන්න දුන්න.....රෑ එලිවෙනකන් නිකන් තියාගන්න ඇති නේද....ඇසූ ඔහු නිකන් බොරු කියන්නෙ නැතුව යනව මෙතැනින් යන්න....ඔහු මට සැරකලේය.....

ආත් අම්මාගේ පඩම 162.............සුරන්ජිත්ගේ අවවාදයෙන් පසු මා සංජීව මගහැරීම සඳහා උත්සාහ ගත්තද එය නොහැකිවිය....දැන් මට කැම්පස් එන එකත් එපාවෙලා නිමන්ති තියෙන්නෙ....මට හිතුනොත් නවතිනව...මා නිමන්තිට පැවසුවෙමි.....ඔය කොල්ලෙක් හින්ද ඔයාගෙ ඉගෙනීම නවත්වන්න එපා චතු....ඔයා මේ ගැන සුරන්ජිත් ට කියන්න....ඇය කීවාය...එහෙම කලොත් ලොකු ගැටලුවක් ඇතිවෙන්න පුලුවන් නිමන්ති.....මොකද සංජීව කියන්නෙ බලගතු අයනෙ.....සුරන්ජිත්ට එයාලත් එක්ක හැප්පෙන්න බෑ අනේ...මා කීවෙමි....එකනේ මොකක්ද දැන් අපි මේකට කරන්නෙ....නිමන්ති ඇසුවාය....අනේ මන්දන්නෙ නෑ අනේ...මගෙ දැන් ඔලුවත් ගිනි අරන්තියෙන්නෙ....මීලග දිනයේද සුරන්ජිත් වාහනයේ පැමිනෙන විට සංජීව මා අසල සිටිනු දුටු සුරන්ජිත් වාහනය නොනවත්වා ධාවනය කරන බව දුටුවෙමි....මා එය පිටුපසින් දුවනවිට ඔහේ ගියාවෙ චතුරිකා....මම ඔයාව ගිහින් ඇරලන්නම්.....කියමින් ඔහු මා පිටුපස පැමිනෙනු දුටුමා තවත් වේගයෙන් වාහනය පිටුපස දුව ගියෙමි....වාහනය ඈත්ට යන විට නැව්තුනු මා අසල තිබුනු මාර ගසේ කඳට හේත්තු වී අඩන්ට වුනෙමි.....මා අසලට පැමිණි. මෙහි ඉගෙනුම ලබන අක්කලා දෙදෙනෙක් මොකද නංගි වාහනේ නවත්වන්නෙ නැතුව ගියෙ ඔයාව දැක්කෙ නැද්ද දන්නෙ නෑ ....කීවාය...අනේ මන්ද මා අඩමින් කීවෙමි.....ස්වල්ප වේලාවකින් සුරන්ජිත් අයියගේ වාහනය මා අසලින් නවත්වනු දුටු මා ඒදෙසට ගියෙමි.....දැන් හරිනෙ නංගි පැවසූ අක්කාලා දෙදෙනා යන්ටවිය....මා වාහනයට ගොඩවී ඇස්වල පිරී තිබුනු කදුලු ලේන්සුවෙන් පිස දැමුවෙමි.....ඇයි මේකට නැග්ගෙ....සන්ජීවට කිව්ව නම් එක්ක යනවනෙ.....මම වෙනදටත් යන්නෙ සන්ජීව එක්කනෙ....මා අඩමින් කීවෙමි....දැන් ඔය දෙන්න හොදට යාලු ඇතිනෙ....මාව මොකටද ඔහු කීවෙය.....අනේ ඇයි අයියෙ එහෙම කියන්නේ....මට ඔයා හැර වෙන කවුරුවත් නෑ....මා කීවෙමි.  හරි හරි අඩන්නෙ නැතුව යමුකො....කී ඔහු වාහනය පදවන්ට විය.
               මේ සිද්දියෙන් පසුවද සන්ජීව මට කරදරකරන්ටවිය.....මට කරදර කරන්නෙ නැතුව යන්න සංජීව ....මොනවද මේ ලැජ්ජ නැතුව කෙල්ලන්ගෙන් ආදරේ හොගාකන්නෙ.....මා ඔහුට අපහාස වනසේ කතා කලෙමි...හරි බලා ගම්මුකො....කී ඔහු මා අසලින් ඉවතට ගියේය....දවස් කිහිපයක් ඔහුගෙන් කරදරයක් නොතිබුනු බැවින් මින්පසු ඔහුගෙන් කරදරය නොවෙන බව සිතුවෙමි. මා වෙනදා මෙන් සුරන්ජිත් පැමිණෙන තුරු පාර අසල සිටියෙමි.....සුදු පැහැති වෑන් රතරක් මා අසල නතර කර ඉන් බැස්ස තරුණයින් දෙදෙනෙක් මාව ඇද බලෙන්ම වෑන් රථයේ නන්වාගෙන යන්ටවිය.....කොහේද මාව ගෙනියන්නෙ....මා කෑගැසුවෙමි....කෑගහන්නෙ නැතුව යමුකො නංගී මේක අපේ බොස්ගෙ ඕඩර් එකක්...ඔවුන්ගෙන් එක් අයෙක් කීවේය.....කවුද උබලගෙ බොස් මට යන්න දීපියවු....මා කීවෙමි....ගියහම බොස්ව බලාගන්න පුලුවන්....කී ඔහු හයියෙන් සිනාසුනේය...අපරා දෙ මම කෙල්ලෙක් උනේ එදා ආපහු නිමල් වුනානම් මේවගෙ දෙයක් වෙන්නෙ නෑනෙ.....මට දැන් තමා තේරෙන්නෙ ගෑනුකම කොච්චර දුර්වලද කියල....මා බිය මුසුව කල්පනා කලෙමි.....ඔව්න්ගේ වාහනය නිවසක් ඉදිරිපිට නවත්වා මාව එතැනින් බස්සා නිවස තුලට ගෙන යන්ට විය....කාමරයක් තුලට දැමූ මාව ඇතුලට දමා දොර පිටින් අගුලු දැමූ බව දුටුවෙමි....මුන් මට මොනව කරන්න හදනවද මන්ද....මා බිය පත්ව කල්පනා කරමින් සිටිනවිට....දොර අරින හඩ ඇසුනි.....ඇතුලට පැමිනියේ වයස තිහක පමන පෙනුන්ම ඇති කාන්තාවන් දෙදෙනෙකි....උඹල මට මේ මොනවද කරන්න හදන්නෙ....මා හඩමින් ඇසුවෙමි.....මේ අපේ බොස්ගෙ ඕඩරේ....අපිට කියල තියෙන්නෙ එයා එනකන් ඔය නංගිව හොඳින් බලාගන්න කියල....ඔව්න්  බීම බෝතලයක් මේසය උඩ තබා ...මේක බොන්න පවසා ආපසු යන්ටවිය....මා වටපිට බලමින් මින් පැනයන ආකාරය කල්පනා කරන්ට වුනෙමි....යකඩ ග්‍රිල් නිසා ජැනෙල් වලින් පැනයාමට නොහැකි බව දුටුවෙමි....අනේ ගෙදර අය මාව හොයනව ඇති සුරන්ජිත් අයිය මම නැතිහින්ද බයවෙලා හොයනව ඇති....මා කල්පනා කරමින් සිටියෙමි....රාත්‍රී අට පමන වනවිට කාන්තාවන් දෙදෙනා මට කෑම පාර්සලයක් රැගෙන ඇවිත් වතුර කෑන් එකක් සමග මේසය උදින් තබා ආපසු යන්ට විය.....මට දැන් අවශ්‍ය කෑම නොව මෙතැනින් මිදී පැනයාමය.....මා බඩගින්නට වතුර පානයකර පැනයන ආකාරය කල්පනා කරන්ට වුනෙමි....ටික වෙලාවකින් දොරින් ඇතුලට පැමිණියේ සංජීවය...ඔහු සමග තවත් තරුනයෙක් සිටිනු දුටුවෙමි.....මම හිතුවෙ නෑ නංගිව මේ විදියට එක්ක එන්න කී ඔහු මා අසලට පැමිනෙන්ට ඉය......මා කුමක් කරන්නදැයි කල්පනා කරමින් වටපිට බැලුවෙමි....

ආත් අම්මාගේ පාඩම 161..............ඔහු මාව අනිකුත් අයට හදුනාදුන්නේ ඔහුගේ නැගනියක් ලෙස බැවින් කිසිවෙක් මට නරක ආකාරයේ නවකවදයක් දීමට ඉදිරිපත් නොවීම සතුටක් විය. එහෙත් ඔහු මට මෙසේ උදවු කිරීමට ඉදිරිපත් වීම ගැටලුවක් විය....චතූ.... ඒ කොල්ල ඔයාගැන බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවද දන්නෙ නෑ....නිමන්ති ඇසුවාය...මටනම් එහෙම දෙයක් පෙන්න නෑ අනේ....ඔහු ඇත්තටම මගෙන් කිසිවක් නොඇසීම නිසා මා කීවෙමි...ඇයි අයියෙ ඔයා මේ චතුරිකාට ඔය තරම් උදවු කර්න්නෙ....දිනක් නිමන්තී ඔහුගෙන් ඇසුවේය...ඒකට හේතුවක් තියෙනව....කී ඔහු....මේ චතුරිකා තමයි මේ බැජ් එකේ ලස්සනම කෙල්ල ඒ හින්ද කොල්ලො මෙයා ගැන ඇහැගහගෙන ඉන්නෙ....මේ රැග් සීසන් කාලෙ හින්ද කොල්ලන්ට පුලුවන් මෙයාගෙන් අයුතු ප්‍රයෝජන ගන්න. මම හදන්නෙ ඒකෙන් මෙයාව බේරගන්න....ඔහු විස්තර කලේය...ඒ කොල්ල කියන එකත් ඇත්ත චතූ.....ඔයා ටිකක් පරිස්සම් වෙන්න ඕනැ....නිමන්තී පැවසුවාය.
               ඔයාගෙ නම චතුරිකා නේද ඇසූ ජේ්‍යෂ්ඨ සිසුවෙක්......ඔයා දන්නවද ඔයාල අර වැඩිපුර කතාකරන කොල්ල කවුද කියල.....අපි ඔහුව ඇසුරු කලත් ඔහුගැන නොදන්නා පැවින්.....දන්නෙ නෑ කීවෙමු.....ඒ තමයි දිසාසේකර ඇමති තුමාගෙ පුතා....සාමාන්‍යයෙන් ඇමති පුත්තු ගැන කතාකරන්න දෙයක් නෑනෙ...හුගක් එවුන් එපාකරපු එවුන් කියල ඔයාල දන්නවනෙ ඒත් මේ සන්ජීව කියන්නෙ ඒ ජාතියෙ එක්කෙනෙක් නෙවෙයි....නැත්නම් එයා මෙහෙට එන්නෙ නෑනෙ.....දිසාසේකර ඇමති තුමත් ජරාවැඩ නොකර නමක් තියාගෙන ඉන්න කෙනෙක්නෙ...මම හිතන්නෙ තාත්ත වගේ පුතත් ඇති.....ඔහු සන්ජීව ගැන විස්තර කරන්ටවිය.
                   නවක වද කාලසීමාව අවසන් විය. අපිට සාමාන්‍යය පරිදි ඉගෙනීමේ කටයුතු කරගෙන යෑමට හැකිවිය.....දිනක් මා හමුවූ සන්ජීව....චතුරිකා මම ඔයාගෙන් පොඩි දෙයක් අහන්න හිටියෙ....කී ඔහු ඉස්සෙල්ල මම ගැන හදුන්වල දෙන්නම්කො කී ඔහු....මම තමයි දිසාසෙකර ඇමති තුමාගෙ පොඩි පුතා මගෙ අයිය පලාත් සභා ඇමති කෙනෙක්...ඔයාල අහල තියෙනවද දන්නෙ නෑ....ප්‍රභාත් දිසාසේකර...ඒ මගෙ අයිය.....ඔහුගේ පවුලේ විස්තර කී ඔහු....මම දැන් අහන්න ආව කාරනාවට බහින්නම්කෝ...පවසා....මට ඔයාව දැක්ක දවසෙ ඉදන් ලොකු ආදරයක් හිතුන...මට ඕනැ ඔයා මට කැමතිද කියල අහගන්න....ඔහු එසේ ඇසූවිට මට අමුතු බියක් ඇතිවිය...මගෙ සුරන්ජිත්ව අමතක කරල මම කොහොමද මෙයාට කැමතියි කියන්නෙ.....සිතූ මා.....සොරි...අයියෙ දැනටමත් මම කෙනෙකුට ආදරේ කරනව....මම එයාට බදිනව කියල පොරොන්දුවෙලා තියෙන්න....මා කීවෙමි....ශික් මම පරක්කු වුනානෙ කී ඔහු....මට ඉක්මනින් පිලිතුරක් ඕනැ නෑ මේ ගැන ටිකක් කල්පනා කරල බලල උත්තරයක් දෙන්නකො.....කීවේය.
                    ඔයා හිතපු එක හරි නිමන්ති.....නිමන්තිව හමුවූ විට කීවෙමි.....මොකක්ද....ඇය ඇසුවාය.....අර සන්ජීව මට උදවු කරල තියෙන්නෙ නිකම්ම නෙවෙයි....අද තමයි ඒක දැනගත්තෙ.....මා කීවෙමි...මොකක්ද වුනේ...ආදරෙයි කිව්වද.....ඇය ඇසුවාය....එහෙම එකක් තමයි....මා කිවෙමි....ඉතින් ඔයා කැමතියි කිව්වද... ඇය සිනාසෙමින් ඇසුවාය....පිස්සුද අනේ....සුරන්ජිත් ඉන්දැදි මම කොහොමද එහෙම කියන්නෙ....මා කීවෙමි.....එයා කියනව මට කල්පනා කරල බලල උත්තරයක් දෙන්න කියල...මම කොහොමද එහෙම කරන්නෙ.....මා තවදුරටත් පැවසුවෙමි.
                   ඔයා මම කිව්ව එක ගැන කල්පනා කලාද....දින දෙකකට පමන පසු සන්ජීව ඇසුවේය....මට එයාව අමතක කරන්න බෑ....මම පොරොන්දුවෙලා තියෙන්නෙ.....මා එසේ කීවිට....එයට සිනාසුනු....ඔහු.....ආපෝ පොරොන්දුද....අපේ තාත්තයි අයියයි කොයිතරම් මිනිස්සුන්ට පොරොන්දු දෙනවද.....පොරොන්දු කියන්නෙ එවෙලෙට කියන වචනයක් විතරයි..එය ගනනකට නොගෙන..කී ඔහු....ඔයා කවද හරි මාව බැන්දොත් ඔයත් මේ රටේ ජනප්‍රිය කෙනෙක් වෙයි....ඔහු පැවසුවේය.
