(බොක්සින් සමාදි 132) අවසන් කොටස.......................දුව එක දිගට ඇගේ අතීතය නොකීවද සමහර අවස්ථාවලදී මා සමග අතීතය මතක් කලාය....සාමානයයෙන් ඇය මට අම්මා යනුවෙන් ඇමතුවද අතීතය මතක් වෙනවිට ඇය මට කතාකලේ සමාදී යනුවෙනි........සමාදි මගෙ ඇදුම් ඇදගෙනනෙ ස්කෝලෙ ගියේ.....ඇය කීවාය......ඒ මොනවද ඇන්දේ.....මම ඇසුවෙමි.....ඇයි මතක නැද්ද මගෙ ගවුම ඇදගෙන යනව.... ඒ කාලෙ ඔයා මල්ලි කෙනෙක්නෙ ඉතින්ඒව ඔයාගෙ ගවුන් වෙන්නෙ කොහොමද.....මා ඇසුවෙමි..... පස්සෙනෙ මල්ලි කෙනෙක් උනේ..... අපේ ගෙදර අය අතරේ තිබුනු එම රහස දුව නොදන්නා කමට සුරන්ජිත්ට පවසයි යන බියක් මට ඇතිවිය.....එහෙත් ඇගේ කතාව ඇසීමට තිබුනු කැමැත්ත නිසා මා කිසිවක් නොකීවෙමි......ඔයා ඒ කාලෙ නංගි කෙනෙක් විදියට ඉන්න කැමතිවුනේ නෑ නේද......නෑ මම ඇන්දෙ ඔයාගෙ ඇදුම්නෙ.......ඇය කීවාය.....ඔයා දැනුත් මල්ලි කෙනෙක් විදියට ඉන්න ආශද......දැන් ඇයට ඇති මානසික තත්වය දැන ගැනීම සදහා ඇසුවෙමි......එපා....මම දැන් ලස්සන නංගි කෙනෙක්නේ.....පැවසූ ඇය සිනාසුනාය......ඇයි ඔයා ආයෙත් මල්ලි කෙනෙක් විදියට ඉන්න ආශා නැත්තෙ.....දන්නෙ නෑ.....ඇගේ කෙටි පිලිතුර විය.....ඒ දිනවල ජනිත් අයියා කොල්ලෙක් බවට පත්වීමට කෙතරම් ආශාවෙන් සිටියේද යන්න මට සිහිවිය.....මගේ දියනිය වසයෙන් ඉපදී සිටින ජනිත් අයියා දැන් කොල්ලෙක් වීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම මට විශාල ගැටලුවක් විය...... 

දියනියගේ කතාව ප්‍රසිද්ධ නොකිරීමට අපි වගබලා ගත්තෙමු.....මගේ පුතාට වඩා දියනිය මට වඩාත්ම සමීප විය....මට සුලුහෝ දුකක් කනගාටුවක් ඇතිවූ විට ඇයට එය දැනීම පුදුම සහගතවිය.....අම්ම මොකද අද දුකෙන් වගේ.....ඒ අව්ස්තාවලදී ඇය ඇසුවාය.....ඇය වයසින් වැඩෙන විට ඇගේ කොන්ඩය කපනවාට විරුද්ද විය......මට කොන්ඩෙ දිගට වවන්න ඕනෙ....සමාදිගෙ කොන්ඩෙ වගේ දිග වෙන්න ඕනෙ......ඇය මගේ කෙස් අතගාමින් පැවසුවාය......මෙසේ පවසනවිට එදා ජනිත් අයියා සමාදි ලෙස සිටිනවිට ඇගේ දිගු කෙස් ටික කපා දැමූ ආකාරය මතක්විය.....ඇයි ඔයා ඉස්සර කොන්ඩෙට ආස නෑනෙ......මම කීවෙමි......ටිකවෙලාවක් කල්පනා කල ඇය......අපරාදෙ නේද.....ඒ වුනාට මාව මල්ලි කෙනෙක් උනානෙ.....ඊට පස්සෙ කොන්ඩෙ වවන්නෙ කොහොමද....ඇය කීවාය......ඒක ඇත්ත මම සිනාසුනිමි.....
දියනිය ඉගෙනීමේ වැඩවලට අමතරව බොක්සින් ක්‍රීඩාවටද කැමැත්ත දැක්වූයේ පෙර ජන්මයේ පුරුද්ද පරිදිය.....ඇය කුඩා කල අත්වලට සිලි බෑක් දමා බොක්සින් ගසනවිට මා සිතා සිටියේ තාත්තා කියදුන් දෙයක් ලෙසය....එහෙත් ඔහු එසේ පැවසුවේවත් නැති බව ප්‍රකාශ කල නිසා ඇයට පෙර භවයේ සිට රැගෙන ආ පුරුද්දක් බව මා තේරුම් ගත්තෙමි......
දිනක් අපිට ධර්ම ධර භික්ෂූන් වහන්සේ කෙනෙකු මුන ගැසුනි.....අපි උන්වහන්සේට දියනියගේ විස්තර කීවෙමි..දොස්තර .නෝනා.....කෙනෙක් කෙනෙකුට දැඩිලෙස ආදරේ කරනවනම් හුගක් වෙලාවට එයාගෙ ඊලග භවය සකස් වෙන්නේ ඒ ආදරය කරන කෙනා සමීපයෙයි.....ඔයදොස්තර මහත්මියගේ අයිය ඔයාට ගොඩක් ආදරේ කලා ...එයා ඔයාගෙ දුව වෙලා උපන්න.....ඕවගෙ සතුරොත් ඔය විදියට එන්න පුලුවන් ඒ එන්නෙ සතුරුකම් කරන්න...දේවදත්ත තෙරුන් ඇයි බුදුහාමුදුරුවො ගාවම ආත්ම ගනන් උපන්නෙ....ඒ සතුරු කම් කරන්න......යසෝදරා දේවිය බුදුහාමුදුරුවන්ට ගොඩක් ආදරේ කල කෙනෙක් ඒ හින්ද ගොඩක් ආත්මවල ඒ දෙන්න අඹුසැමියො වුනා.....ඒක ඇත්ත අපේ හාමුඩුරුවනේ.....පැවසූ මම.....අයිය ඒ ආත්මෙ පිරිමියෙක් එයා මේ ආත්මෙ ගැහැනු ලමයෙක් නෙ ඒ මොකද හාමුදුරුවනේ.....මම ඇසුවෙමි......දොස්තර නෝනා......කෙනෙක් ගෙ ගැහැනු පිරිමි බව ස්තිර දෙයක් නෙවෙයි.....මේ සෑම දෙයක්ම වෙනස් වෙනව වගේ ඒකත් වෙනස් වෙන්න පුලුවන්......කෙනෙක් මේ ආත්මෙ පිරිමියෙක් උනාට ඊලග ආත්මෙ ගැහැනියෙක් වෙන්න පුලුවන් ඒ වගේම ගැහැනියෙක් ඊලග ආත්මෙ පිරිමියෙක් වෙන්නත් පුලුවන්......මේ කට බලපාන්නෙ ඩොස්තර නෝන...... සිතේ ස්වභාවය.... අභිධර්මය අනුව ගැහැනු සිත සහ පිරිමි සිත කියල සිත් පරන්පරාවෙ කොටස් දෙකක් තියෙනව......ගැහැනු සිත් කැමති ගැහැනුන්ට අවසය දේවල් වලට පිරිමි සිත් කැමති පිරිමින්ට අවසය දේවල් වලට.....ඒ හින්ද හුගක් වෙලාවට ගැහැනු ගැනු වෙලාම උපදිනව පිරිමි පිරිමි වෙලාම උපදිනව.....නමුත් යම් පාප කර්මයක් කලොත් ඒ පාපය පලදෙන්න ඕනැ හින්ද තමාට අවශ්‍යය ලිංගයේ උපදින්නෙ නැතුව අනිත් ලිංගයේ ඉපදිලා ඒ පව් ගෙවන්න වෙනව.....ඒ ව්ගේම තමා අනිත්ලිංගයේ උපදින්න ඕනැ කියල දැඩි අධිෂ්ඨානයක් ඇතිකරගෙන ඒඅධිෂ්ඨානයක් මැරුනොත් එයා කැමති ලිංගයේ උපදිනව......ඒ හින්ද දොස්තර නෝනා.....මේ අයිය ගැහැනු ලමයෙක් වෙලා උපදින්න හරිම හේතුව බුදු කෙනෙකුට හැර වෙන අයට කියන්න අමාරුයි.....ඒත් අයිය ගිය ආත්මෙ හැසිරුනු ආකරය බලල නෝනට අනුමාන කරන්න පුලුවන්......
මා සිතා සිටියේ දුවට තේරෙන වයසට එනවිට නැවත කොල්ලෙක් වීමේ ආශාව ඇතිවිය හැකි බවය....එහෙත් ඇය කිසිම දිනක එසේ ඉගියකින් වත් පල නොකල බව මට පෙනුනි......වයස වැඩිවෙනවත් සමග ඇගේ ගැහැනු පෙනුම ගැන ඇය ආදම්බර වෙන බව මා දුටුවෙමි......දුව කලිසම් අදින්න ආස නැද්ද...මා ඇගේ සිත පරීක්ෂා කිරීමට ඇසුවෙමි....අපෝ එපා....ඇය එකවිටම ප්‍රතික්ෂේප කලාය......
මේ අතර ලොකු අයියාගේ විවාහ කටවුතු සිදුවිය .....ඔහු කසාද බැන්දේ කැනඩාවේදී ඇතිකරගත් ප්‍රේම සම්භන්දතාවයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය.....මනාලිය නුවර පලාතේ සින්හල කෙනෙක් විය.....ඔහුගේ මංගල උත්සවයට මගේ දියනිය මල් කුමාරිට සැරසීම විසේස දෙයක් විය......ගිය ආත්මයේ ජනිත් අයියා මෙලෙස සැරසීම ප්‍රතික්ෂේප කලත් දැන් ලස්සන ගැහැනු ලමා ඇදුමෙන් සැරසී සිටීම ඇයට සතුටක් බව මා දුටුවෙමි......අම්මේ මාව ලස්සනයි නේද.....එදා ඇය ඇසුවාය.....ඔව් දුව ඔයා තමයි මේ ලෝකෙ ඉන්න ලස්සනම කෙල්ල.....මා මෙසේ පවසන විට ඇය සතුටින් සිනාසෙන ආකාරය මා දුටුවෙමි.......අයියාගේ කසාදයෙන් පසුව ඔව්න් නැවත කැනඩාවටම පිටත්විය......දැන් අපිව බලාගන්න දුව විතරයි ඉන්නෙ එදා අම්මා අඩමින් පැවසුවාය......මම විතරක් නෙවෙයි අම්මෙ ඔයාගෙ පොඩිපුතත් ඉන්නව .....මා දුවව පෙන්වමින් කීවෙමි.....ඒකනම් ඇත්ත.....ඇය කදුලු අතරින් සිනාසුනාය.....සුජානි එකවුන්ට් කෙනෙක් කසාද බැන්ද අතර ඔවුන් පදින්චි වුනේ අපේ ගෙවල් වලට කිට්ටුව වීම මට සතුටක් ඇතිවිය........
දියනිය ඉගෙනීම කටයුතු හොදින් කල අතර ..ඇගේ බොක්සින් ක්‍රීඩාව අත හරියේ නැත ..මේ වනවිට ...විශ්‍රාමගොස් සිටි අපේ තාත්තා ඇගේ පුහුනු කරු විය .....මේ නිසා ඇයට තරග වලින් ජයක්ග්‍රහන ලබා ගැනීම පහසු කරුනක් විය.....ඇය බොක්සින් ක්‍රීඩාව කලත් ඇය ඇගේ ගැහැනු ලමයෙකුට උචිත ලෙස ඇදීම ඒ ලෙස හැසිරීම මට මහත් සැනසීමක් විය.....
අවසානයේ ලොකු පුතත් දියනියත් වෛද්‍යවරු වරුන් වීම අපේ සැනසීමක් විය.....එහෙත් දුව බොක්සින් ක්‍රීඩාව අත හැරියේ නැත....පෙර ආත්මයේ ඇගේ බොක්සින් දිවිය මතක් වීම සදහා මා ඇයට කතා කලේ......බොක්සින් සමාදි......යන නමිනි........ එහෙත් මගේ ජනිත් අයියා ගැනු ලමයෙකු වී ඉපදී ඔහු ආශා කල පිරිමි ජීවිතය එපා වීම.... මට හිතාගැනීමටවත් බැරි ගැටලුවක් විය.......මා ඔබගෙන්ද ඒ ගටලුවට විසදුමක් අපේක්ශා කරමි.................අවසානයි................

(බොක්සින් සමාදි 131) ..............................................ඇය ඒවා අතේ දමාගැනීමට උත්සාහකලත් නොහැකිවිය.......මේක දල දීපන්කො සමාදි..........අම්මට නම කියල කතාකරන්නෙ නෑ....... ඇය මගේ නමින් කතාකිරීම ගැන මා ඇයට සැර කලෙමි......මා ඇගේ අත් වලට ඒවා සවිකලේය ....ඔයාට මේව ලොකු වැඩියි දුවේ.....මා කීවෙමි.....කමක් නෑ....ඇය කීවාය.....ග්ලවුස් පැලදගත් ඇය කොට්ටයට තදින් පහර දෙන අයුරු මා බලා සිටියෙමි......තාත්තා මෙයාට කොයිවෙලාවෙ කියාදුන්නද මන්ද......ඇය නිවැරදිව බොක්සින් ක්‍රීඩාවේ යෙදෙන අයිරු බලා සිටි මම කල්පනා කලෙමි....... බලන්නකො අම්මෙ තාත්ත මෙයාටත් බොක්සින් කියල දීලනෙ..ය්.........අම්මා අපි අසලට පැමිනි විට මා පැවසුවෙමි.......සීය මට ඕව කියාදුන්නෙ නෑනෙ......අම්මා සමග කාමරයට පැමිනි පුතා කීවේය....ඓය දන්නෙ නැතිවුනාට මම දන්නව නේද අම්මෙ......මගේ අම්මා දෙස බලා ගෙන කීවාය......ඒ අම්ම නෙවෙයි ඔයාගෙ ආච්චි...මම කීවෙමි..ආච්චි උනාට ඒ මගෙ අම්ම .......එයා අම්ම නම් මම කවුද මා ඇගෙන් ඇසුවෙමි......ඔයා සමාදිනේ...ඇය පැවසුවාය...මේ කෙල්ල පැහිච්ච ආච්චි කෙනෙක් වෙලානෙ.....අම්මා ඇගේ මුව සෙමින් මිරිකා ...කීවාය. මට සමාදි නමින් කතාකරනවිට සුරන්ජිත්ගේ අම්මා ඇයට බනින වාර මා අසා තිබුනි......මොකද මෙයා අම්මට නම කියල කතා කරන්නෙ...ඔය පුරුද්ද දැම්ම නැතිකර ගත්තොතොත් හොදයි....ඇය මටද දොස්කීවාය......කෙතරම් බැන්නත් ඇය සමහර අව්ස්තාවල මට සමාදි නමින් කතාකලාය..... 