                  මා ඔහුට කෙසේ පැවසුවත් ඔහු මා පස්සෙන්ම පැමින මට කරදර කරන්ටවිය....බලන්නකො නිමන්ති මේක හරිම ඇනයක් වුනානෙ....මා නිමන්තිතී සමග පැවසුවෙමි....සමහර දිනවල සවස දේසන අවසන් වූවිට මාව රැගෙන යාම සදහා සුරන්ජිත් පැමිනියේය...එදින මා ඔහු පැමිනෙන තෙක් පාර අද්දර සිටියෙමි...සන්ජීව මා අසලට පැමින....ඔය සුරන්ජිත් එනකන් ඉන්න ඕනැ නෑ මාත් එක්ක යමු.....මම ගිහින් බස්සන්නම්.....කීවේය. අනේ සන්ජීව අයියේ මට කරදර කරන්න එපා....එයා දැන් එයි....මා කීවෙමි.එවිටම සුරන්ජිත්ගේ වාහනය මා අසල නැවැත්වීය....මචන් සන්ජීව බොහොම කාලෙකින්නෙ දැක්කෙ.....සුරන්ජිත් ඔහුව හොදින් ඇසුරු කරන කෙනෙක් බව දුටුවේ එම අවස්ථාවේදීය....ඔයා සන්ජීව අදුනනවද.....මා වාහනයට ගොඩවූ පසු සුරන්ජිත් ඇසුවේය....ඔපිට සීනිය අයිය කෙනෙක්නෙ...දැකාම කතා කරනව....මා කීවෙමි....ඔයා දන්නවද ඒ කවුද කියල....ඇසූ සුරන්ජිත් ඔහුව හදුන්වා දෙන්ට විය....එහෙත් මා ඔහු ගැන එතරම් දන්නා බවක් හැගෙවුවේ නැත......පසු දිනක සුරන්ජිත් පැමිනෙන විට සන්ජීව මා සමග කතාරමින් සිටියේය....මා වාහනයට ගොඩවූ පසු ....ඔයා නිතරම සන්ජීව එක්ක කතා කරනවද.....සුරන්ජිත් ඇසුවේය...නෑ අයියෙ මේ වෙලාවට එයත් මෙතෙන්ට එනව.....මා කීවෙමි...ඔයා ටිකක් පරිස්සම් වෙන්න නංගි වැඩිය කතාවට යන්න එපා.....සන්ජීව එහෙම නරක පුද්ගලයෙක් නෙවෙයි වගේ පේන්නෙ...ඒත් නංගී ඔය ඇමතිවරුන්ගෙ පුත්තු ගැන විශ්වාස නෑ....උන්ට සල්ලි තියෙනව බලය තියෙනව....සුරන්ජිත් පැවසුවේය.

ආත් අම්මාගේ පාඩම 160..............පසුදින වනවිට මගේ වේදනාව අඩුවී තිබුණි. එහෙත් අම්මා තවමත් කොරගසනු දුටු මට හිතට වේදනාවක් ඇතිවිය....අම්මට හොදවෙන්න තවකල් යයිද දන්නෙ නෑ....මා අම්මාට පැවසූ විට....ඔයාල වගේ නෙවෙයිනෙ දුවේ වයසට යනකොට මේවගෙ දේවල් හොදවෙන්න පරක්කුයි....අම්මා කීවාය. අම්මා සමඟ කතාකර සාලය දෙසට යනවිට සුරන්ජිත් පුටුවේ වාඩිවී පුවත් පත බලමින් සිටිනු දුටුවෙමි....මම මේ බැලුවෙ ඔයා කෝ කියල....මා දෙස බලා පැවසූ ඔහු....අද බේත් ගාගන්නෙ නැද්ද ඇසුවේය....අදනන් අමාරු අඩුයි අයියෙ....මා කීවෙමි.....අපරාදෙ ඉක්මනට හොදවුනානෙ....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....ඇයි මට හොඳවෙනවට කැමති නැද්ද....මා ඇසුවෙමි.....මට බේත් ගාන්න බැරි වෙනවනෙ....ඔහු කීවේය.....බේත් ගාන්නද... එහෙම නැත්නම්.....ඉතුරු ටික නොකියා....ඕකට ඉතින් බේත්ම ගාන්න ඕනෑ....අමනාපයෙන් මෙන් කී මා අහක බලා හොරැහෙන් ඔහු දෙස බැලුවෙමි....හේතුවක් නැතුව කොහොමද ඔයාව අතගාන්නෙ.....ඔහු කීවේය...මම ඒක තහනම් කරල තියනවයෑ...මම දැන් ඔයාගෙනෙ......මා සෙමින් වචන අදිමින් පැවසුවෙමි.....ඒකත් ඇත්තනේ... කී ඔහු මගේ අත ගෙන සිපගැනීමට සූදානම් වනවිට අම්මා පැමිනෙනු දුටු ඔහු ඉක්මනින් අත අතහැරියේය.....පොඩි පුතේ නංගිට දැන් අමාරු අඩුයි කියල බේත් ටික ගාගන්නෙ නෑ....ඒ වුනාට තව දවසක් දෙකක් ගෑවොත් හොදයි නේද......අම්මා ඇසුවාය.....ඒකනෙ අම්මෙ මාත් මේ නංගිට කිව්වෙ.....කොහේද ඕනැ නෑ කියනවනෙ.....සුරන්ජිත් කීවේය..තන්ගච්චි මේ වෙලාවට වැඩ හින්ද......මේ දවස් දෙකේම අයියයි ගෑවෙ....හැමදාම කරදර කරන්න බෑනෙ අම්මෙ.....මා කීවෙමි....මට කරදරයක් නෑ අම්මෙ....සුරන්ජිත් කීවේය.....ඒකනෙ.... අයියත් නිකන් ඉන්න එකේ කම්මැලි කම නැතුව ගිහින් බේත් ටික ගාගන්න.....ඔය අමාරුව හොදට හොදකරගන්නෙ නැතිවුනාම පස්සටයි අමාරු....අම්මා කීවාය....අම්මා එසේ කියන විටම එන්න කී සුරන්ජිත් මගේ අතින් අල්ලාගෙන කාමරය දෙසට යන්ට විය.....අම්මා හාන්සි පුටුවේ වාඩිවී පත්තරය අතට ගන්නා අයුරු දුටුවෙමි....කාමරය තුලට ගිය සුරන්ජිත් දොරවසා අගුලු දැම්මේය....අනේ අයියේ....මම අදත් ගවුමක්නෙ ඇදගෙන ඉන්නේ...මා කීවෙමි.....ඉතින් ඕක ගලවන්නකො....හොදට ඔයාගෙ හැඩ පේන්නෙ එතකොටනේ...ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....එතකොට මෙයාට ඕනැ මගෙ හැඩ බලන්නද බේත් ගාන්නද....මා ලැජ්ජාවෙන් මෙන් ඇසුවෙමි.....දෙකම කී ඔහු....ලස්සන මලක් දැක්කම ඒකෙ ලස්සන බලනව මිසක් අහක බලාගෙන ඉන්නෙ නෑනෙ.....කී ඔහු....ඒ මලේ ලස්සන බලල හිමින් ඉඹලා පොඩිකරන්නෙ නැතුව පෙතිකඩන්නෙ නැතුව තියාගන්නවා.....ඔහු කීවේය.....ඕනැ එකක් බලන්නකො කී මා ඊයේ මෙන් ගැලවූ ගවුම පපුව වැසෙනසේ තබාගෙන ඇදේ මුනින් ඇලවුනෙමි....බෙහෙත් ගෑමෙන් අනතුරුව ඊයේ මෙන් මාව සිපගන්ටවිය. මගේ පිටේ අමාරුව අඩුවී තිබුනු ඇවින් ඔහුට ප්‍රතිචාර දක්වමින් ඔහුව සිපගත්තෙමි. පසු දිනද අපි මෙසේ කලෙමු. මෙතැන් සිට දිනකට එක්වරක් හෝ මාව සිප වැලද ගැනීමට ඔහුට වුවමනාවිය.ඔහුට මෙන්ම මටද ඔහුගේ පහස ඔහුගේ උනුසුම සහ ඔහුගෙන් සුරතල්ලැබීමට අවශ්‍ය විය. මා තනියම ඔහුගේ කාමරයට යෑමට පුරුදු වූවේ මේනිසාය....එහෙත් එක් දිනක්වත් වැරදි ක්‍රියාවකට නොපෙලබීම වෙනත්  පිරිමියෙකුට නොතිබුනු පුදුමාකාර ගුනයක් බව මා කල්පනා කලෙමි.

                     සුරන්ජිත්ගේ උපාධීය සම්පූරන කරගත් පසු ඔහුට විදුලි සංදේස දෙපාර්තමේන්තුවේ රැකියාව ලැබුණි එය කොළඹට  කිටුව නිසා ගෙදර පැමිනීමට පහසුවක් විය...සුරන්ජිත් පැවසූ පරිදි මටත් නිමන්තිටත් කඩුබැද්ද ඉංජිනේරු පීඨයට ඇතුලුවීමට වරම් ලැබුනි. ......දුවගෙ ආත් අම්ම හිටියනම් අද කොච්චර සතුටුවෙනවද...මේ ආරංචිය කන වැටුනු අම්මා සතුටින් පැවසුවාය.....මමනම් හිතන්නෙ නෑ ආත් අම්ම සතුටුවෙයි කියල....... එයාට ඕනැවෙලා තිබුනෙ මාව කොල්ලෙක් විදියට ඉහලට උගන්වන්න. මම කෙල්ලෙක් උන හින්ද ඕවට යනවට ආත් අම්ම අකමැති   වෙන්නත් ඉඩතිබුන.....මා කල්පනා කලෙමි. මාසමග එකම පාසැලට ගොස් මාසමගම එකම විශ්වවිද්‍යාලයට යෑමට හැකිවීම ගැන නිමන්තිද බෙහෙවින් සතුටට පත්විය...  මට රියදුරු පාසැලකට ගොස් වාහන පැදවිමට පුරුදුවන ලෙස තාත්තා සහ සුරන්ජ්හිත් පැවසුවද මා එයට අකමැති වුනේමි..එයට හේතුව මා නිමල් ලෙස සිටිකල පිරිමි කමේ අන්තයට ගොස් සිටියාක් මෙන් දැන් ගැහැනුකමේ අන්තයට ගොස් ඇතිනිසාදැයි නොදනිමි...අපේ ලොකු දුවත් වාහන එලවන එකේ මොකද දුවේ ඔයා පුරුදු වෙන්න අකමැති....දිනක් අම්මා ඇසුවාය....මම කැමති නෑ අම්මෙ ඕව පිරිමින්ගෙ වැඩනෙ....මා කීවේ පිරිමි කරන වැඩකිරීම අකමැති වූ නිසාවෙනි. අපේ ප්‍රවාහන පහසුකම් සඳහා කාර්යාල වාහනයක් අල්ලා ගත්තෙමු....මා නිසා නිමන්තිට සහ මට එකම වාහනයේ යෑමට හැකිවිය. සමහර දිනවල සුරන්ජිත් වැඩ ඇරී එනවිට මාව එක්කගෙන එන්ට විය.....විශ්වවිද්යාලයට ගිය දිනවල අපිට නවක වදය විඳීමට සිදුවිය...සමහර නවක වද විනොද ජනක වුවද සමහර නරක ලමුන් දෙන නවක වද එතරම් සුබදායී නොවුනි.
                  රජයේ ප්‍රබල ඇමතිවරයෙකු වූ දිසාසේකර ඇමතිතුමා තුමාගේ පුතෙකු වූ සන්ජීව දිසාසේකර හදුනාගත්තේ මම නවක වදය නිසාය. ඔහු මේවනවිට ඉංජිනේරු අංශයේ අවසන් වසරේ ඉගෙනුම ලබන සිසුවෙකි....දිනක් ජේ්‍යෂ්ඨ සිසුන් කිහිප දෙනෙක් මට කතාකලේය....මා ඔව්න් අසලට ගියවිට....රතු පැහැති වද මලක් පෙන්වා මේ මොකක්ද ඇසුවේය....වදමලක් ....මා පිලිතුරු දුනෙමි....වදමලක්....ප්‍රශ්නකල එක් අයෙක්....මේකි වදමලයි රෝස මලයි අදුනන්නෙ නැද්ද බන් කියා.....මේක රෝස මලක් කියපිය....කීවේය....රෝසමලක් මා කීවෙමි......අර අතන ඉන්නවනේද සුදුපාටට හුරු සර්ට් එකක් ඇදගත්ත හැන්ඩ් සම් කොල්ලෙක් .....මේ රෝසමල ගිහින් දීල මම ඔයාට ආදරෙයි කියපන්.....මා බයත් ලැජ්ජාවත් හිත තබාගෙන ඔහු අසලට ගොස් මේ රෝසමල ගන්න කීවෙමි...මා දෙස හොදින් බැලූ ඔහු ඔය නංගි කොහේද ඇසුවේය. මා පිලිතුරු දුන් පසු මගේ වගතුග අසන්ට වූවේය....ඔය නංගි බය නැතුව ඉන්න මුන් ඔයාට ජරා විදියට රැග් කරන්න ආවොත් මම බලාගන්නම්.....ඔහු මට හිතවත් ආකාරයට කතාකලේය.....ඔහු පොරොන්දු වූ ආකාරයට එදාසිට මාව නොමනා නවක වදවලින් ආරක්ශා කරන්ටවිය...මා අසල සිටි නිසා නිමන්තිද ඒවායෙන් බේරුනි.....

ආත් අම්මාගේ පාඩම 159..(වැඩිහිටියන්ට සුදුසු ලෙස ලියා ඇතිබව සලකන්න)..............මා අසල වාඩිවී....මටත් වෙන කොල්ලන්ට වගේ ආශාවන් හැගීම් තියෙනව නංගි .....මම දන්නව ඔයාටත් ඒ හැගීම් තියෙනව කියල. ඒත් නංගි අපිට තව දිග ගමනක් යන්න තියෙනව......හැගීම් වලට වහල් වෙලා අපේ ජීවිතවලට නැති කරදර දාගන්න ඕනැ නෑ....ඔයා පිවිතුරු කෙල්ලෙක් විදියට තව දුරටත් ඉන්නව බලන්න මම කැමතියි......ඒ හින්ද අපි ඉවසගෙන ඉම්මු...පැවසූ ඔහු...ඔයා මොකද කියන්නෙ ඒ ගැන.....මගෙන් ඇසුවේය.....ඔයාගෙ කැමැත්තක් අයියෙ......මා කීවෙමි.....මම ටිකක් ඕවර් ගියාද කියල මට හිතෙනව අයි ඈම් සොරි....නංගි.....ඔහු කීවේය....ඔයා මට තියෙන ආදරේටනෙ අයියෙ එහෙම කලේ....ඔයා රොබෝ කෙනෙක් නෙවෙයිනෙ....ඔයාටත් හැගීම් තියෙනවනෙ අයියෙ......ඔයා ඒකට සමාව ගන්න ඔනැ නෑ.....මා කීවෙමි....දැන් නැගිටින්නකො... කොන්දෙ අමාරුව හොදවෙලාද කියල බලන්න....සුරන්ජිත් පැවසූ විට මා ඇදෙන් නැගිට්ටෙමි....එහෙත් තවම වේදනාව තිබුනි....ඒ බව නොකියා ටිකක් අඩුයි වගේ කීවෙමි....මම යන්නම් නංගි ටිකක් ඇවිදින්නෙ නැතුව ඉන්න...අඩුවෙලා යයි...පවසා කමරයෙන් පිටවුනේය.....මා ඇදසිටි යට කලිසම තෙත් වී ඇති බව දැනුනු මා එය ඉවත් කර පරීක්ෂා කලෙමි....ලිංගික උච්ඡේදනය ඇතිවනවිට කොල්ලන්ට මෙන් ශුක්‍රානු පහ නොවුනත් එම පෙදෙසෙන් ජලය මෙන් දියරයක් වැගිරෙන බව මා දැන ගත්තේ මාව ගැහැනු ලමයෙකු බවට පත්වූ මුල් දිනවල  ගැහැණු ලමයෙකු ලෙස ස්වයං වින්දනයේ යෙදුන අවස්ථාවේදීය . නාන කාමරය තුලට ගිය මා තෙත්වුන පෙදෙස සෝදාගෙන වෙනත් යට ඇදුමක් ඇදගෙන සාලය දෙසට ගියෙමි. .....දුව බේත්ටික ගාගත්තද මාව දුටු අම්මා ඇසුවාය..... ඔව් අමේ....මා කීවෙමි..තන්ගච්චිට කියලද ගාගත්තෙ.......එයා වැඩ අම්මෙ......තනියම ගාගත්තෙ කොහොමද....ඇය ඇසුවාය.....මම  තන්ගච්චි එනකන් ඉන්නකොට සුරන්ජිත් අයිය කිව්ව එයා ගාන්නම් කියල ....මොනව සුරන්ජිත් බේත් ගෑව....අම්මා පුදුමයෙන් ඇසුවාය.....ඔවු අම්මෙ ඇයි.... මම ඇසුවෙමි.....පුදුමයි....කී ඇය අහක බලා සිනාසෙනු දුටුවෙමි....හා ඒකට කමක් නෑ....කොහොම හරි ගාගත්තනෙ...එයට අම්මා විරුද්ධත්වයක් නොමැතිබව පෙනෙන්ට තිබුනි.....දැන් අම්මට කොහොමද... මා ඇසුවෙමි....තාත්තනම් කිව්වෙ හොදවෙන්න ටික දවසක් යයි කියල....පවු අම්ම....මම හින්දනෙ අම්මට ඔහොම දෙයක් උන්වුනේ.....ඇය අසලින් වාඩිවී ඇගේ කකුල අතගාමින් කීවෙමි.....අනේ නෑ දුවේ....ඔයා හිටියෙ නැතත් තාත්ත සුරන්ජිත් ඔය විනෝදනී අක්කව බදිනවට කැමති වෙන්නෙ නෑ.....මේක ඔයාගෙ වැරැද්දක් නෙවෙයි....ඒකිගෙ නැහැදිච්ච කමට සිද්ද වුනදෙයක්....ඇය කීවාය.
               පසුදින උදෑසන සියලුදෙනා රැකියාවලට පිටත්වූ පසු මා රූපවාහිනිය නරබමින් සාලයේ සිටියෙමි.....මා අසලට පැමිණි සුරන්ජිත්.....බේත් ගාගත්තද....ඇසුවේය........තන්ගච්චි මේ වෙලාවට වැඩනෙ අයියෙ....මා කීවෙමි...ඊයෙ උදේ ගෑවෙත් තන්ගච්චිද.....මා අසලට පැමිනි ඔහු මගේ නහය මිරිකා කීවේය.....ආ මෙයාටනෙ ඕනැ වෙලා තියෙන්නේ...සිනාසෙමින් කී මා.....රූප වාහිනිය නිවාදමා.....එහෙනම් එන්නකෝ.....මා ඔහුව කාමරයට එක්ක ගියෙමි...මා ගවුමක් ඇදගෙන සිටිනබව සිහිවුයේ....ඔහු දොර ඇතුලතින් අගුලු දමා මා අසලට පැමිනෙන විටය.....අයියෙ මම ගවුමක් ඇදගෙනනෙ ඉන්නෙ....පොඩ්ඩක් ඉන්නවද සාය බ්ල්වුස් එකක් ඇදගන්නකන්.....මා ඇදුම් රාක්කය දෙසට ගමන් කරමින් කීවෙමි.....ඇයි සාය බලවුස් ඇදගන්නෙ......ඕක උස්ස ගත්තම ගාන්න පුලුවන්නෙ.....මේක ඇගට ටිකක් හිර හින්ද උස්ස ගත්තම අමාරුයි....මා කීවෙමි....ඉතින් ඕක ගලවන්නකො.....ඔයා හිතුවද ඔයාගෙ නිරුවත දැක්කම මම කුලප්පු වෙයි කියල....සිනාසෙමින් කීවේය....අනේ එහෙම එකක් නෑ අයියෙ...කී මා මට මොකක්ද වගේ..ලැජ්ජාවෙන් පැවසුවෙමි......අපෝ ඔහොම ලැජ්ජ වෙලා පුලුවන්ද ලෙඩට බේත් කරන්න...මම පිට කෙනෙකුත් නෙවෙයිනෙ....ඔහු කීවේය....ලැජ්ජාබරිතව ගවුම ඉවත්කලවිට මා සිටියේ බ්‍රෙසියරය සහ යට සාය පිටිනි....ඉවත් කල ගවුම පපු පෙදෙස වැසුන සේ අල්ලාගෙන ඇද අසලට පැමින මුනින් අතට වැතුරුනිමි......සුරන්ජිත් ඊයේ කලාක් මෙන් පිටේ බෙහෙත් ආලේපකර අතගාන්ට වූවේය....ඒ අතර ඔහු මගේ ගෙල පිටුපසත් පිට පෙදෙසත් සිපගන්නා ආකාරය දැනිනි.....මෙයා ඊයෙ වගේ මාව තුරුලු කරගෙන ඉබිනවනම්....කල්පනා කල මා....ඊයෙ වගේ නෙවෙයි අද.....අද මගෙ ඇගේ ගවුමත් නෑ වැඩිහරියක් නිරුවත් වෙලා.....කෙල්ලන්ට වගේ නෙවෙයි කොල්ලන්ට් හැගීම් ඇවිස්සුනොත් අරව පිටකර ගන්නකන් ඉවසන්න බෑ.....මගේ පෙර පිරිමි ජීවිතයේ අත්දැකීම් මතක් වී කල්පනා කලෙමි.....දැන් ඇතිද ඇසූ ඔහු මාව අනිත් අතට හැරෙවුවේය.....උඩුඅතට හැරුනු මා ගවුමෙන් පපු පෙදෙස වසා ගත්තමි....සෙමින් ගවුම ඉවත්කල ඔහු මගේ උරහිස් දෙක අල්ලා ...මගේ පපුව සහ මුහුන දෙස බලන්ට විය....ඔයා හරිම හැඩයි කෙල්ලෙ....ඔයාට තියෙන්නෙ නියම ගෑනු හැඩයක්.....අර ඉස්සර කවියො උපමා කරල තියෙනවනෙ....පියයුරු හංස ජෝඩුවකට.....උකුල කරත්ත රෝදෙකට....ඉන කොච්චර හීනිද කියනවනම් අතමිටින් ගන්න පුලුවන් කියල...ඔයා වගේ ගොඩාක් ලස්සන කෙල්ලෙක් දිහා බලල තමයි ඒවගෙ කවියක් හදල තියෙන්නෙ.....ඔයා වගේම ලස්සනයි නංගි ඔයාගෙ හිතත්.....සමහරු ඉන්නව ගත ලස්සන වුනාට හිත ලස්සන නෑ....සමහරුන්ගෙ හිත ලස්සනයි ඒත් ගත ලස්සන නෑ....හිතයි ගතයි දෙකම ලස්සන අය ඉන්න බොහෝම කලා තුරකින් නංගියේ...ඔයා ඒ අයගෙන් එක්කෙන්ක්... කී ඔහු මාව තදින් සිපගන්ට විය....මගේ හිත ඔහු කෙරෙහි ආදරයෙන් බැදෙන්ට විය.....ඔහුගේ සෑම සිපගැනීමකම තිබුනේ කාමුක හැගීම් වලට වඩා ආදරය බව මට දැනුනි...මගේ මුලුගතම සිපගන්ට වූවිට ඊයේ මෙන් මගේ ගත පන නැති වන්නාක් මෙන් දැනුනි....අනේ අයියේ..කියමින්.මා කිහිපවරක් කෙදිරි ගෑවෙමි.....ටික වෙලාවක් සිපගත් ඔහු ඇදේ වාඩිවී ....ගවුම ඇදගන්න නංගි ....කීවේය. .....මා නැවත ඔහුව මා අසලට ඇද්දේ පිස්සියක් මෙනි....නංගී ආදරය කියන්නෙ කාමය නෙවෙයි.....ආදරය ඊට වඩා උත්තරීතරයි.....කාමය කියන්නෙ ආදරයේ අතුරු ප්‍රතිඵලයක් විතරයි.....ඒකට තව කල් තියෙනව ...එතකන් අපි ආදරය කරමු....ඔහු නැවත මගේ මුහුන සිපගනිමින් කීවේය.....මා හිස වනමින් ඔහුගේ කීම අනුමත කර ගවුම ඇඳගත්තෙමි.....  

ආත් අම්මාගේ පාඩම 158................රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු මා අම්මාගේ කාමරයට ගියේ ඇයගේ පාදයට බෙහෙත් ගෑමට සිතාගෙනය. එහෙත් මා එහියනවිට තාත්තා ඇයට බෙහෙත්කරනු දුටු මා ආපසු හැරුනි.......ඇයි පොඩි දුවේ ....මාව දුටු අම්මා ඇසූ නිසා මා ඇය අසලට ගොස්....අම්මගෙ කකුලෙ බෙහෙත් ගාන්න හිතාගෙන ආවෙ....කීවෙමි....තාත්ත ගෑවනෙ දුවේ......... ඔයාගෙ කොන්දෙත් ගාගන්න....කීවාය.....ගාගන්න අමාරුනම් තන්ගච්චිට කියන්නකො....ඇය පවසන විට අක්කා ආවාය...මොකක්ද අම්මෙ තන්ගච්චිට කියන්න කිව්වෙ....අක්කා ඇසුවාය....මේ නංගිගෙ කොන්දෙ බේත්ටික ගාන්න....අම්මා කීවාය.....තන්ගච්චි මොකටද මම ඉන්නෙ.....යමු නංගි මම ගාන්නම්....ඇය මාව ඇගේ කාමරය තුලට එක්ක ගියාය.....මා ඇදසිටි සාය පහත්කල ඇය කොන්දට බෙහෙත් ගල්වා ටික වෙලාවක් අත ගාන්ට විය....ඔය ඇතී දැන් අක්කගෙ අතත් රිදෙනව ඇති....මා කීවෙමි. උදැසන නැගිට්ට මට තවමත් තිබෙන බව දැනුනි. මුහුන සෝදාගත් මා අක්කාගේ කාමරය තුලට යනවිට ඇය වැඩට යෑම සඳහා සූදානම් වෙමින් සිටියාය...කොහොමද නංගි දැන් හොඳද ඇය ඇසුවාය...තාම රිදෙනව අක්කෙ....මා කීවිට....බෙහෙත් ටික වරද්දන්නෙ නැතුව බොන්න.....තන්ගච්චිට කියලවත් බේත් ටික කොන්දෙ ගාගන්න....කීවාය.