දියනිය නිතර රතිඤ්ඤා සබ්ද වලට බියවීම ඇගේ විසේසත්වයක් විය......ඔන්න අරුන් වෙඩිතියනව.....කියන ඇය කිසිවකට මුවාවී බලා සිටින බව මා දුටුවෙමි......වෙනත් කිසිවෙක් ඇය අසල සිටිවිට වෙඩි කන්නෙ නැතුව මෙතැනට එනව.....ඇය ඔව්න්ටද කීවේය......ඇගේ මෙම අසා මාන්ය හැසිරී මට ප්‍රෙහෙලිකාවක් විය.....මා සුරන්ජිත් සමග මේ සම්භන්දව කතා කලෙමි......ඔයා කොහොමද දන්නෙ මේ ජනිත් අයියමද කියල.....අපි ඒතව ටිකක් බලමු.....ඔයා කොහොම කිව්වත් මටනම් හිතෙන්නෙ මේ ජනිත් අයිය කියල.......එහෙත් මා ඇගේ හැසිරීම් රටාව තව දුරටත් අධ්‍යනය කිරීමට සිතා ගත්තෙමි......ඇය නිතර මෙවැනි දේවල් නොකීවත් ......අපේ අම්මගේ ගෙදර ගියවිට හොදින් කියනබව මට වැටහුනි......මේ නිසාම මා නිවාඩු තිබෙනවිට දරු දෙදෙනා සමග ගෙදර ගියෙමි.......සමාදි....මතකද මම අර අඹ ගහට නැගල අඹ කඩනව..ඇය අපේ වත්ත උඩහ තිබුනු අඹගස පෙන්වා ඇසුවාය...ඔයා කවද්ද දුවේ අඹ කැඩුවෙ ඔයා තාම චූටිනෙ...මම කීවිට...ඔයාට මොකුත් මතක නෑනේ..... මුහුන ඇබුල් කරගෙන පැවසූ ඇය .....මට යන්න ඕනැ එතැනට.....කීවාය.....මා ඇය සමග අඹගස අසලට ගියෙමි.......ඔයා ගැහැනු ලමයෙක් නෙ ඔයා කොහොමද මේකට නැග්ගෙ....මම ඇඋවෙමි......ඒවුනාට මම නැග්ගනේ......ඇය කීවාය......සමාදී අරක මතකද.....ඇය යමක් පෙන්වා මගෙන් ඇසුවාය......මොකක්ද ....මම ඇසුවෙමි.....මාව බිනින් තියන්නකො පෙන්නන්න......බිම හප්පො ඉන්නව දුවේ.....හප්පො නෑ මම මෙහෙ ගිහින් තියනව.....ඇය පැවසූ විට මා ඇයව බිමින් තැබුවෙමි......මේක.....පොල් පැලයක් අසට පැමිනි ඇය කීවාය....මේක තමා මම ඔයාට හොයල දුන්නෙ.....ඇය කීවාය.....ඕක පොල්පැලයක්නේ.....ඕක මොකටද මට .....මා කීවෙමි....ඔයා මේක තමා අනුරාජෙ ගෙනිච්චෙ.....මමනෙ හොයල දුන්නෙ.....ඇය කීවාය......මාව ගැහැනු ලමයෙක් බවට පත්කරන ලෙස එදා ජය ශ්‍රී මහා බෝ සමිදුන් අසල මා උනු භාරය මතක් විය.....ඒ භාරය ඔප්පුකිරීම සදහා ජනිත් අයියා පොල්පැලයක් සොයාදුන් බව මට සිහිවිය........මා දුව ආදරයෙන් තුරුලුකර ගත්තෙමි......අනේ මගේ දුවේ ඔයා මගේ ජනිත් අයියම තමයි.....අනේ ජනිත් අයියේ ඔයා ආයෙත් මගේ ලගටම ආවද මගෙ ජනිත් අයියේ.....මා ඇයව සිපගනිමින් කදුලු සැලුවෙමි......
දුවව වඩාගත් මම ඉක්මනින් අම්මා අසලට ගියෙමි.....අනේ අම්මෙ මේ මගේ ජනිත් අයියම තමයි.....මා පිස්සියක මෙන් කීවෙමි.......උබට ඇත්තටම පිස්සු හැදිලද.... ඇය මාදෙස බලා කීවාය.....නෑ අම්මෙ මෙය අපේ පොල්පලේ භාරය ගැන කිව්වනෙ......මම කීවෙමි....ඇත්තද දුවේ ....මා අතින් දුවව ගෙන වඩාගත් අම්මා ඇසුවාය......ඒකනෙ මෙයාට කිසි දෙයක් මතක නෑනෙ.....මා දෙසට අත දික්රමින් දුව පැවසුවාය.....මගෙ පුතා ආයෙත් අපි ගාවටම ආවද .....අම්මාද ඇයව තුරුලු කරගෙන සිපගැනීමට පටන්ගත්තාය.
සුරන්ජිත් මගේ දුව මගේ මැරුන ජිනිත් අයියම තමයි ....මා සුරන්ජිත්ට මේ සිදුවීම කීවෙමි.....අපි තවටිකක් එයා කියන ඒව ගැන බලමු.........සුරන්ජිත් යම්දෙයක් එකවර පිලිනොගන්නා චරිතයක් බැවින් එසේ පැවසුවේය.........එදින සිට ඔහුද විටින් විට දුවගෙන් නොයෙක් ප්‍රස්න ඇසුවත් ....දුව කැමති වූවේ මා සමග හෝ අම්මා සමග මේවා කතා කිරීමටය....බලන්නකො සමාදි... මට උන් ඩෝන් ඩෝන් ගාල තිබ්බනෙ ....මගෙ වෙලාවට පැනගන්න බැරිවුනානෙ.....ඇය මට කීවාය....ඊට පස්සෙ මොකද වුනේ මම ඇසුවෙමි...... ඉපිලිතාලෙ ගෙනිච්චනෙ.....මට දොයිය ගියා.....ඇය කීවාය.....ඊට පස්සෙ ඇහැරුනේ නැද්ද ...මම ඇසුවෙමි....මොකද නැත්තේ.....පැවසූ ඇය.....මම ඇහැරුනාට පස්සෙ නංගි එනකන් බලාගෙන හිටිය.....නන්ගි කිව්වෙ කවුද දුවේ ....මම ඇසුවෙමි.....නන්ගි කිව්වෙ ඔයාටනෙ......ඇය මා දෙසට අත දිගුකලාය......නන්ගි ආවට පස්සෙ මොකද වුනේ .....මා ඇසුවෙමි.....මට ලොකූ සතුටක් ආවා ....ඊට පස්සෙ මාව පාවුනා.....ඊට පස්සෙ.....ඊට පස්සෙ මම ඔයාලත් එක්ක කතාකලා ඔයාල මා එක්ක කතාකලේ නෑ......මම ඔයා ගාවටම වෙලා හිටිය.......ඇය කීවාය.....ඊටපස්සෙ දුව මගෙ බඩට ආව.....මම ඇගෙන් ඇසුවෙමි....ටික වෙලාවක් කල්පනාකල ඇය.....දන්නෙ නෑ ඊට පස්සෙ මෙහාට ආව.....ඇය කීවාය......