                    ඇය වැඩට ගිය පසු මා සාලයට ගොස් සැටියේ වාඩිවුනේ මගේ බෙහෙත්ටික ගාගැනීම සදහා ඇයගේ වැඩ අවසන් කරන තුරුය.....මේ වනවිට තාත්තා සහ ලොකු අයියාද වැඩට ගොස් සිටියෝය. සුරන්ජිත් පහලට එනු දුටු මා ඔහු දෙස බැලුවෙමි....කොහොමද නංගි දැන් හොදද....තාම නෑ අයියෙ තවම රිදෙනව.....මා පිලිතුරු දුන්නෙමි....බේත් ටික ගාගත්තද.... ඔහු ඇසුවේය. ඊයෙ රෑනන් අක්කට කියල ගාගත්ත....තන්ගච්චි එනකන් හිටියෙ ගාවගන්න....මා කිවෙමි.....මටත් ගාන්න පුලුවන් ඒත් ඒක හරි නෑනෙ....ඔහු කීවේය.....ඒ ඇයි.... මා ඇසුවෙමි....තාම අපි බැදල නෑනෙ ඔහු කීවේය.....ලෙඩ්ඩුන්ට සාත්තුකරන්න බදින්නම ඕනැද...ඇසූ මා....අයියට මෙහෙම දෙයක් උනානම් මමයි බේත්ගාන්නෙ... කීවෙමි.....මා එසේ කීවිට ඔහු කල්පනා කරන්ටවිය....මටත් පුලුවන් ඒත් අම්ම දැනගත්තොත් හරිනෑනෙ.....ඔහු පැවසුවේය......අම්ම දැනගත්තම මොකද අපි නරක වැඩක් කරන්නෙ නෑනෙ....මා පැවසුවෙමි.....ඒ කත් ඇත්ත... කී ඔහු....එහෙනම් බේත් එක ගෙනත් දෙන්නකො.....ඔහු කීවේය.....කොහේ ඉදන්ද ගාන්න හදන්නෙ ..මා ඇසුවෙමි.....මෙතැන ඉදන්....ඔහු කීවේය.....මෙතැන ඉදන් පුලුවන්ද අනේ.....මගෙ කාමරේට යමු.....මම ඇදේ දිගාවුනාම අක්ක ගෑව්වගේ ගාන්න.....ඔයාගෙ කාමරේට යන එක හරි නෑ නේද..... ඔහු ඇසුවේය....මම කිව්වනේ...බේතක් කරන්නනේ....කී මා සෙමින් සෙමින් කාමරය දෙසට ගමන් කර ඔහු දෙස බැලුවෙමි....ඔහු තරමක් දුර පැමිණ නැවතුනු බව දුටු මා....එන්න අනේ.....කීවෙමි....ඔහු ලැජ්ජාවෙන් මෙන් කාමරය තුලට පැමිනියේය....ජෙලි ටියුබ් එක ඔහු අතට දුන් මා.....සාය පිටුපස තට්ටම දක්වා පහතට ගෙන ස්කර්ට් එක පිටුපසින් උස්සා ඇදේ මුනින් අතට වැතුරුනෙමි......මගේ පිටේ ජෙලි තවරූ ඔහු සෙමින් අතුල්ලන්ටවිය......සුලු වෙලවකින් ඔහු නැවැත්විය ....ඇයි අයියේ....මා ඇසුවෙමි....දැන් ඇති නේද.... ඔහු ඇසුවේය....අක්කනම් ගොඩක් වෙලා අතගෑව....මා කීවෙමි....ඔයා මොකුත් මාගැන හිතයිද මන්ද....ඔහු කීවේය.....මම මොනව හිතන්නද මම දැන් ඔයාගෙනෙ.....මා කීවෙමි....මා දෙස බලා ආදරනීය සිනාවක් පලකල ඔහු මෙගේ පිට නැවත අතගාමින් මගේ පිට මැද සිපගන්නා ආකාරය දැනුනි. ඔහු මා අසලින් නැගිට දොර අසලට ගොස් එය බාගයට වසා තිබුනු බැවින් හොදින් වසා ඇතුලතින් අගුලු දැමූ ආකාරය දුටුමට.....මෙයා මොකක් කරන්නද දන්නෙ නෑ හදන්නෙ.....හිතට චකිතයක් සමඟ සියුම් බියක් ඇතිවිය.....මගෙ සුරන්ජිත් මට ඕනැදෙයක් කරපුදෙන්.....මම එයාට ගොඩාක් ආදරෙයි....සිතූ මා..මා දැන් ගැහැණු ලමයෙකි මාව ගැහැණු ලමයෙකු බවට පත්වූ දින සිට පිරිමි ලමයෙකුහට නොමැති වටිනාම වස්තුවක් දැන් මාලග තිබෙනබව දැන සිටියෙමි. ගැහැනු ලමයෙකු බවට පතූ දා සිට මගේ පනටත් වඩා ආදරය කල එම වටිනා වස්තුව ගැහැණු ලමයෙකු වශයෙන් ඔහුට පුදකිරීමට සූදානමින් සිටියෙමි. නැවත මා අසලින් වාඩිවූ ඔහු තවදුරටත් පිට අතගාන්ට විය.....ඔය ඇති අයියේ කී මම අනිත් අතට හැරී ඔහුගේ ගෙල බදා මම ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි අයියේ කීවෙමි......මාත් එහෙම තමයි වස්තුවේ... කී ඔහු මගේ මුහුන තදින් සිපගන්ට විය......මා ඔහුගේ හිසේ පිටුපසින් අල්ලා මගේ මුහුණට තදකර ගත්තෙමි.....මා අසල ඇලවුනු ඔහු මගේ සිරුර තදින් තුරුලු කරගෙන සිප ගැනීමටත් සෙමින් සැපීමටත් පරන්ගත්තේඑය....ඔහු එසේ කරන විට මගේ හැගීම් ඇවිස්සුනු බව තේරුනි.....අනේ අයියෙ....මා ආශාවෙන් කෙදුරුවෙමි.....ඇයි මගේ කෙල්ලේ...ඔහු ආදරයෙන් ඇසුවේය......මට ඔයාව ඕනෑ....ආශාවෙන් මත්වුනු මා දෑස් බාගෙට පියාගෙන කොදුරමින් පැවසුවෙමි....ඔහු තව තවත් මාව සිපගන්ට විය...මගේ මුලු ගතම පන නැතිවන්නාක්මෙන් විය.....මාව අමුතුම ලොවක පාවෙන්නක් මෙන් දැනුනි.....අනේ අයියේ....මට ඔයාව ඕනෑ....මා නැවත කෙඳිරි ගාමින් කීවෙමි.....එවිටම සුරන්ජිත්....
           
           

ආත් අම්මාගේ පාඩම 157................ජෙල් ටියුබ් එකෙන් ටිකක් ගාමු..... කී සුරන්ජිත් ප්‍රථමාධාර පෙට්ටිය ඇර ජෙලිඑක ගෙන තංගච්චිට දුන්නාය. මා අතට ගත් එය අම්මාගේ කකුලේ ගා අතගෑවෙමි.....දුවගෙත් කොන්දට පාරක් වැදුන කිව්ව නේද දුවත් ටිකක් ගාගන්න....අම්මා කීවාය....මේක ගාල ගාගන්නම් අම්මෙ මා කීවෙමි....මමනම් හිතුවෙ නෑ අම්මෙ.... විනෝදනී නංගි  මේතරම් පහත් චරිතයක් කියල....ඉස්සර හරි හොදයිනෙ....මා අම්මාගේ කකුල අතුල්වන දෙස බලා සුරන්ජිත් පැවසුවේය.....මටත් හිතාගන්න බෑ පුතේ....මට හිතෙන්නෙ රස්සාවට ගියාට පස්සෙ තමා ඕක වෙලා තියෙන්නෙ....ඉන්ටනටනැශනල් ස්කූල් වල ඉංග්ලිශ් ටීච කෙනෙක්නෙ.....ලොකු කම ඔලුවට ගහල වෙන්න ඇති.....අම්මා කීවාය....මටනම් හිතෙන්නෙ..ඔය මොකුත් නෙවෙයි අම්මෙ...එයා සුරන්ජිත් අයියගැන ලොකු බලාපොරොත්තුවකින් ඉඳල තියනව.... මේක ආරංචි වුනාම එයාගෙ හිත නරක්වෙන්න ඇති.......පවු අම්මෙ විනෝදනී අක්ක......මා දුකෙන් මෙන් කීවෙමි.......බලන්නකො අම්මෙ....මෙයාට පයින් ගහලත් එයාට තව අනුකම්පා කරනවනෙ.....තරහෙන් මෙන් කී සුරන්ජිත් මටනම් අද එපාම වුනා....අම්මව තල්ලු කරපු පාරට ඔලුවවත් බිම වැදුනනම්....ඇය කල දේ බරපතලකම මට තේරුනේ ඔහු එසේ පැවසූ පසුය....එහෙත් එය නොපෙන්වූ මා....එහෙම දෙයක් උනේ නැනෙ අයියෙ...කී මා..... මම හින්ද ඔයාලගෙ නෑදෑකන් නැතිකර ගන්න එපා අම්මේ...මම ඕනැ වෙලාවක ලෑස්තියි විනෝදනී අක්ක වෙනුවෙන් මගේ පරිත්‍යාගය කරන්න....අම්මල ඕනැ තීරනයක් ගන්න ....මම කීවෙමි....ඒ පරට්ටි වෙනුවෙන් මට මගේ රත්තරන් දුවව නැතිකරගන්න බෑ දුවේ....අම්මා මගේ හිස අතගාමින් කීවාය.....මමත් හිතුවෙ නෑ අම්මෙ විනෝදනී නංගි ඔහොම වෙයි කියල.......සුරන්ජිත් කීවේය.
            බෙහෙත් ගා අවසන් වූපසු අම්මා කොරගසමින් කාමරයට ගියාය....මා නැගිට ඇවිදීමට සූදානම් වූවිට කොන්දේ අමාරුව නිසා ඇවිදීමට අපහසු බව දැනුනි....මා කොන්දට අත තබාගෙන සෙමින් සෙමින් ගමන්කරන විට.....නංගිත් කොන්දට ජෙලි ටිකක් ගාගන්න....තනියම බැරිනම් චන්ගච්චිට කියන්න....සුරන්ජිත් කීවේය....ඕනැ වෙන එකක් නෑ අයියෙ....තව ටිකකින් හොදවෙයි.... මා කීවෙමි.
             වෙනදා අක්කා පැමිනෙන විට ඇගේ වාහනය අසලට දිවගෙන යන මා අද එසේ යෑමට නොහැකිව ඉදිරිපස දොර අසලට වී තන්ගච්චිට කතා කලේ....අක්කා ගේ බෑක් එක රැගෙන ඒමටය....ඇයි චූටි බේබි ....මෙගෙන් ඇසුවාය....ලොකු බේබිගෙ බෑක් එක අරගෙන එන්න කතා කලේ...මට අද යන්න අමාරුයි තන්ගච්චි....මා කොන්දට අත තබාගෙන කීවෙමි....තන්ගච්චි අක්කා අසලට ගියවිට ඇය දෙස බැලූ අක්කා.... කෝ අද චූටි බේබි....ඇසුවාය.....එයාගෙ කොන්ද රිදෙනවලු ලොකු බේබි.....බෑගය අතට ගත් ඇය කීවාය.....මක් වෙලාද...අක්කා ඉක්මනින් මා අසලට පැමිනෙමින් ඇසුවාය.....මොකද නංගි වුනේ... ඔයාගෙ කම්මුලත් ඉදිමිලා නේද....මගේ කම්මුල අතගා ඇසුවාය....පොඩි ප්‍රශ්නයක් වුනා අක්කෙ.....ඕව ගනන් ගන්න එපා....මා කියනවිට අම්මා කොර ගසමින් අපිදෙසට එනු දුටු අක්කා.....අම්මත් කොරගහනව මොකද මේ.....දෙන්න එක්ක වලියක්වත් ඇල්ලුවද.....ඒ දෙන්නා නෙවෙයි ලොක්කු බේබී....බේබිගෙ මාමගෙ දුව විනෝදනී නෝන තමා....මේ ඔක්කොම කොලේ....පුල්ලෙයාර් සාමිගෙ පිහිටෙන් ලොක්කු දෙයක් උන්නෙ නෑ....තන්ගච්චී අමුතු සිංහලෙන් සිද්දිය කීවාය.....මොකක්ද අම්මෙ උනේ.....අක්කා අම්මා අසලට ගොස් ඇසුවාය.....අම්මා සිද්දිය විස්තර කලාය.....විනෝදනී නංගි මේ තරම් දරුනු  වෙලාද කී...අක්කා....මම හිටියනම් ඕකිට.....ඇය තරහෙන් මෙන් කියා අම්මගෙ කකුල තාත්ත ආවම පෙන්වන්න වෙයි.....මගෙ විතරක් නෙවෙයි දුවේ ඔය නංගිට පයින් ගහපු පාර කොන්දට මොකක්ද වෙලා.....ඇත්තද නංගි ....ටිකක් රිදෙනව...ගානක් නෑ...කියමින් ඇය සමග කොර ගසමින් ගියෙමි.....තාත්ත ආවහම ඕකත් පෙන්නමු....ඇය කීවාය....
               අපි කාමරය තුලට ගිය පසු.....අනේ පවු මගෙ නංගිගෙ කම්මුලත් ඉදිමිලා...මගේ මුහුන අතගමින් කී ඇය ...කොහේද නංගි රිදෙන්නෙ....මගේ කොන්දට අත තබා ඇසුවාය....පොඩ්ඩක් ඇදේ ඇලවෙන්නකො මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියල බලන්න....අක්කා කී විට මා ඇදේ මුනින් අතට ඇලවුනෙමි. අක්කා මා  ඇදසිටි ගවුමේ සාය ඉහලට කර යට සායද ඉලස්ටික් එකෙන් පහත්කර කොන්ද අත ගානට විය....ඉදිමිලා එහෙම නම් නෑ වගේ....කොයිකටත් තාත්තට පෙන්නමු...නංගි මේ ගවුම ගලවල සාය බ්ලවුස් එකක් ඇඳගන්න එතකොට තාත්තට බලන්න ලේසිනෙ.....අක්කා කීවාය...අක්කා ඇදුම් මාරුකරගත් පසු අපි දෙදෙනාම අම්මා අසලට ගියෙමු.....මොකද අම්මෙ කකුල....ඇය අසලින් වාඩිවූ අක්කා ඇසුවාය.....වැටුන පාර දනිස්ස මොකක්ද උනා දුවේ.....අක්කා ඇගේ දනිස්ස අතගාන්ට වූවාය....මේ වෙලාවෙ මල්ලි හිටියෙ නැද්ද.....හිටිය දුවේ....ඒකි පරල වෙලා වගේ දගලන කොට මල්ලිට කොන්ට්රෝල් කරන්න බැරිවුනා....ඇය කීවිට.....මල්ලී කියමින් සුරන්ජිත්ට කතා කලාය....සුරන්ජිත් ඇය අසලට ආ විට....මෙච්චර දෙයක් වෙලත් මල්ලි මොකද කලේ....අක්කා ඇසුවේය...ඒකි කෙල්ලෙක් නෙ අක්කෙ කොල්ලෙක් උනානම් ගහල පන්නන්නෙ....ඔහු කීවේය....
                    රාත්‍රී තාත්තා පැමිණි පසු අම්මා මේ සිද්ධිය තාත්තාට පැවසුවාය.....ඇයට බනිමින් අපිදෙදෙනාව පරීක්ෂා කල තාත්තා....ලොකු ගැටලුවක් නෑ මේ බේත්ටික බොන්න....ඔහු අපිට බෙහෙත් සහ ගෑමට බෙහෙත් ටියුබ් එකක් දුන්නේය....කොයි එකටත් වත්සලා මේ සිද්දිය ලොකුවට ගෙනියන්න ඕනැ නෑ...එයාලගෙත් හිතේ අමාරු ඇතිනෙ....තාත්තා කීවිට...අපේ මහත්තයත් අපේ පොඩි දුව වගෙනෙ.....එයත් කිව්වෙ ඕකම තමයි....අම්මා කීවාය....ඒකනෙ වෙන්න ඕනැ නේද දුවේ...මගේ හිස අතගාමින් ඇසූ ඔහු..තම තමන්ගෙ අයනෙ...ඔන්න..ඕව අතහැරල දාමු....කීවේය.

ආත් අම්මාගේ පාඩම 156............මේවනවිට අම්මා විනෝදනී සම්බන්ධයෙන් කල යෝජනාව අයින්කල බව ඇගේ අයියාට පනිවිඩය යවා තිබුණි. දිනක් සවස් කාලයේ සුරන්ජිත්ගේ මාමා නැන්දා සමග අම්මා හමුවීම පැමිණි බව දුටුවෙමි....මා ඔවුන්ට මුහුන නොදී කාමරයට ගොස් ඔවුන්ගේ කතාබහ අසාගෙන සිටියෙමි.....මොකද නංගියේ මේ යෝජනාවට අකමැතිවුනේ අපි කොච්චර බලාපොරොත්තුවෙන්ද හිටියෙ.....මාමා කතා කරනු ඇසුනි. මේක මගෙ ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි අයියෙ....අපේ මහත්තයනෙ කියන්නෙ මේක කරන්න දෙන්න එපා කියල....අම්මා කීවාය.....මොකක්ද අපේ තියෙන අඩුව...මොකද විනෝදනී කියන්නෙ නරක ළමයෙක්ද ...අපේ දේපොලත් ඒලමයට නේද.....නැන්දා කියන්ට විය....ඒ ගැටලුව නෙවෙයි අක්කෙ මෙතැන තියෙන්නෙ...එහෙනම් මොකක්ද.....මාමා සැරෙන් මෙන් ඇසුවේය.....අපේ මහත්තය කියන්නෙ...මගෙ අයියගෙ දුව හින්ද අකමැතිලු....මොකක්ද මගෙ අතින් එයාට උන වැරැද්ද....ඔහු සැරෙන් ඇසුවේය.....එහෙම වැරැද්දක් නෑ අයියෙ....එයාල බැන්දාම ලැබෙන දරුවන්ට හොද නෑලු....අම්මා කීවිට ඔය බොරු කතා කියන්නෙ නැතුව ඉන්න නංගියේ. ....මේ දෙන්නගෙ තියෙන්නෙ ඇවැස්ස නෑකමක් නෙ...මේවගෙ දේවල් මේ රටේ වෙන්නෙ නැද්ද....ඔහු කියන්ට විය....අනේ මන්ද අයියෙ මට ඕව තේරෙන්නෙ නෑ...අයිය අපේ එක්කෙනාම හම්බවෙලා අහගන්නකො.....අම්මා කීවාය....මේ නංගියේ.....අපිට තේරෙනව මෙතැන වෙන දෙයක් තියෙනව කියල....ඒකයි පොඩිකාලෙ ඉදන්නම එකට හිටිය අපේ දුවවත් සුරන්ජිත්ට එපා වුනේ....නැන්දා කීවාය....අපේ පුතා විනෝදනීට කැමතිවෙලා හිටියෙ.....එයාගෙ තාත්තයි කිව්වෙ ඒ අදහස අතහැරගන්න කියල....අම්මා කීවාය....හරි මම මේ ගැන මල්ලිත් එක්ක කතාකරන්නම්කො....කී මමා....අපියමු නෝන යන්න....කීවේය....ආපුගමන්.... ඉන්නකො තේටිකක් බීලයන්න....අම්මා කිවාය....අපිට තේ එපා අපි යමු කී ඔවුන් වාහනට ගොඩවී ආපසු යන්ට විය...හප්පා....මේ මොකක්ද මේ සැරේ කඩා වැටුනු ගිනිගෙඩිය....මා බියපත්ව කල්පනා කලෙමි....
                  ඔවුන් ගියපසු මා සාලයට ගියෙමි....අම්මා පුටුව මත වාඩිවී කල්පනා කරමින් සිටිනු දුටුවෙමි. ඒ සමගම සුරන්ජිත් පහලට ආවේය....මම අහගෙන හිටියෙ....මාමට තරහ ගිහින් වගේ....අම්මා අසලට ගිය සුරන්ජිත් කීවේය...අනේ මම දන්නෙ නෑ පුතේ....අම්මා හඩන සවරයෙන් කියනු ඇසුනු මා....අඩන්න එපා අම්මෙ...එයාල තරහ කරගන්නත් එපා...අම්ම කැමති දෙයක් කරන්න....මම ගැන හිතන්න එපා...මා කීවෙමි......ඒකට තාත්ත කැමති නෑනෙ දුව තාත්ත අකමැති දේවල් මම කරන්නෙ නෑ....ඇය කීවාය.....දැන් මාමට කරන්න තියෙන්නෙ අකමැති වෙන්න හේතුව අපේ තාත්තව හම්බවෙලා අහගන්න එක....ඕකට අම්මත් එක්ක තරහවෙලා වැඩක් නෑනෙ....සුරන්ජිත් කීවේය.
                  මේ සිදුවීමෙන් දවස් දෙකක් පමන ගතවිය.  මා අම්ම සමඟ සැටියේ වාඩිවී රූපවහිනිය නරබමින් සිටි අතර. සුරන්ජිත් කාමරයට වී සිටියේය...වාහනයක් මිදුලේ නවත්වනු අපි ජනේලය තුලින් දුටුවෙමු....විනෝදනී අක්කා තනියම කාර් එකකින් පැමින සිටිබව දුටුවෙමි. අම්මා දොර ඇර මොකද දුවේ කවදාවත් නැතුව තනියම..... ඇසුවාය....නිවස තුලට පැමිණි ඇය....කෝ පුංචි අම්මෙ....සුරන්ජිත් අයිය....ඇසුවාය....පුතේ...මේ විනෝදනී නංගි ඇවිත්....අම්මා සුරන්ජිත්ට කතා කලාය.....වාඩිවෙන්න දුව....අම්මා ඇයට කීවාය....ඕනැ නෑ අම්මෙ....කී ඇය හිටගෙනම සුරන්ජිත් පැමිනෙන තුරු සිටියාය....සුටන්ජිත් පඩිපෙල බැසගෙන ඇය අසලට ආවේය.මෙතැන් සිට ඇය කතාකලේ ඉංග්‍රීසියෙනි...කවුරු මට මොනව කලත් මම හිතුවෙ නෑ සුරන්ජිත් අයිය මෙහෙම කරයි කියල....ඇය එකවරම සුරන්ජිත්ට කියන්ට විය....මේ දුවේ...ඕකට සුරන්ජිත් අයියට දොස් කියල වැඩක් නෑ ඕක දුවගෙ මාම ගත්ත තීරනයක්....එතකොට සුරන්ජිත් අයිය මාව බදින්නෙ නෑ....ඇය ඇසුවාය....ඒකට හේතුව මාම ඔයාගෙ තාත්තට පැහැදිලි කරල දෙයි.....දැන් කෑ ගහන්නෙ නැතුව ඉන්නකො.....අම්මා කීවාය....මම දන්නව ....මම දන්නව ඕකට හේතුව...කොහේද නන්නත්තාරෙ යන එකියෙක්ව නැන්ද මේ ගේ ඇතුලට දාගත්තට පස්සෙ තමයි මේ ඔක්කොම....ඒකිගෙ සුදුපාට හමට රැවටිලා මේගෙදර ඔක්කොම.....මා ඇය දෙස බලාගෙන බිරන් තට්ටුවී සිටියෙමි....එවිට මා දෙස බැලූ ඇය....මේ ඉන්නෙ බලාගෙන.... කී ඇය..මා දෙස බලා සිංහලෙන් බනින්ට පටන්ගත්තාය....මේකිට ඉංග්‍රීසියෙන් කිව්වට තේරෙන්නෙ නෑනෙ....මම සිංහලෙන්ම කියන්නම් කී ඇය.....තෝ තමයි හැටහතර මායම් දාල මගෙ අයියව අල්ල ගත්තෙ....මම එහෙම කලේ නෑ අක්කේ.... මා කීවෙමි....මා අසලට පැමිනි ඇය තෝ එහෙම කලේ නැත්නම් කොහොමද මෙහෙම වුනේ කියපිය..... කී ඇය අත දිග හැර මගේ කම්මුලහරහා පහරක් එල්ලකලාය...මොකක්ද ඔය කරන්නෙ....කී අම්මා ඇය සලට ගියාය....පුංචි අම්ම තමා මේ ඔක්කොම කලේ....කී ඇය අම්මාව තල්ලු කර මට තව පහරක් ගැසුවාය....අම්මා විසිවී ගොස් බිම ඉන්දවෙනු දුටු මා ඇය අසලට ගොස් ඇයව අල්ලා.....අනේ අක්කේ මට ඕනැ තරම් ගහන්න අම්මට විතරක් මොකුත් කරන්න එපා.....මා අම්මා අසල වාඩිවී පවසන විට සුරන්ජිත් ඇයව අහකට කිරීමට උත්සාහ කලේය.. මගෙ පුංචි අම්ම තොගෙ අම්ම වුනේ කොහොමද බොල....කී ඇය මට පා පහරක් එල්ල කලේය.....මගේ කොන්ද හරහා වැදුනු එම පහර නිසා ඌ කියා කෙදිරිගෑවුනි....අම්මා වැටී සිටිනු දුටු ලෙච්චමී අම්මාව අල්ලාගෙන සැටියේ වාඩිකෙරුවුවාය...බැහැපිය දොට්ට පරට්ටි.....තෝ හිතුවද බොල මහෙ ඉන්න අය තොගෙ බූදලේ කියල..කිසිම දිනයක අසා නොමැති වචන ටිකක් අම්මගේ මුවින් පිටවිය......මේ... මෙතන වලිදාගන්නෙ නැතුව යනව නංගි යන්න....සුරන්ජිත්ද ඇයට සැරෙන් කතාකර ඇගේ අතින් ඇද්දාය....අත ගසා දැමූ ඇය මීටපස්සෙ මගෙ අතින්වත් අල්ලන්න එපා...වලත්තයා.....කී ඇය වේගයෙන් වාහනය දෙසට ගොස් වාහනයට ගොඩවූවාය.....කොන්දට වැදුනු පහර නිසා නැගිටීමට අපහසුවෙන් සිටි මා ලෙච්චමීගේ උදවෙවෙන් සැටියේ වාඩිවුනෙමි. ඇය ගිය පසු සුරන්ජිත් අපි අසලට ආවේය.....අම්මා දනහිස අතගානු දුටු මා රිදුම් දෙන කොන්ද අල්ලාගෙන සෙමින් ඇය අසලට ගොස්.... මොකද වුනේ අම්මෙ....ඇසුවෙමි....වැටිච්ච පාර කකුල මොකක්ද උනා දුවේ.....ඇය කීවාය.....පුංචි මහත්තයා අර යක්ශ නෝන ගහල අපේ ලොකු නෝනටයි චූටි බේබි ටයි මොකක් හරි වෙලා .....මොකද අම්මෙ උනේ.....කකුල මොකක්ද උනා පුතේ ටිකක් වෙලා යනකොට හරියයි....අම්මා කීවාය..නංගිට මොකදවුනේ....මගෙන් ඇසුවේය.....පයින් ගහපු පාරට කොන්ද ටිකක් රිදෙනව එච්චරයි...මා කීවෙමි.....ඔයාගෙ කම්මුලත් ඉදිමිලා රතුවෙලා නේද ඔහු මගේ මුහුන දෙස බලා කීවේය ....කමක් නෑ අයියෙ....අක්කනෙ ගැහුවෙ....එයාගෙ බලා පොරොත්තු නැති වුනාම එයාගෙත් හිත රිදෙන්න ඇතිනෙ....මා කීවෙමි.....

ආත් අම්මාගේ පාඩම 155...............මගේ හිස ඔහුගේ පපුව මතට ගෙන ඔහුගේ ග්‍රහණය අඩුකර උරහිස් දෙකෙන් අල්ලා මාව ඔහුගෙන් ඈත් කලේය.....මා ඇස්දෙක ඇර ඔහුගේ මුහුන දෙස බැලුවෙමි. ලස්සන මල් තලල පොඩිකරන්න මම කැමතිනෑ නංගියෙ.... ඒවයෙ සුවද බැලුවම ඇති..... හැගීම් බරව පැවසූ ඔහු අපි දැන් යමුනේද.....ඇසුවේය.....හැගීම් වලට වහල්වෙලා මේ ලස්සන ජීවිතය විනාශ කරගන්නෙ ඇයි.....ඔහුගේ මුහුන බලා සිතූ මා ඔහුගෙන් ඈත්වුනෙමි....පොඩ්ඩක් ඉන්න අයියෙ පැවසූ මා කුස්සිය දෙසට ගියෙමි......නිමල් බවට පත්වීමට මට තිබුනු පිරිමි ඉටිරූපය පුලුස්සා දැමූ අඟුරු ලිප තුල එසේම තිබුණි. දැන් මගේ පිරිමි ජීවිතයත් මේවගේ දැවිල අගුරුවෙලාම ගිහින් ඇති..... සතුටින් කල්පනා කරමින් ඒවා ලිපෙන් ඉවත් කර කුනු ගොඩට විසිකලෙමි. අත්දෙක සෝදාගත් මා සුරන්ජිත් සමඟ එලියට ගොස් දොර වෑසුවෙමි....අපි වෙලාවක කවුරු හරි දම්මල මේගේ පිරිසිදු කරවමු.....මගේ අතින් අල්ලාගෙන වාහනය දෙසට ගමන් කරන සුරන්ජිත් පැවසුවේය....
                අපි මීලගට ගියේ නිමන්තිගේ නිවසටය එහි යනවිට දහවල් දොලහ පමන විය....මාව දුටු නිමන්තී සතුටින් ඉපිල ගොස් මා අසලට දුවගෙන විත් මගේ අත්දෙකෙන් අල්ලා ගත්තාය.....කොහේද මේ දෙන්න ගියේ...නිමන්තිගේ අම්මා ඇසුවාය.....අපි මේ චතුරිකාගෙ ගෙවල් පැත්තෙ ගියා ඇන්ටී....සුරන්ජිත් කීවේය.......ආ මේ ළමයිනේ ....අපිව දුටු නිමන්තිගේ තාත්තා කීවේය....අද ඉරිදා බැවින් ඔහු ගෙදර සිටින බව මට සිතුනි....එන්න පුතාල....තාත්තල එහෙම හොදින්ද පුතේ....නිමන්තිගේ තාත්තා ඇසුවේය....හොදින් ඉන්නව අන්කල්.....කී ඔහු පහුගිය ටිකේ අපි හිටියෙ නුවර.....අපේ ලොකු අම්මගෙ දුව බැන්දනෙ.....අපේ දුව කිව්ව තමයි...චතුරිකා දුව දෙවෙනි මනමාලිට යනව කියල.....ඔව් ඇන්ටි අපේ අක්කත් හිටියනෙ.....සුරන්ජිත් කීවේය....අපි ටික වේලාවක් සිටිනවිට....නිමන්තිගේ අම්මා අපිට කෑමට ආරාධනා කලාය......එහෙත් අපිට පරක්කු වන බැවින් වෙන දිනයක එනබවට පොරොන්දුවී ආපසු නිවස බලා පිටත්වුනෙමු.....