මේ ශාක්ශි අනුව මේ මගේ ජනිත් අයියා යනුවෙන් හොදින් තහයුරුවිය.....දුවේ ඔයා ඒදවස් වල මල්ලි කෙනෙක්නේ......ඔයා දැන් නංගි කෙනෙක් නේ ඇයි එහෙම උනේ.....මා ඇසුවෙමි.......නංගි කෙනෙක් වෙන එක හොදයිනේ......ඇය සතුටින් පැවසීම මගේ සිතට ගැටලුවක් ඇතිවිය.....ජනිත් අයියා ඒ දවස්වල කොච්චර ආශාවෙන්ද හිටියෙ කොල්ලෙක් වෙන්න..එයාට පොඩිකාලෙ තිබුන ගැහැනුකම එපාවෙලා හිටියෙ.....ඒත් දැන් ඇයි මෙයාව ගැහැනු ලමයෙක් වුනාට පස්සෙ ගැහැනු ලමයෙක් උනාට සතුටුවෙන්නෙ.....

(බොක්සින් සමාදි 130) .................................................... ජනිත් අයියා නිවාඩු ලැබෙන සැම දිනකම අපිව බැලීමට පැමිනියේය.....ඔහු ගේ ප්‍රථම ප්‍රේමයෙන් පරාද වීම ගෙන ඔහු කලකිරීමෙන් කතා කරන්ට විය......ජනිත් යනු ලෙහෙසියෙන් පරාජය භාරගන්න කෙනෙක් නොවන බව මා කුඩාකල සිටම දෙනගෙන සිටියෙමි.....මොනවද අයියෙ ඕක ගැන කල්පනා කරන්නෙ.....යාලුවෙලා සතියනෙ හිටියෙ මාසයක් වත් හිටියනම් කමක් නෑ මා කීවෙමි......සතිය වගේ නෙවෙයි බන් මම ඒකිව යාලුකරගන්න කාපු කට්ට මමයි දන්නෙ.....ඒ මහන්සිය අපතෙ ගිය එකටයි මට එපා වුනේ.......ඔහු කීවේය......මා ඔහු පැමිනෙන හැම දිනකම ඔහුගේ සිත සෑදීමට උත්සාහ කලද නොහැකිවිය.....අයිය හොදකෙනෙක් කසාද බදින්නකො එතකොට ඔක්කොම මගහැරිල යයි.....මම පැවසූවිට.....මට කසාද ඕනෙ නෑ බන් මම බදින්නෙ නෑ....ඔහු කීවේය.....එහෙම කොහොමද අයිය බදින්න ඕනැ.....මම කීවිට......අයියා එතරම් ගනන් නොගෙන මග හැරියේය........
මාස හයක් පමන ගතවිය......මට තාත්තාගෙන් දුරකතන ඇමතුමක් ලැබුනි......දුවේ මේක ඇහුව කියල කලබල වෙන්න එපා....මොකද්ද තාත්තෙ...... මම ඇසුවෙමි...ජනිත් අයියට වෙඩි වැදිල කොලඹ ගෙනැල්ල......මට මෙය අදාහා ගත නොහැකි ආරන්චියක් විය....මා ඉක්මනටම සුරන්ජිත්ට කතා කලෙමි......අනේ අයියේ මගේ අයිය වෙඩි වැදිල කොලඹ ගෙනැල්ලලු .....මට ඉක්මනට එයාව බලන්න ඕනැ.....මම හඩමින් කීවෙමි.....සුරන්ජිත් මා සමග කොලඹ දක්වා පිටත්වුනෙමු.....අපි කොලඹ රෝහලට යනවිට අයියා සැත්කම් වලට භාජනය කර ඇදේ සිටියේය......මා අහොදෙස බැලූවිට ඔහුගේ ජිවිතයට අනතුරක් ඇතිබව මගේ දැනුමෙන් තේරුම් ගත්තෙමි......මා අයියා අසලට ගියෙමි....ඔහු එවිට හොද සිහියෙන් සිටිනබව මා දුටුවෙමි.....මා ඔහුගේ ඇගට තබන විට ඔහු මගේ අත අල්ලාගෙන නංගි යනුවෙන් හිමින් කීවේය.....මා ඔහු බැලීමට පැමිනීම ඔහු සතුටු වන බව ඔහුගේ ඇස්වලින් තේරුම් ගත්තෙමි....... අයිය බයවෙන්න එපා අයියට මොකුත් වෙන්නෙ නෑ.....මා ඔහුගේ සිත සනසවමින් කීවෙමි.....ඔහු මගේ මුහුන දෙස බලා ගෙන මගේ අත තදින් අල්ලන බව මට තේරුනි......මා ඔහුගේ මුහුන දෙස ආදරයෙන් බැලුවෙමි.....ඔහු ඇහිපිල්ලන් නොගසන බව මට වැටහුනි.....එවිටම ඔහුගේ මුහුන පැත්තකට ඇලවිය.....අනේ අයියේ...... මට කියවුනේ එපමනකි......මා නැවත ඇස් අරිනවිට මා සිටියේ රෝහලේ ඇඳක් මතය......සුරන්ජිත් මගේ අත අල්ලාගෙන සිටියේය.......දුක් වෙන්න එපා සමාදි එයාගෙ ආයුශඑච්චර වෙන්න ඇති....ඔයා හිත හදාගන්න.......මා හඩනවිට ඔහු මාව වත්තම් කරගෙන එලියට ගියේය.....ජනිත් අයියා නැතිවීම මගේ ජීවිතයේ භාගයක් පමන නැතිවුනාසේ දැනෙන්ට විය.......අපි දෙදෙනා කුඩාකල කල දේවල් මට එකින් එක මැවී පෙනෙන්ට විය......මාගෙත් අයියාගේත් කිසිම රහසක් නොවුනේ අපේ අම්මාගේ කුසතුල සිටම අපි එකටම සිටීම බව මට සිහිවිය.......