           මේ නංගියේ මම ඔයාගෙන් මේක අහන්න හිටියෙ.....ඔහු වාහනය පදවන අතරතුර කීවේය.....මොකක්ද.....මා ඇසුවෙමි.....අර පීතර මාමගෙ පවුල කිව්ව නේද ඔයා දවසක්  තනියම එහෙ ගියා කියල.....ඒ කවද්ද.....ඔහු ඇසුවේය....අනේ අයියේ ඒව ආයෙත් මතක් කරන්න එපා....මා දුකෙන් මෙන් කීවෙමි....ඇයි ඒ මොකක් ගැනද....ඔහු ප්‍රශ්න කරන්ට විය.....එම සිද්දිය මා සගවාගෙන සිටියත් ඔහුට කීමට සිදුවූ නිසා......අයිය මට දවසක් අනාථ කෙල්ල කියල බැන්නෙ..එදා ඉදන් මාව අම්මත් මා එක්ක කතාකලේ නෑනෙ...ඒ හින්ද මෙගෙ හිත කොයිතරම් පැරුනාද කියනවනම් මම අක්කට කිව්ව කොහේ හරි අනාථ නිවාසයකට මාව ගෙනිහින් දාන්න කියල. ඒ සැරේ අක්ක කිව්ව කොහේවත් යන්න ඕනැනෑ මාව නිමන්තිගෙ ගෙදර නවත්තන්නම් කියල.....ඒ දවස් ටිකේ මම හිටියෙ නිමන්තිගෙ ගෙදර....ඒ බව තාත්තත් දැන ගෙන හිටිය ඒත් ඔයාලට කිව්වෙ නෑ.....මම එහෙ ඉන්න ගමන් කල්පනා කලා කාගෙවත් ගෙවල් වල ඉන්නෙ නැතුව....මගේම ගෙදරට යනව කියල.....මා මෙසේ පවසන විට....සුරන්ජිත් වාහනය අයින් කර නැවැත්වීය....ඇයි අයියේ මා අසුවෙමි.....දැන් නංගිගෙ කතාව කියන්නකො....ඔහු කීවේය....නිමන්ති නැති වෙලාවක් බලල මම නිමන්තිගෙ අම්මට කියල ගෙදරට ගියා.....මට මැගිලින් නැන්දව හම්බවුනා....මම එයාට කිව්ව මෙහෙ නවතින්න එනව...මැගිලින් නැන්දට මාත් එක්ක නවතින්න කිව්ව....මැගිලින් නැන්ද මම එහෙ නවතිනවට කැමති වුනේ නෑ....ඒ සැරේ ආපහු නිමන්තිගෙ ගෙදර ගියා....අනේ සොරී...නංගියේ...මම ඔයාට එහෙම දොස් කියන්න හේතුව දන්නවනෙ.....හැබැයි මම හිතුවෙ නෑ ඒවගෙ වචනයක් මගේ කටින් පිටවෙයි කියල....ඒකට මම ආයෙත් ඔයාගෙන් සමාව ඉල්ලනව. කී ඔහු මගේ මුහුන සිපගත්තේය.....හරි හරී මම සමාව දුන්නනේ....මා ඔහුගේ මුහුන අතගාමින් කීවෙමි....
              මීලඟ ඉරුදින පීතර මාමා ඔහුගේ භාර්යාවද සමග තාත්තා හමුවීම සඳහා පැමිනි අතර අපේ වතුවල වැඩපිලිවෙල සම්භන්දව කතාකරන්ටවිය......නංගි කැමතිනම් මම යෝජනාවක් කරන්නම්......සුරන්ජිත් කීවේය.....දැන් මේ පීතර මාම වත්තෙ වඩකරන එක නවත්තල වත්තෙ පාලනය භාරදෙමු. පීතර මාමට තියෙන්නෙ...සේවකයො ලවා වැඩටික කරවගෙන හරියට ඒ ටික බලාගෙන ඉන්න....මමත් ඒකට කැමතියි මා කීවෙමි....වත්තෙ ආදායම බලල පීතර මාමට හොද පඩියක් ගෙවමු....ඔහු කීවේය.....මැගිලින් නැන්දත් දැන් කිරි කැපුව ඇති....මැගිලින් නැන්දට රබර් වත්ත බලාගන්න දෙමු....නැන්දටත් හොඳ පඩියක් ගෙවන්න පුලුවන්නෙ....මා කීවෙමි....වත්තෙ ආදයම වැඩිවෙන කොට බෝනස් එකකුත් ගෙවන්න පුලුවන්නෙ....තාත්තා යෝජනා කලේඑය. අපේ කැමත්ත අනුව ඔව්න්ට වත්ත බලාගැනීමට දුන් අතර ඔවුන් පෙරට වඩා කැමත්තෙන් සහ වුද්යෝගයෙන් එම කටයුතු කරන බව දුටුවෙමු....සියලුම දේපලැඅල අයිතිය මානමට පවරන ලෙස නඩුතීන්දුවද ලැබුනි. මේ වනවිට මගේ වයස දහ අට පැනීම නිසා බැන්කුවල් ගනුදෙනුද කිරීමට නීතියෙන් අවසර තිබුනි....මා මේවා ගැන නොදන්නා බැවින් සුරන්ජිත් මට සහයෝග දෙන්ට විය. ආත් අම්මාගේ බැංකු ගිනුම්වල විශාල මුදල් ප්‍රමානයක් තිබුනු බව දුටු මා පුදුමයට පත්වුනෙමි....මම නිමල්වෙලා ඉදගෙන මේවගෙ මුඩල් කන්දරාවක් ලැබුනනම් මොනවගේ පිසුවක් නටයිද.....කල්පනා කල මා.....මගේ පෙර පිනක් තිබිලද කොහේද මාව මේවගෙ කෙල්ලෙක් වුනේ....මගේ සිතට සතුටක් ඇතිවිය.

ආත් අම්මාගේ පාඩම 154................මේ වත්ත කොච්චර විතර තියෙනවද පීතර මාමෙ.....සුරන්ජිත් ඇසුවේය. මට හිතෙන්නෙ අක්කර දෙකක් විතර ඇති අර ඈත පේන්නේ ගෙයක් ඒහරියට රබර් වත්ත තියනව....ඊට එහා පැත්තෙ තියෙන්නෙ පොල් වත්ත....එහාටත් ගිහින් එමුකො.....පීතර මාමා පැවසූ නිසා අපි ඒ දෙසට ගියෙමු. මා මීට ඉස්සර නිමල් ලෙස මේ ඉඩම්වලට පැමිණ තිබුනද මේවා අපේ බව නොදැන සිටියෙමි. මටද අපේ ඉඩම්ගැන සෙවීමට උවමනාවක් නොතිබුනි. මා කලේ අත්තම්ම දෙන දේවල් කමින් බොමින් කොල්ලන් සමඟ විනෝද වීම පමණි.  එකල මා කල කී දේවලින් මා විනෝදයක් ලැබුවද කී දෙනෙකුගේ හිත් රිදවීම් වන්ට ඇත්දැයි දැන් මා කල්පනාකරන්නේ කනගාටුවෙනි. අපි පොල්වත්තට ගියෙමු. මේ පොල්වත්තටද පැමින තිබුනද මෙය අපේ බව දැනගත්තේ අදය.....එය විශාල පොල්වත්තකි.....ආත් අම්ම නිකමටවත් කිව්වෙ නෑනෙ මේ ඔක්කොම අපේ කියල....මා කල්පනා කලෙමි.....මේ හින්ද තමයි ආතම්මට මෙච්චර සල්ලි තිබුනෙ. මම සල්ලි ඉල්ලයි කියල හින්ද වෙන්න ඇති මේවගැන කියන්නෙ නැතුව ඉන්න ඇත්තෙ.....වැහි කාලෙ අල්ලල මේපොල්ගස්වලට පොහොර දාන්න ඕනැ....නෝන...අපේ ලොකු නෝන ඉන්න කාලෙනම් ඒව අපිට මතක් කරනව....ඒත් නෝන....අපි මේටික හොයල බලල කරන්නම් ඒ ගැන බයවෙන්න එපා....ඔහු කීවේය....මේ ඉඩම කොහාට වෙනකල් තියෙනවද.....සුරන්ජිත් ඇසුවේය......අර ගේ ගාවින් ගලන ඔය මේ ඉඩම මායිමෙන් ගලන්නෙ....සමහර තැන්වල කැලෑව හින්ද නෝනටනම් යන්න අමාරුවෙයි......මහත්තය වෙලාවක එන්නකො....මම මායිම් ටික පෙන්වන්නම්.....ඔහු කීවේය......මහත්තය එයි......පීතර මාමෙ....මා කීවිට......මම විතරක් නෙවෙයි ඔයත් බලාගන්න ඕනැනෙ....සුරන්ජිත් කීවේය.....පීතර මාම කිව්වනෙ....කැලෑව හින්ද යන්න බෑ කියල....මා කීවෙමි.....ගවුම ඇදගෙනනෙ යන්න බැරි ...මම වගේ කලිසමක් ඇදගන්නකො.....කීවිට.....අනේ මට බෑ....මා කීවෙමි.....ඔය ඕනැතරම් ගෑණු ළමයි ජින්ස් අඳින්නෙ....ඔයත් එකක් ඇදගත්තම අවුලක් නෑනෙ.....ඊය අයියේ... මාත් කොල්ලෙක් වගේ පෙනෙයිනේ....මටනම් බෑ.....මා එසේ පැවසුවේ පිරිමි ඇදුම්වලට සමාන ඇදුමක්වත් ඇදීමට ඇතිවූ අකමැත්ත නිසාය.....ඔයත් එකයි අපේ අක්කත් එකයි.....අක්කත් ජින්ස් අදින්න කැමති නෑනෙ....ඒකට විනෝදනී නංගි එයාට ඒව ගානක් නෑ.....ඔහු කීවේය....අයිය කැමතිද මම ඒවගෙ ඇදුම් අදිනවට....මා ඇසුවෙමි.....මම කැමති කෙල්ලෙක් කෙල්ලෙක් වගේ ඉන්නව දකින්න....ඇදුමෙන් පැලදුමෙන් හැසිරීමෙන්.....ඔහු මා දෙස බලා පැවසුවේය....එහෙනම් මට අයිය කියන්නෙ ජින්ස් අදින්න කියල....මා අමනාපයෙන් මෙන් කීවෙමි......මම නිතරම අදින්න කිව්වෙ නෑනෙ.....මේ වෙලාවට ඇන්දට කමක් නෑ....ඔහු කීවේය.....එහෙමවත් ඕනැනෑ.....මා කීවෙමි.
             පොල්වත්තේ ඇවිද්ද අපිව වෙල් යාය දෙසට එක්ක ගොස් ඒවා තිබෙන ස්ථානද පෙන්නුවේය.....අපිට මෙච්චර දේවල් තියෙනව කියල මම අදනෙ දන්නෙ අයියෙ.....මා සුරන්ජිත්ට කීවෙමි......ඔයා ලේසි පහසු කෙනෙක් නෙවෙයි...කෝටි ගානක දේපොලකට හිමිකාරිනියක්.....සුරන්ජිත් සිනාසෙමින් කීවේය. අපි ආපසු පැමිණියේ වෙනත් මාර්ගයකිනි. මෙම මාරගයේ ගියවිට දොල පාරට වැටෙන බව මා දැන සිටියෙමි......දැන් අපිට යන්න පුලුවන් පීතර මාමෙ....මෙතැනින් දොලගාවටනෙ යන්නෙ මා කීවෙමි.....එහෙනම් ඔහොම යන්න නෝනා ඔහු නැවතී කීවේය....පීතර මාමෙ අපේ තාත්ත ඉන්න වෙලාවක අපේ ගෙදර එන්න . එතකොට අපිට මේ වතුපිටි ගැන කතාකරගන්න පුලුවන් ලබන සෙනසුරද සවස හරි ඉරිද හරි එන්න.....සුරන්ජිත් පැවසුවේය...එන්නම් මහත්තයා.....ඔහු කීවේය......ඔහුගෙන් සමුගත් අපි දෙදෙනා අඩිපාර දිගේ ගමන් කලෙමු....දොල අසලට ගිය පසු සුරන්ජිත් දොලට බැස ගලායමින් තිබුනු ජලයෙන් දිය දෝතක් ගෙන ....ශෝක් වතුර ටිකනෙ ඇදුම් ගෙනාවනම් නාගන්න තිබුන....මුහුන සෝදමින් කී ඔහු .....ආත් අම්මගෙ මලගේ දවස්වල මෙහෙ හිටියට මේවගෙ තැනක් තියෙනව කියල දන්නෙ නෑනෙ....කීවේය.....මා දොලට බැස ඔහු අසලට යනවිට.....ඔයා මට නිකමටවත් කිව්වෙ නෑ නේද....ඔහු මට වතුර පහරක් එල්ල කරමින් කීවේය....ඊ සීතලයි.... වතුර පහරට අත අල්ලා කී මා.....ඔහුටද වතුල පහරක් එල්ල කලෙමි....ඔයාගෙ ගවුම තෙමෙන හින්ද මොකුත් කරන්නෙ නෑ....   නැත්නම් ඔලුවෙ ඉදන් නාවන්නෙ.....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....මගේ ගැහැනු කම ගලා යන්නෙත් මේ දොල පාර වගේ වෙන්න ඇති.....එදා ගැහැනු ඉටි රූපය මෙම දොල පාරේ පාවෙමින් ගිය අයුරු සිහිපත් කරමින් කල්පනා කලෙමි.
              වසා තිබුනු නිවස අසලට ගිය අපි මගේ බෑගයේ දමාගෙන ආ යතුරු කැරැල්ල අතට ගෙන ඉදිරි දොර ඇර ඇතුලට ගියෙමු.....එදා ඉටි රූප දෙක රැගෙන පැමිනියේ මා තනියමය නිවසට ඇතුලුවන විට එදා සිතතුල බිය මුසු හැගීමක් ඇතිවුනද අද ඇති නොවුනේ සුරන්ජිත් සිටින බැවිනි. ඇතුලුවන විට එදාමෙන් පාලුගඳ දැනුනි. සැම තැනම මකුලුදැල් බැදී තිබුනි.....පොලව සහ ගෘහභාන්ඩ වල දූවිලිය....ඔයා ඉස්සර හිටිය තැන හින්ද දුක හිතෙනව නේද....සුරන්ජිත් මගේ උරහිස් දෙකෙන් අල්ලා මගේ මුහුන දෙස බලමින් ඇසුවේය....හිතට ඇතිවූ වේදනාව නිසා ඔහුගේ පපුව මත හිස තබා ගත්තෙමි....දුක් වෙන්න එපා නංගි දැන් මමත් ඉන්නවනෙ.....අපි මේ ගේ සුද්දකරල පිලිවෙලක් කරල ගම්මු.....ඔහු මගේ පිට ආදරයෙන් අතගාමින් කීවේය....මා ඔහුගේ ගෙල වටා දෑත් යවා මුහුන සිපගත්තෙමි....ඔහු මාව තදින් තුරුලු කරගෙන සිපගන්ට වූවේය....මගේ මුහුන ඇතිතරම් සිපගනීම ඉඩදී ඔහුගේ ගෙල අල්ලාගෙන ඇස්දෙක පියාගත්තෙමි...ඔහුමහේ පිම්බුනු කම්මුල් තොල් පෙති සහ කන්පෙති සෙමින් සපමින් සිප ගන්ට විය....එයින් නොනැවතුනු ඔහු ගෙල පෙදෙසද සිපගන්ට විය. මගේ සිත තුල ඔහුට තිබුනු ආදරය සමගම ආශාවද මෝදුවන්ට විය.....මාගේ මුලු ගැහැනු සිරුරම ඔහුට පුදකිරීමට සූදානම් වුනෙමි....මගේ සිරුර පන නැතිවුනාක් මෙන් හිස පිටුපසට නැවී ඔහුගේ දෑතට මගේ සිරුරේ බර දුන්නෙමි.