ජනිත් අයියාගේ අවමගුල් කටයුතු හමුදා ගෞරවය මැද සිදුවිය.......මා ඔහුවෙනුවෙන් කිරීමට තිබෙන එකම උතුකම වන නිතර පින්දහම් කර ඔහුට පින් අනුමෝදම් කලෙමි......අයියා නැතිවී මාස හයක් පමන ගතවිය......මට නැවත දරු සුරතල් බැලීමේ ලකුනු පහලවිය.......මේ සැරේ දුවෙක් හම්බවෙනවනම් හොදයි දැන් පුතෙක් ඉන්නවනෙ හැම දෙනාම පවසන්ට විය......දුවෙක් උනත් පුතෙක් උනත් අපේ දරුවෙක්නෙ.....මා එවිට පැවසුවෙමි......
මාස කිහිපයක් පසුවනවිට මගේ කුසතුල සිටින්නේ දුවෙක් බව ස්කෑන් පරික්ශාවෙන් දැනගැනීමට ලැබුනි......මට ගැහැනු ලමයෙක් ලැබෙන්න සිටීම මගේ අම්මාට දැඩි සතුටක් ගෙනදෙන කරුනක් විය.......ඇය ගැහැනු ලමුන්ට කැමති තැනැත්තියක් වීම එයට හේතුව විය.........
කාලය සම්පූරන විය මගේ දුව සාමාන්ය උපතකින් ලැබුනි......ඇය ඉතා ලක්සන බෝනික්කියක් මෙන් දිස්විය.....මා දුව ආදරයෙන් තුරුලුකර ගත්තෙමි.......කාලය ගෙවී යන්ට විය දරු දෙදෙනා දිනෙන්දින ලොකුවිය දුව දවසින් දවස ලස්සන වීමත් ඇගේ සුරතල් කටකාර කමත් නිසා කාගෙත් ආදරය ඇය වෙත ඇදෙන්ට විය .......දුව මටත් මගේ අම්ම කෙරෙහිත් දැඩි ලෙන්ගතුකමක් ඇතිවිය අම්මා දුවට ආදරය කිරීම එයට හේතුව විය.....
දුවට වයස අවුරුදු තුනක් පමනවිය......දිනක් ඇය අත්දෙකට සිලි බෑක් දෙකක් දමාගෙන ඇදේ කොට්ටයට ගසන අයුරු මා දුටුවෙමි........මුකක් ද පැටියො කරන්නෙ මා ආදරයෙන් ඇසුවෙමි......මම බොක්ස ගහනව අම්ම දන්නෙ නැද්ද බොක්ස ගහන්න......ඇය මගෙන් ඇසුවාය.......මම හිතන්නෙ මෙයාටත් අපේ තාත්ත බොක්සින් ගහන්න උගන්නල වගේ.....මට සිතුනි......සීයද කියා දුන්නෙ මම ඇසුවෙමි.....ඔව් ඇය හිසෙන් කීවාය...... තාත්ත මෙයාටත් බොක්සින් කියාදෙයි වගේ මට සිතුනි.....මේ වනවිට තාත්තා විස්රම ගැනීමට ආසන්නව සිටියේය.....එයා පැන්සන් ගිය දාට ෆුල් ටයිම් බොක්සින් කියා දෙයි වගේ.....මට සිතුනි......
අපි මගේ ගෙදර ගියවිට දුව ජනිත් අයියා සිටි කාමරය තුල කුමක්ද සොයනු දුටුවෙමි.....මොනවද දුව හොයන්නෙ ....මම ඇසුවෙමි....කෝමගෙ ග්ල්ව් දෙක .....මොන ග්ලව් ද.....මම ඇසුවෙමි....ගල්ව් නැතුව කොහොමද මම බොක්ස ගහන්නෙ ..ඇය කීවාය......මෙයා දන්නෙ කොහොමද ජනිත් අයියගෙ ගලවුස් මෙහෙ තියෙනව කියල......තාත්ත ඒවත් පෙන්නල වගේ .....මා සිතුවෙමි......මා ජනිත් අයියගේ ග්ලවුස් දෙක සොයාගෙන එය අත තබාගෙන ටික වෙලාවක් කදුලුසැලුවෙමි......අයි අම්මෙ අඩන්නෙ ..අම්මත් චූටි ලමයෙක් වගේනෙ......දුව කීවාය.......නෑ මගෙ දුවේ ...කදුලු පිසදාගත් මම ඒ දෙක ඇයට දුන්නෙමි.....ඇය ඉතා ආශාවෙන් එය අතට ගත්ත්තාය.......

(බොක්සින් සමාදි 129) .................................................... මා ඇදෙන් නැගිට ගවුම ඇදීමට සූදානම් වී ඇදදෙස බැලුවෙමි.....සුදුරෙද්දේ ලේ පැල්ලම්......එය දුටු මට මා ගැන දැඩිසතුටක් ඇතිවිය ඉපදීමෙන් අවුරුදු කිහිපයකට පසුව මා කෙල්ලෙක් බවට පත්වූවද මා අංග සම්පූරන ගැහැනියක් බවට පත්වී ඇතිබව දැකීම මගේ දැඩි සතුටට හේතුව විය......ඔය රෙද්ද පරිස්සම්කරල තියාගන්න අපේ අම්මට පෙන්නල අනුමත කරගන්නවෙනව......සුරන්ජිත් සිනාසෙමින් කීවේය....

අපේ උත්සවයෙන් පසු අපිට ටිකදිනක් රත්නපුරේ පිහිටි සුරන්ජිත්ගේ නිවසේ නතරවීමට සිදුවිය......ඔහුගේ අම්මා ටිකක් සැර තැනැතියක බව මා සිටි දින කිහිපයේදී දැන ගත්තෙමි......ඇය ද අපේ අම්මා මෙන් සම්ප්‍රදායට ගරුකරන තැනැත්තියක් වුවද අමාට වඩා සැර පරුස තැනැත්තියක් වූවාය.....මට නොබැන්නත් සනහර දේවලට සුජානිට බනින ආකාරය මා අසා සිටියෙමි.......අම්මට මොනව කලත් හරියන්නෙ නෑනෙ වැරදිමනෙ හොයන්නෙ.....සුජානි මා සමග කීවාය......ටික දිනකින් මා අපේ ගෙදර ගියේ වෛද්‍ය විද්යාලයට යෑමටපහසු නිසාය ...සුරන්ජිත් බලන්ගොඩට ගියේය......මා අද්යාපන කටවුතු කරදරයකින් තොරව කරගැනීමට හැකිවූයේ සුරන්ජිත් මට දුන් සහයෝගය නිසාය.....අපි දරුවන් ගැන කල්පනාකිරීම මගේ උපාධිය සම්පූරන කරගන්නාතුරු කල්දැමීමට අපි දෙදෙනා එකගවිය...... ජනිත් අයියා නැගෙනහිර පලාතේ ක්‍රියාන්විත රාජකාරියට ගොස් තිබුනි.......මගේ උපාදිය ලැබෙනවිට ලොකු අයියාට කැනඩා රටට යෑමට අවස්තාව උදාවී තිබුනි.....මට පත්වීම ලැබුනේ රත්නපුරයේ නිසා සුරන්ජිත්ද මාරුවක් හදා ගෙන මා වැඩකරන රෝහලටම ආවේය.....අපි දෙදෙනා සුරන්ජිත් ගේ ගෙදර නැවතුනු අතර සුජානිට කුරුනෑගල රෝහලකට යෑමට සිදුවීම නිසා ඇයට එහි නිල නිවසේ නැවතීමට සිදුවිය.....සුරන්ජිත්ගේ අම්මා සමහර අව්ස්තාවල මටද බනින අවස්තා තිබුනි......එහෙත් මා ඇය සමග කිසිවක් නොකියා ඇයට හැකි අයුරින් සැලකීමට පටන්ගත්තෙමි.......ටික දිනකින් ඇය මට බැනීම නැවැත්වීම මගේ සතුටක් විය......උබ කොහොමද බන් අපේ අම්මව සේප්කර ගත්තෙ......මාත් සුරන්ජිත් ගේ අම්මාත් යෙහෙලියන් මෙන් කතාකරමින් සිටින බව දුටු සුජානි ඇසුවාය......මොකුත් කලේ නෑ වැරැද්දක් නොකලත් වැරැද්ද පිලිගත්ත......එයත් එක්ක බැනගන්න ගියේ නෑ.....එයා මොනව කිව්වත් මගේ යුතුකම් ටික මම කලා...ඉතින් එයාටම හිතෙන්න ඇති මේකිට බැනල වැඩක් නෑ කියල.....මම කීවෙමි......උඹනම් මාරයි බන්.....උඹ අපේ ගෙදරට හරියට හරියනව ....සුජානී සිනාසුනාය.........
මස හයක් පමන ගතවිය මව අම්මාකෙනෙක් වීමට යන ලකුනු පහලවිය......සුරන්ජිත්ගේ අම්මා මට වඩාත්ම ලන්වූවේ ඉන්පසුය.....ඇය සුජානිටත් වඩා මට ආදරේ කරන බව දුටුවෙමි......මට උබව නෙවෙයි මගේ දුව වෙන්න තිබුනෙ සමාදි.....මේ සමාදිගෙන්වත් ජීවත්වෙන හැටි ටිකක් ඉගෙන ගනින්......ජනිත්ගේ අම්මා සුජානිට බනින අයුරු මා අසා තිබුනි...මට කැමට අවශ්‍ය දේවල් සොයාගෙන ඇවිත් දුන්නේ ඇගේම දුවක් ලෙසය.......මේ ආරන්චිය කන වැටුනු ජනිත් අයියා සෑහෙන සතුටෙන් මට සුබපැතුවේය.......මාස කිහිපය සම්පූරන වූ මට පුතෙක් ලැබුනි......මා කුඩාකල ප්‍රාර්තනාකල සම්පූරන ගහැනු බව.... මා පොඩි පුතෙකුගේ අම්මා කෙනෙක් බවට පත්වීමෙන් පසු තවදුරටත් සම්පූරන විය......දරුවෙකු ලැබීම කාන්තාවකට දැඩි වේදනාවක් ගෙනදෙන කරුනක් වුවද දරුවාගේ මුහුන දැකීමෙන් එම වේදනාව සම්පූරනයෙන් අමතක වී දැඩි සතුටක් ඇතිවෙනබව මා අත්දැකීමෙන් දැනගත්තෙමි......චූටි පුතු මගේ උනුසුමේ සිට මගේ පියයුරුවලින් ගලන කිරි උරා බොන විට දැනෙන සෙනෙහස මුසුව දැනෙන සතුට කිසිම දෙයකින් ලබාගැනීමට මොහැකිබව මට හිතුනි..... ජනිත් අයියා පුතාට තෑගෙ රැගෙන ආවේය......කොහොමද අයියෙ දැන් යුද්දෙ.....මම ඇසුවෙමි......අනේ මන්ද නන්ගි හැමදාම කීපදෙනෙක් මැරෙනව......ඔහු කීවේය.....අනේ අයියෙ පරිස්සමින්....මම කීවෙමි.......දැන් මට හිතෙනව නන්ගි පුන්චි කාලෙ වගේ කෙල්ලෙක් වෙලා හිටියනම් මේ කරදර නෑ කියල.......ඔහු කීවේය......ඔයාටනෙ කොල්ලෙක් වෙන්න ඕනැ වුනේ..මම කීවෙමි.....ඒකනම් ඇත්ත......පැවසූ ඔහු කිසිවක් නොකියා නිශ්සබ්ද විය.......උබට කියන්න බැරිවුනා.....මම කෙල්ලෙක් එක්ක යාලුවුනා බන් මට කියන්න ලැජ්ජයි සතියයි යාලුවෙලා හිටියෙ ඒකි මට බූට් එක තිබ්බනෙ.......කීවේය.....ඒ මොකද මා ඇසුවෙමි.....අනේ මන්ද බන්.....ඔහු කීවේය......මට දැන් කෙල්ලොත් එපා වුනා....ඔහු පැවසූවිට......එහෙම කියන්න එපා හොද අයත් ඉන්නව....අයියට හොද කෙනෙක් හම්බවෙයි.....මම කීවෙමි.......

(බොක්සින් සමාදි 128)අතිශයෙන්ම වැඩිහිටියන්ට සුදුසු ලෙස ලියා ඇත................................................................................... සර් ලට රෑ කෑම මෙහාට ගේන්නද.....හෝටල් සේවකයෙකු අසනු මා අසා සිටියෙමි........මෙහාට ගේන්න...සුරන්ජිත් කීවේය.....සුලු වෙලවකින් අපේ කෑම කාමරයට ලැබුනි......අපි කෑමගෙන අවසන් වූ පසු......මාව තුරුල් කරගෙන ඇදේ ඇලවුනේය ඉන්පසු ඔහු මගේ ගැහැනු ලිංගික පද්දතිය ගැන දේසනයක් පටන් ගත්තේය.........ඔයා දන්නවද අපේ පුරුෂ ලින්ගයට වඩා ඔයාලගෙ ක්ලිටෝරිස්(ස්ත්‍රී ලිංගයේ පිහිටා ඇති පුරුෂ ලිංගය බදු කුඩා අවයවය) එක ගොඩක් සෙන්සිටිව් කියල........ඔහු ඇසුවේය....මම දන්නෙ කොහොමද මම ඒකෙන් වැඩ අරන් නෑනෙ......මම කීවෙමි......එහෙමද පැවසූ ඔහු....අපේ එකෙන්නම් අපි සතියකට දෙතුන් පාරක් වැඩගන්නව.....ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....ඒකියන්න ඔයා කෙල්ලොත් එක්ක හිටියද....මම පුදුමයෙන් ඇසුවෙමි.......නෑ නෑ.....කොල්ලො ඉතින් වැඩිදෙනෙක් හස්ත මිතුනය කරනවනෙ.....ඔහු පැවසූ දේ තේරුනු මට සිනාගියේය......ඕව හිනාවෙන්න ඕනැ දේවල් නෙවෙයි සාමාන්‍ය දේවල්......ඔහු කීවේය......පිරිමින්ට වගේ නෙවෙයි ඔයාලගේ බොඩි එකේ හුගාක් තැන් කාමයට සෙන්සිටිව් වෙනව......උදා හරනයකට මෙන්න මෙතැන ඔහු මගේ පියයුරේ තනපුඩුව හිමින් මිරිකුවේය.....මේ ඒකනෙවෙයි......ඔයා ඔය ගවුම ඇදගෙන ඉන්න කොට විස්තරයක් කරන්න අමාරුයි ඕක ගලවන්න.......ඔහු මා ඇදගෙන සිටි නයිට් ගවුම ගැලවීමට උත්සාහකලේය.....මා එය ගලවන අතර තුල ඔහු ඇදගෙන සිටි කලිසමද ගලවනු දුටුවෙමි......ඔහුගේ පුරුෂ ලිංගය දුටු මට තව ස්වල්පවේලාවකින් මා එයින් පහර කෑමට ලක්වෙන බව මට වැටහුනි.....මේක ඇතුල් වෙනකොට කොච්චර රිදෙයිද දන්නෙ නෑ.....මට යන් බියක් දැනුනි......