ආත් අම්මාගේ පාඩම 153................විනෝදනී අක්ක අයියගෙ තීරණේ දැනගත්තොත් ගැටලුවක් වෙයිනෙ......මා ඇසුවෙමි.....තීරනේ වෙනස් කරන්න හේතුව තාත්ත පැහැදිලිකරල දෙයිනෙ.....ඉතින් එයාට මොලයක් තියෙනවනම් ගැටලුවක්වෙන එකක් නෑ....මොකද විනෝදනී කියන්නෙ මෝඩ කෙල්ලෙක් නෙවෙයිනෙ.....ඔහු පැවසුවේය.
                අපි කතාකරමින් නිවස අසලට පැමිනියෙමු. වසා දමා තිබුනු ගේට්ටුව විවුර්ත කල මා නිවස දෙසට ගියෙමි. සුරන්ජිත් වාහනය නිවස මිදුලේ නැවැත්වීය. කනපිට හැරීතිබුනු මගේ ජීවිතය සම්පූරනයෙන්ම හොද පිට හැරවූ මගේ පැරණි නිවස තවමත් වසා දමා තිබුණි......මොකද ආතම්ම මතක්වුනාද.... වාහනයෙන් බැස්ස සුරන්ජිත් මා අසලට පැමින ඇසුවේය.....ආත් අම්මට පින්සිද්ද වෙන්න තමයි ඔයාට මාව ලැබුනේ ආත් අම්ම මාව කෙල්ලෙක් බවට පත්කලේ නැත්නම් ඔයාට මාව හම්බවෙන්නෙත් නෑ...මට මේවගෙ ලස්සන ජීවිතයක් ගතකරන්න වෙන්නෙත් නෑ....මා නිවස දෙස බලමින් සිතින් කීවෙමි......පීතර මාම ඉන්නවද දන්නෙ නෑ..කී මා සුරන්ජිත් සමඟ  නිවස පිටුපස තිබුනු ඔහුගේ නිවස දෙසට ගියෙමි....ඔහුගේ නිවසේ දොර විවුර්තකර ඇතිබව දුටු අපි ඒ දෙසට ගියෙමු.   පීතර මාමා තේ කෝප්පයක් අතේ තබාගෙන අපි අසලට ආවේය...ආ මේ අපේ නෝනනෙ....තේකෝප්පය මේස උඩින් ඔහු අපිට වාඩිවීම සඳහා පුටු දෙකක් තැබුවේය......කොහොමද මාමෙ මෙහෙ වැඩ ටික.....මා ඇසුවෙමි.....මේ පෑවිල්ල හින්ද පොල් ඵලදාව ටිකක් අඩුවෙලා තිබුන....රබර් වත්තෙ වැඩටිකනම් කරගෙන යනව....ගොයන් පැහිල හින්ද ලගදිම කපයි....ඒව අද ගොවියනෙ කරන්නෙ නෝන ......අපිට තියෙන්නෙ අපේ කොටස හරියට ලැබෙනවද කියල බලන්න.....පීතර මාමා වත්තේ වැඩගැන කියන්ට විය.....මම ඉතින් වැඩිය ඕව ගැන දන්නෙ නෑ පීතර මාමෙ.....මේ මහත්තය තමයි මම දැන් බඳින්න ඉන්නෙ.....මේ සුරන්ජිත් මහත්තය මේව බලාගනියි....පීතර මාම මේ සුරන්ජිත් මහත්තයත් එක්ක කතාකර ගන්නකො.....අනේ බොහොම හොදයි අපේ නෝනට මේවගෙ පින්වන්ත මහත්තයෙක් හම්බවුන එක.....ඔහු සතුටින් කියන්ටවිය.
            අපිට පොඩ්ඩක් වත්ත පැත්තෙ ගිහින් බලන්න පුලුවන්ද.....සුරන්ජිත් ඇසුවේය...යමු මහත්තය...කී ඔහු ....මා දෙස බලා... මේ අපේ නෝනට තමා ඒ පාරවල් වල යන්න ටිකක් අමාරු....පැවසුවේය.....මාත් කොහොමහරි එන්නම්....මා කීවෙමි......නිවසේ දොර වසා දැමූ ඔහු අපි සමග ගමන් කලේය...මැගිලින් නැන්ද වැඩට ගිහින්ද පීතර මාමෙ....යන අතරතුර ඇසුවෙමි.....එයා ඉතින් උදෙම්ම වත්තට යනවනෙ...ඔහු පිලිතුරු දුන්නේය...මෙහෙන් අඩිපාර තිබුනට මහත්තය....වත්තට වාහන යන්න පුලුවන් පාරක් තියෙනව.....ඒක ඉතින් පොඩ්ඩක් දුරයි.....පිතර මාමා කීවේය....ටිකක් දුර යනවිට ඇල පාර හමුවිය....ඉන්ගොඩවීම සදහා ඒ දන්ඩක් දමා තිබුණි. අපිට ඉන් ගොඩවීමට තිබුනේ අත් වැල අල්ලාගෙනය....මා නිමල් කල මේ ඒදන්ඩෙන් අඩියට දෙකට ගොඩවූවත් අද මට තරමක බියක් ඇතිවූවේ මා දැන් ගැහැණු ලමයෙක් නිසාදැයි  සිතුනි. ඉන් ගොඩවූ පීතර මාමා මාදෙස බලා.....බයවෙන්න එපා නෝන අත් වල අල්ල ගෙන හිමින් අඩිය තියතියා එන්න....මා බියෙන් මෙන් අඩිය තබන විට කීවේය....සුරන්ජිත් හුරු පුරුදු කෙනෙක් මෙන් ඒදන්ඩෙන් ගොඩවනු මා පුදුමයෙන් බලා සිටියෙමි......මහත්තය නගරෙ වුනාට මේවගෙ පාරවල් හොදට හුරුයි වගේ....පීතර මාමා සිනාසෙමින් කීවේය....අපි ඕනැ දේකට හුරුවෙන්න ඕනැ පීතර මාමෙ....මම හරි කැමතියි මේවගෙ තැන්වල ඇවිදින්න....නගරෙ වගේ නෙවෙයි මේ ගැමි පරිසරය හරිම හිතට සහනයක්...සුරන්ජිත් කීවේය.....මම නිමල් කාලෙ මේවගෙ තැන්වල කොච්චර ඇවිදින්න ඇද්ද ..කොයිතරම් කජුගස් වල අඹගස්වල නගින්න ඇද්ද.....සරුංගල් හදාගෙන මේ වෙලේ කොයිතරම් දුවන්න ඇද්ද..ඒ අතෙරෙ කොල්ලොත් එක්ක වලිදාගෙන ගහගන්න ඇද්ද.....දිනක් ඉන මට්ටමට මඩේ එරී ගොඩ ඒමට නොහැකිව දැගලූ ආකාරය මතක් විය.....ඒ පිස්සු නටපු නිමල් නේද අද ලස්සන සුන්දර කෙල්ලෙක් වෙලා මේ ඉන්නේ...මා කල්පනා කරමින් ගමන් කරනවිට එකවරම එරමිනිය කටු අත්තක සාය පැටලුනි....මා එය ගලවන විට සුර්න්ජිත් මට වුදව්වන්ටවිය......ඒ කාලෙ කලිසම් කොටේ ඇදගෙන ඔහේ පාරක් ගානෙ කැලයක් ගානෙ ඇවිද්ද.....ඒත් දැන් මම ගැහැනු ලමයෙක් ....ඒ දේවල් මට දැන් කිරීමට නොහැකි වුවද මා ගැහැණු ලමයෙකු බවට පත්වීම ගැන දැඩිසේ සතුටට පත්වන්නෙමි.
            අපි රබර් වත්තතුලට ගියවිට....කිරිකපමින් සිටි මැගිලින් නැන්දා.....අප්පේ මේ අපේ නෝනනේ....මාව දැක සතුටින් කීවාය....අපේ ලොකු නෝන නැතිවුනාට පස්සෙ පොඩි නෝනත් දකින්න නැතුව හරිම හිතට අමාරුවෙන් හිටියෙ....අපේ මනුස්සයටත් කිව්ව ගිහින් හරි නෝනව බලල එමු කියල....කොහේද ඉතින් මෙහෙ වැඩ වැඩිනෙ නෝන....මේව ඉතින් නෝනලගෙ උනාට අපේම ඒව වගේ බලා ගන්නවනෙ.....ඇය පවසන්ට වූවාය.....මැගිලින් නැන්දෙ මේ මහත්තය තමයි මම බදින්න ඉන්නෙ....මා කීවිට...ඇත්තද... අනේ වාසනාවක්....නෝනලාට වැඩිවැඩියෙන් හරියන්න ඕනැ....ඇය එසේ ආශීර්වාද කලේ හදපතුලෙන්ම බව අපිට දැනුනි.....
               මැගිලින් නැන්දෙ....මට මේවගැන එචර තේරුමක් නෑ...මම මේ මහත්තයට කිව්ව පොඩ්ඩක් බලන්න කියල....මා කීවිට.....ඒක තමයි නෝන....නෝනට ඉතින් මේ කැලැවල තනියම ඇවිදින්න බෑනෙ...දවසකුත් නෝන තනියම ගෙදර ආවහම මම හරියට බයවුනා....ඇය කීවිට.....සුරන්ජිත් මා දෙස පුදුමයෙන් මෙන් බලනු දුටුවෙමි.....

ආත් අම්මාගේ පාඩම 152..............ඔවුන්ගේ බැල්මෙන් ලැජ්ජාවට පත්වූ මා අක්කා අසලට ගියෙමි.....ලැජ්ජවෙන්න එපා දුවේ ඔයාගෙ අනගාතේ බාරගන්න ඉන්න එක්කෙනානෙ....අම්මා කීවාය.....පොඩි පුතාට දැන් වැඩක් තියෙනව....තාත්තා ආහාර ගන්නා අතරතුර කීවේය....සුරන්ජිත් සහ මා ගැටලුකාරී ලෙස තාත්තා දෙස බැලුවෙමි....ලබන  මාසෙ මේ චතුරිකාගෙ දුවගෙ දේපොල ගැන තීන්දුව දෙනව. මේ දුවට ඒව ගැන එච්චර තේරෙන්නෙ නෑ....පුතා ගිහින් ඒ වතුපිටිගැන ටිකක් හොයල බලන්න ඕනැ......සුරන්ජිත්ට කී තාත්තා....දුව කාලෙකින් වත්ත පැත්තෙ ගියෙ නෑ නේද....මා දෙස බලා ඇසුවේය.....නෑ තාත්තෙ..... මා කීවෙමි.....දුවට ඉතින් තනියම යන්නත් බෑනෙ නේද දුව....අම්මා මාදෙස බලා ඇසුවාය.....දැන් තනියම යන්න ඕනැනෑ බාර කාරයෙක් ඉන්නවනෙ දෙන්න එක්ක යන්න....තාත්තා පැවසුවේය.....හෙට පොඩි පුතා කොහේවත් යන්නෙ නෑ නේද...අම්මා ඇසුවාය.....නෑ අම්මෙ....ඔහු කීවේය....හෙට ගිහින් බලන්න.....පීතර මාම හම්බවුනාම විස්තර අහගන්න පුලුවන්නේ.....අම්මා කීවාය....සුරන්ජිත් කිසිවක් නොකියා හා යනුවෙන් හිසෙන් සංඥා කලේය.
              අපි කෑම ගෙන පිටවන විට නංගි ටිකක් ඉන්න.....සුරන්ජිත් අත හෝදමින් කීවේය....මා ඔහු අසලට ගියෙමි....අනිත් අය කෑම කාමරයෙන් පිටවනු දුටුවෙමි.....කෙසෙල් ඇවරියෙන් ගෙඩියක් කඩාගත් ඔහු එයින් කොටසක් කා ඉතුරු ටික මට දුන්නේය....හෙට උදේ අටවෙනකොටවත් යමු නේද.....ඔහු ඇසුවේය.......ඔව් අයියෙ පීතර මාම වැඩට යන්න ඉසෙල්ල ගියොත් හොඳයි ...නැත්නම් කොහේ ඉන්නවද කියල හොයන්න බැරිවෙයි.....මා කීවෙමි....ගස්ල්බු පලුවක්ද අතට ගත් ඔහු එයින්ද කැබැල්ලක් කා ඉතුරු කොටස මට දික්කලේය.....දැන් කන්න අමාරුයි ගොඩක් කෑවනෙ මා බඩ අතගාමින් කීවෙමි.....කන්න නංගී මේව කනකොට ලස්සන වෙනව....ඔහු කීවේය....කෑවහම නෙවෙයි මූනෙ ගෑවමයි ලස්සන වෙනව කියන්නෙ....මා කීවෙමි....එවිට එයින් කබල්ලක් කඩාගත් ඔහු සිනාසෙමින් මගේ මුහුන පුරා ඇතුල්ලුවේය....ඔන්න මූනෙත් ඇතුල්ලුව දැන් මේටික කන්න....ඔහු කීවේය....මා මුහුන පිසදාමින් එය කනවිට අම්මා පැමිනියාය.....මොකද මේ ගස්ලබු මූන පුරාගාගෙන....අම්මා සිනාසෙමින් ඇසුවාය....නෑ අම්මෙ මේ අයියගෙ වැඩනෙ.....මා කීවෙමි.....නෑ අම්මේ මෙයානෙ කිව්වෙ ගස්ලබු මූනෙ ගෑවම ලස්සන වෙනව කියල....ඉතින් මම ගෑව....ඔහු කීවේය.....ඇයි දුවේ අයියට දුවගෙ මුහුනෙ පාට මදිවෙලාද.....අම්මා කීවාය.