මා අම්ම පෝරුව අසලදී දුන් සුදු රෙද්ද ඇදෙහි එලා ඒ මත නිරිවතින් වැතුරුනෙමි......ඔහු මගේ ඇග මත වැතිරී මාව සුරතල් කරන අතරතුර ඔහුගේ පාඩම නැවත පටන් ගත්තේය.....ඔයාගෙ ගොඩක් සෙන්සිටිව් වෙන තැන්නෙ මක කිව්වෙ.....එකක් පියයුරු.....බෙල්ල....ඔහු මගේ ගෙල සිපගන්නා විට එය සත්‍යයක් බව වැටහුනි......මම මේ අතගාන තැන් ඉබින තැන් ඔක්කොම ඔයාලට සෙන්සිටිව්....පවසන අතර තුල ඔහු මගේ සිරුරේ ඉහල කොන සිට පහලට සිප ගැනීමට පටන්ගත්තේය......ඔන්න බලන්න ඔයාගෙ ක්ලිටෝරිස් එක අතගානකොට ඔයාට වෙනදේ....ඔහු සෙමින් මගේ යෝනිය අතගෑමට පටන්ගත්තෙය.....සුලු වෙලාවක් ගතවිය මගේ සිරුර පුරා යම් හිරියක් දුවන්න පටන්ගත්බව තේරුනි.....කකුල් දෙක දෙපැත්තට කර ඔහුට ඉඩදුන් මම එම මිහිර හොදින් විද ගැනීමට සැරසුනිමි.....මා මීට අවුරුදු කිහිපයකට පෙර මෙම ස්තානය අත ගාමින් යම් මිහිරක් වින්ද බව මට මතක් විය ....එදා වින්ද එම මිහිරට වඩා අද ඇතිවෙන සතුට වැඩිබව තේරුනි.......ඔහුගේ හිස මගේ කකුල් අතරට හොවාගත් ඔහු යෝනි මග ලෙව කෑමට පටන්ගත් බව තේරුනි......මගේ සිරුරේ දුවන සතුට වැඩිවන්ටවිය මා නොදැනුවත් වම මගේ මුවින් සිහින් කෙදිරියක් පිටවන්ට විය.....ඔහුගේ ක්රයාව නැවත්වූ ඔහු ......දැන් තේරෙනව නේද එතැන කොයිතරම් සනීපද කියල.....පැවසූ ඔහු අපිට ඉතින් වැඩිපුර සනීපය එන්නෙ මෙතනින්නෙ ඔයාලට වගේ හැමතැනම නෑනෙ.....ඔහුගේ රිජුවූ ලිංගය මත මගේ අත තබමින් කීවේය......ඔහුගේ හිතැගි තේරුම් ගත් මම එය සෙමින් අත ගෑවෙමි......දැන් ජනිත් අයියගෙ එකත් මේවගෙ ලොකුවෙලා ඇති.....සුරන්ජිත් කිව්ව වගේ මට නොකීවට එයත් සතියකට දෙතුන් වතාවක් මේකෙන් සතුටුවෙනව ඇති........අපිට වගේ නෙවෙයිනෙ කොල්ලන්ට මේක හොදට අල්ලගෙන සතුටුවෙන්න පුලුවන්නෙ.....අපි ඉතින් ඇගිලිවලින් තම සතුටුවෙනවනම් සතුටුවෙන්න තියෙන්නෙ.......ඔහුගේ ලින්ගය අතගාන අතරටුර මා කල්පනා කලෙමි.....සුලුවෙලාවකින් ඔහු මගේ හිස ඔහුගේ ලින්ගය දෙසට තල්ලු කරන බව තේරුනු මා එය එය සිපගැනීමටටත් ලෙවකෑමටත් පටන්ගත් අතර මුවතුල ට ගෙන ඔහුට තවත් වින්දනය ලබා දුන්නෙමි......ඒ අතර තුල ඔහුමගේ යෝනියත් පියයුරුත් අතගෑමනිසා මා අමුතුම ලොවකට ගියා සේ දැනුනි......කෙල්ලේ ඔයාලටනම් ඕනැතරම් වෙලාවක් සතුටුවෙන්න පුලුවන් අපිට ඉක්මනට ගියොත් එහෙම ඔක්කොම ඉවරයි.....පැවසූ ඔහු ....ඔහුගේ ලින්ගය මගේ මුවෙන් පිටතට ගෙන මාව නැවත සුරතල් කිරීමට පටන්ගත්තේය.......සෑහෙන කාලයක් ගතවිය මගේ යෝනි පෙදෙස හොදින් තෙත්වී ඇතිබව මට තේරුනි......ඔහු පුරුෂ ලිංගය මගේ යෝනිය මත අතුල්වනබව තේරුනි......මගේ ඉවසීමේ සීමාව ඉක්මවා ගොස්තිබුනි මගේ ගැහැනු කෙදිරිය කාමරය පුරා පැතිරෙන්ට විය......අනේ සුරන්ජිත්......කෙදිරිය අතරතුල කීවෙමි.....ඇයි රිදෙනවද.....ඔහු ඇසුවේය......නෑ අනේ දැන් මාව රිද්දවන්නකෝ......මා වෙනත් අර්ථයකින් මට දැන් අවසය දේ ඔහුට පැවසුවෙමි.......මගේ යෝනි මාර්ගය හොදින් ඔහුට විවුර්ත වනසේ දනහිසෙන් නවා කකුල්දෙක උස්සා හොදින් පලල්කලෙමි.....ඔහුගේ යකඩයක් මෙන් දැඩිවී තිබුනු පුරුෂ ලිංගය මගේ අතින් අල්ලා යෝනි මග මතින් තැබුවෙමි.....ඔහු එය යටට තද කරන බව තේරුනු මම එය අත අතහැර අත්දෙකේ ඇගිලිවලින් මා හිසතබාගෙන සිටි කොට්ටය අතේ ඇගිලිවලින් තදින් මිරිකුවෙමි......අනේ සුරන්ජිත් රිදෙයිද දන්නෙ නෑ හිමින්.....මා කෙදිරිගාමින් පැවසුවෙමි.....රිදෙන එකක් නෑ හොදට තෙත් වෙලානෙ තියෙන්නෙ.....පැවසූ ඔහු එය තවදුරටත් යටට තදකරන බව දැනුනි......එක්වරම සිහින් වේදනාවක් දැනුනත් මා සිතා සිටිතරම් දරුනු මොවුනි......රිදුනද.....ඔහුගේ දැඩිවූ ලින්ගය යෝනිය ඇතුලේ රදවා....ඇසුවේය......ටිකක්..... මා පැවසුවෙමි......කලාට කමක් නෑ නේද....ඔහු ඇසුවේය....හිමින් .....මම කීවෙමි......ඔහු ලින්ගය සෙමින් යෝනිය තුල පද්දන්ට විය.....