                මා මුහුන සෝදාගෙන අක්කාගේ කාමරයට ගියෙමි.....මොකද අයිය කියන්නෙ.....අක්කා ඇසුවාය.....හෙට උදේට අපේ වත්තට යමු කියල කිව්ව.....මමත් ඉතින් කැමතිවුනා....මා කීවෙමි.....ඇයි නංගිට බය හිතුනද එයත් එක්ක යන්න....නෑ එහෙම එකක් නෑ අක්කෙ....මා කීවෙමි......අපේ මල්ලි ගැන මම හොදට දන්නව....එයා එහෙම නරක කෙනෙක් නෙවෙයි.....ගෑනු ලමයෙක් එයාගෙ කාමරේ හිටියත් මම හිතන්නෙ නෑ නරක හිතකින් අතවත් තියයි කියල....එයා ගැහැනු ළමයටත් වඩා හොදට ඒ ළමයගෙ ගරුත්වය සලකන කෙනෙක්.....ඒ හින්ද නංගි කිසිදේකට බයවෙන්න එකා.....නංගිට කිසිම අනතුරක් වෙන්නෙ නෑ.....ඇය සුරන්ජිත්ගේ ගතිගුණ විස්තර කලාය....මම ඉතින් අපේ මල්ලි ගැන නංගිට අමුතුවෙන් කියල දෙන්න ඕනැත් නෑනෙ.....මෙහෙ හිටිය කාලෙට දැනගන්න ඇතිනෙ.....අක්කා තවදුරටත් පැවසුවාය.
                 පසුදින උදෑසන අපි වත්තට යෑම සඳහා සූදානම් වුනෙමු....ගවුමක් ඇදගත්මා....කතරගම දී මිලදී ගත් ඉදිකොල තොප්පිය හිසට දාගත්තෙමි...රිබන් පටිවලින් කල මලක් අල්ලා තිබුනු එය වටේ රිබන් පටිවලින්ම වැඩදමා තිබුනු අතර හිසේ පැලදූ විට පියකරු පෙනුමක් ගෙනදුනි. අත් බැගය එල්ලා ගත් මා....සාලයට ගියෙමි.....දූල වත්තට යන්නද.....අම්මා ඇසුවාය....ඔව් අම්මෙ උදෙම්ම ගියහම පීතර මාම අල්ලගන්න පුලුවන්නෙ....මා කීවෙමි....එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකො.....මගේ මුහුන සිපගත් ඇය....මම තාත්තට කියන්නම්.....වත්ත දිහා ගියා කියල....එවිටම කොට කලිසමකින් සහ ටී සර්ට් එකකින් සැරසුනු සුරන්ජිත් පහලට ආවේය....ඔහොමද යන්නෙ......ඔහු ඇදගෙන සිටි ඇදුම දෙස බලා අම්මා ඇසුවේය.....ඇයි අම්මෙ වත්තටනෙ යන්නෙ....වත්තට යනකොට මෙහෙම තමා යන්න ඕනැ.....ඔහු කීවේය....හරි...හරි....ඕනැ එකක්...කී ඇය...මගෙ දුවනම් ලස්සන කුමාරියෙක් වගේ ඇදගෙන.....මා දෙස බලා කීවාය...ඊයෙ ගාපු ගස්ලබු පේසල් එක හින්දද කොහේද නංගිගෙ  මූණ සුදුවෙලා...සුරන්ජිත් මගේ මුහුන දෙස බලමින් කීවේය....නෑ අනේ පවුඩර් වැඩිවෙලාද කොහේද....කලබලේට පවුඩර් ටික ගාගත්ත මිසක් බලන්නක් බැරිවුන්නානෙ...මා මුහුණ පිසදමමින් කීවෙමි...ඔය අයියගෙ විහිලු දුවේ පවුඩර් වැඩි නෑ.....අම්මා කීවාය......සුරන්ජිත් වාහනයේ වාඩිවූ පසු මා ඔහු අසල අසුනේ වාඩිවුනෙමු. මේගමන්ම නිමන්තිගෙ ගෙදරත් ගිහින් එමු නේද.....ගොඩක් කාලෙකින් එහෙ යන්නත් බැරි වුනානෙ මා කීවෙමි....ඉස්සෙල්ල වත්තට යමුකෝ ඊට පස්සෙ යාලුව හම්බවෙන්න යමු... සුරන්ජිත් පැවසුවේය.
               අම්මෝ ඊයෙ හවස ඉදන් තමයි මම යන්තම් මෙලොවට ආවෙ......සුරන්ජිත් වාහනය පදවමින් කීවේය....ඇයි එලොවද හිටියෙ.....මා ඇසුවෙමි....එලොව යන්නෙ නැතුවයෑ තවපොඩ්ඩෙන් මම අර සක්කර වට්ටමට කරගහනවනෙ.....හොද වෙලාවට තාත්ත පිහිටවුනා.....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය....මම හිතුවෙ අයිය විනෝදනී අක්කට ආදරේ කරනව කියල.....මා කීවෙමි....එහෙම තමයි ඔක්කොමල හිතාගෙන ඉන්නෙ....කී ඔහු.....නංගි දන්නවනෙ මම ගෑනු ළමයිනට ඒතරම් කැමති නෑ කියල....ඒත් නංගී ඔය විනෝදනී නංගියි මායි පොඩිකාලෙ ඉදම්ම හරි එකතුයි..අපි පොඩිකාලෙ.....ඔය නංගි අපේ ගෙදර ආපුගමන් මාව තමයි සෙල්ලම් කරන්න හොයාගෙන එන්නෙ......මට වෙනකෙනෙක් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න දෙන්නෙ නෑ එයා ගවම ඉන්න ඕනැ.....ඒ පුරුද්දට දැනුත් එහෙම තමා....මව මුනගැහුනම එයාට ඕනැ මාවම තමයි.....එදා වෙඩින් එක දවසෙ මට ඔයාල එක්ක කතාකරන්න බැරිවුනෙත් ඔය කාරනාව හින්ද....මටත් නංගිව හම්බවුනේ ගොඩක් කාලෙකින්නෙ.....ඉතින් එයා එක්කම හිටිය....ඒ වුනාට මම හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ මේවගෙ උගුලක වැටෙයි කියල.....පැවසූ සුරන්ජිත්......අපි දෙන්න මේ විදියට ඉන්න හින්ද මාමල හිතන්න ඇති මම එයාව බදියි කියල.....ඒ වුනාට නංගි මට එහෙම කිසිම හිතක් තිබුනෙ නෑ....අම්ම මට විනෝදනී නංගි ගැන යෝජනා කලාම මම අම්මට කිව්ව මට බෑ කියල...ඒසැරේ අම්ම තමයි කිව්වෙ....බෑ කිව්වොත් මාමල තරහ වෙයි කියල....අම්මගෙ හිත රිද්දන්න බැරි හින්ද මම හා කිව්ව මිසක් කිසිම කැමැත්තකින් නෙවෙයි එහෙම කිව්වේ.....සුරන්ජිත් කියාගෙන යන්ටවිය.....

ආත් අම්මාගේ පාඩම 151..................පුතාට වෙන කොහෙන්වත් කාවවත් හොයන්න ඕනැ නෑනෙ.....ගෙදරම වටිනා දියමන්තියක් තියාගෙන දියමන්ති හොයාගෙන කොහේවත් යන්නෙ මොකටද?....පැවසූ තාත්තා .....පොඩි පුතාට තේරෙනවද මම කිව්ව දේ....ඇසුවේය.....ඔහු කිසිවන් නොකියා බිම බලාගෙන ලැජ්ජාවෙන් සිටිනු දක්නට ලැබුණි......මොනවද මල්ලි....ඔය තාත්ත අහන්නෙ මේ චතුරිකා නංගි ගැන....අක්කා කීවාය.....ඉතින් පුතා කැමතිද කියන්න.....අම්මා ඇසුවාය.....කැමතියි.....ඔහු සතුටු සිනාව තොල් පෙතිවලින් තදකරගෙන පැවසුවේය.....ලොකු දුවේ ඔය නංගිට තේරුනාද දන්නෙ නෑ අපි මෙච්චර වෙලා කතාකරපු දේවල්.....තාත්තා අක්කාගෙන් ඇසුවේය......මේ තාත්ත අහනව අපි මෙච්චර වෙලා ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරපුව තේරුනාද කියල.....අක්කා මගෙන් සිංහලෙන් ඇසුවාය....මා හුඟක් දේවල් තෙරුම් ගත්තත් එතරම් නොතේරුනු ආකාරයට....ටිකක් තේරුනා.....මා කීවෙමි.....එහෙනම් නංන්ගි කියන්න බලන්න මොනවද කතාවුනේ කියල....ලොකු අයියා සිනාසෙමින් සිංහලෙන් ඇසුවේය...සුරන්ජිත් අයියට කටයුත්තක් නේ....මා කීවෙමි.....දැන් සුරන්ජිත් අයිය කාවද බඳින්න හදන්නෙ.....අක්කා ඇසුවාය.....විනෝදනී අක්කවනෙ... නොතේරුනා සේ කීමා.....විනෝදනී අක්ක දෑවැද්දට දියමන්ති දෙනව කිව්වලුනෙ.....මා එසේ කීවිට සියලු දෙනාම සිනාසෙන්ට විය.....ඔහොම හරියන්නෙ නෑ....ලොකු දුවේ මේ නංගිත් එක්ක පුලුවන් තරම් ඉංග්‍රීසියෙන් කතාකරන්න.....තාත්තා පැවසූ විට....මමනම් කතාකරනව තාත්තෙ ඒවුනාට නංගි උත්තර දෙන්නෙ සිංහලෙන්නෙ.....අක්කා කීවාය.....ආ ඒකට වැඩක් තියෙනව මම වේ වැලක් ගෙනත් දෙන්නම් සිංහලෙන් කතාකරන කොට පාරක් ගහන්න.....තාත්තා සිනාසෙමින් කීවේය....මෙහෙ එන්න මගෙ දුවේ අම්මා මාව ඇගේ උකුල මත වාඩිකර ගත්තාය.....මගේ දුව දන්නවද අපේ සුරන්ජිත් පුතා බදින්න යන්නෙ ලස්සන දියමන්තියක්....විනෝදනී අක්ක දියමන්තියක් වගේ ලස්සන තමා....මා සෙමින් කීවෙමි.....ඒ දියමන්ති ගැන නෙවෙයි කෙල්ලෙ අපි කියන්නේ.......මෙන්න මේ දියමන්තිය ගැන..මගේ කම්මුල සෙමින් මිරිකා......පැවසූ අම්මා......චතුරිකා කියන දියමන්තිය ගැන......අම්මා කීවාය....මා පුදුමයෙන් මෙන් ඔවුන් දෙස බලා.....සුරන්ජිත් අයිය මේ අනාථ කෙල්ලව බදිනව....මා ප්‍රශ්නකාරීව කීවෙමි....ඔයා අනාථ කෙල්ලෙක් නෙවෙයි මගෙ දුවේ ඔයා දැන් අපේ.....මාව තුරුලු කරගනිමින් කීවාය.
             දැන් අනම් මනම් කියව කියව හිටිය මිසක් දුව කැමතිද කිව්වෙ නෑනෙ..තාත්තා ඇසුවේය....මේ ගෙදර හැමෝම කැමතිනම් විතරක් මම කැමතියි....මා කීවෙමි....අපේ කාගෙවත් අකමැත්තක් නෑ නංගියේ ....ලොකු අයියා කීවේය....මා සිනාසී බිමබලා ගත්තෙමි......දැන් දෙන්න කැමතිනෙ.....කී තත්තා.....දැන් වත්සලාට තියෙන්නෙ අයියලාට කරුණු පැහැදිලි කරල දීල.....ඒ අදහස අතහැරගන්න කියන එක. මොකක්හරි ගැටලුවක් වුනොත් මම උත්තර දෙන්නම්....තාත්තා පැවසුවේය.  නංගී පොඩ්ඩක් මෙහාට එන්නකෝ ....කී අක්කා මා සමඟ කාමරය තුලට ගියාය......ඔන්න නංගී ඔක්කොම හරී.....දැන් ඔයා මගේම නංගි නංගියේ..... මාව සතුටින් බදාගත් ඇය මාසමගම ඇදේ පෙරලුනාය......ඇය මගේ මුහුන සිපගනිමින් ඇගේ සතුට පලකරන්ට වූවාය.
                මා කිසිලෙසකින්වත් බලාපොරොත්තු නොවුනු මේ සිදුවීම සිහිනයක් මෙන්විය. දැන් මාව අයිති සුරන්ජිත්ටය. මා චතුරිකාබවට පත්වීමෙන් බලාපොරොත්තුවුවේ ඔහු පමනි. ග්ර්දර සැමගේ කැමැත්ත පරිදි අපිදෙදෙනා එකතුවීමට නියමිතය. මෙතෙක් පැවති කරදර භාධා වලට මුහුන දීම සඳහා අක්කා මගේම එක කුසේ උපන් සහෝදරියකටත් වඩා හොදින් මා අසලම සිටිබව සිහිපත් වනවිට ඇයට තිබෙන ගවුරවය සහ ආදරය තවත් වැඩිවන්ට විය. ටික වෙලාවකින් අම්මා කාමරය තුලට පැමිනියාය.....මම මේ බැලුවෙ මේදෙන්න මොකද කරන්නෙ කියල....අම්මා අපි දෙස බලා පැවසුවාය.....කොහොම කොහොම හරි නංගිව අපේම කරගත්ත නේද අම්මෙ.....අක්කා කීවාය....මගෙ දුවට වරදින්නෙ නෑ දුවේ ඔයාදැන් මගේම දුව......දැන් අම්මගෙ ලේලි නේද....අක්කා සිනසෙමින් ඇසුවාය.....මෙය මගෙ ලේලි නෙවෙයි මගේ දුව.....අම්මා මගේ මුහුන සිපගනිමින් කීවාය.....
                ඔන්න නංගි ඔයාලට දැන් හොරෙන් හොරෙන් ලවු කරන්න ඕනැ නැ....එලිපිටම ලවු කරන්න පුලුවන්...රාත්‍රී කෑමට යන විට අක්කා කීවාය....අපියනවිට සියලු දෙනාම ආහාර ගැනීමට සූදානම් වී සිටින බව දුටුවෙමු.....මා සුරන්ජිත්ගේ මුහුන දෙස බැලුවෙමි....මේ දින කිහිපය තුල ඔහුගේ මුහුන තුල තිබුනු අඳුරු ස්වභාවය පහවගොස් සතුටින් සිටිනබව දැක ගැනීමට ලැබුනි....ඔහු මාදෙස බලා සිනාසුනේය....ඔහු අසලට ගිය මා ඔහුගේ පිගානට බත් හැන්දක් බෙදුවෙමි....සියලු දෙනා අපි දෙස සතුටින් බලා සිටිනබව දුටුවේ මේ ඔවුන් දෙස බලන විටදීය.....