සුලු වේදනාවත් සමග මුසුවූ හිරියක් එම ස්තානයෙන් පටන්ගෙන ඇගපුරා පැතිරෙන්ටවිය......ඔහු සෙමින් පද්දනවිට ක්‍රමයෙන් වේදනව අඩුවූ අතර සිරුරට ඇතිවූ හිරිය තවතවත් වැඩිවන්ට විය......ඔහු වරින් වර මගේ පියයුරු මිරිකනවිට එයින්ද සතුට ගලා යන්ටවිය.....ඔහු එක් අතකින් මගේ පියයුරු සුරතල් කරන අතරතුල මගේ ක්ලිටෝරිස් එකද ඔහුගේ ඇගිලිවලින් උත්තේජනය කරන්ට විය.......අනේ ගැහනියෙක් උනාම තන් කීයකින් සතුට ගලාගෙන එනවද .....මා ඒවායේ සත්ට විදගනිමින් කල්පනා කලෙමි......ඔහුගේ වේගය තරමක් වේගවත් කලේය....මගේ සතුට ඉතා දැඩිවන්ටවිය....මගේ කෙදිරියද වැඩිවන්ට විය.....මට ඉවසන්ටම බැරිවිය මා තරමක් හයියෙන් කෑගැසුවෙමි.......අනේ මේ සනීපය වැඩිවෙලා කොතැනින් නවතියිද.....මට සිතාගැනීමට බැරිවිය...ඇස්දෙක තදින් පියාගත්..මා දගලමින් එක් අතකින් බෙඩ් සීට් එකද අනිත් අතින් කොට්ටයද ඇගිලිවලින් තදකර ගත්තෙමි......පයේ ඇගිලි නවා ගත්තෙමි......මාව අමුතුම ලොවකට ගියාසේ දැනුනි.....මා හිස වේගයෙන් දැපැත්තට වැනුවෙමි......මෙතෙක් වෙලා තිබුනු දැඩි සතුටටත් වඩා කිහිප ගුනයක් විශාල සතුටක් එකවර පැතිරෙන්ටවිය.....තත්පර ගානක් තිබුනු එය ක්‍රමයෙන් අඩුවන්ටවිය......මා කාන්තාවක වසයෙන් පලමු සුරාන්තය විදගත්බව තේරුම් ගත්තෙමි....මා සුරාන්තයට පත්වුවද ඔහු තවමත් නවත්වා නොමැත......මාව නැවත වතාවක් උත්තෙජනය වන බව දැනුනි.....මා නැවත ඇස්දෙක පියාගෙන කෙදිරිගෑවෙමි......තත්පර කිහිපයකින් මාව නැවත සුරාතයට පත්වෙන බව හැගුනි.....ඔහුගේ කෙදිරිය වැඩිවිය ඔහුගේ අවසානයට ලගාවී ඇති බව මට තේරුනි.......ඒ වනවිට මා කිහිපවරක් සුරාන්තයට පත්වී අවසන්ය.....ඔහුගේ වේගය දැඩිවිය මා නැවත වතාවක් සුරාන්තයේ ආසන්නයේය......මා හයියෙන් කෑගසනවිට ඔහු කෙදිරි ගාමින් ඔහුගේ බීජ මගේ යෝනි මාර්ගයට මුදාහරිනබව ඔහුගේ පුරුෂ ලින්ගය මගේ යෝනිය තුල ඇතිකරන රිද්මානුකූල ගැස්මෙන් තේරුම් ගත්තෙමි......අකර්මන්ය වූ ඔහු......හප්පේ කියමින්... මගේ ඇඟ උඩ වැතුරුනේය..මෙයාල වගේ නෙවෙයි ගැහැණු අපිව මේවගේ අකර්මන්ය වෙන්නෙ නෑ.....මෙයාට පුලුවන්නම් මට තව පුලුවන්....ඔහුදෙස බලා කල්පනා කල මම... ...මහන්සියි නේද...මා ඔහුගේ හිස අතගාමින් පැවසුවෙමි........ඔයාලට වගේ නෙවෙයිනෙ ...අපි ඉතින් මහන්සිවෙන්න ඕනැනෙ.......සිනාසෙමින් පැවසූ ඔහු ඇදෙන් නැගිට්ටේය......

(බොක්සින් සමාදි 127)වැඩි හිටියන්ට සුදුසු ලෙස ලියා ඇත..................................එදා ගීතිකා අක්කාගේ මංගල උත්සවය දින මා සමාදි මෙන් ඇද සිටි අයුරු සිහිවිය.....එදා මට තිබුනු පිරිමි පෙනුම නිසා මා සිතා හිටියේ පිරිමි ලමයෙක් ලෙසය....සමාදිගේ බලවත් ඉල්ලීම නිසා එදා මා ඇය මෙන් ගවුන් ඇදගැනීමටත් මල් කුමාරියක මෙන් සැරසීමටත් සිදුවිය.....එදින මා ගවුම ඇදගෙන කෙල්ලෙක් ලෙස සිටිනවිට මට දනුනු සතුට කෙතරම්ද?.....මට මේවිදියටම ගැහැනු ලමයෙක් ලෙස හැමදාම ඉන්න ඇත්නම් යන සිතුවිල්ල කෙතරම් ඇතිවුනාද?.....ඒ ප්‍රාර්තනාව අනුව මා අද ඇත්තම කෙල්ලෙක් බවට පත්වී ඇත්තම මනාලියක් බවට පත්වී ඇත.....මගේ එම පැතුම ඉටුවීම මා කරනලද පිනක ප්‍රතිඵලයක් ද.....මට සිතුනි....මා සමග මගේ යෙහෙලියන් දෙදෙනාද පැමින සිටියෝය.....සුරන්ජිත් මිලමේ ඇදුම ඇදගෙන සිටියේය.....පොටෝ ගැනීමෙන් අනතුරුව අපි උත්සවය තිබුනු ස්ත්ස්ස්නයට ගියෙමු.....අපි යනවිට අපේ පැත්තේ නෑයෝ විශාල පිරිසක් ඇවිත් ඇතිබව දුටුවෙමි......සුරන්ජිත් පිලිගැනිමට නැට්ටුවෝ කන්ඩායමක්ද සූදානම් කර තිබුනි....තාත්තා යුධ හමුදා නැටුම් කන්ඩායමට සහ සන්ගීත කන්ඩායමට ආරාධනා කර තිබුනු නිසා පැමින සිටියේ ඔවුන්ය.....ටිකවේලාවකින් සුරන්ජිත් පැමිනි බව දුටුවෙමි......නැටුම් මධ්‍යයේ කැදවාගෙන ආ ඔහුව ගැහැනු ලමුන්ගේ ජයමන්ගල ගාථා සහ පිලිගැනීමේ ගීතවලින් පිලිගන්නා බව දුටුවෙමි......අනතුරුව පැවතියේ පෝරුවේ චාරිත්‍ර යයි.....තාත්තාගේ යහලුවෙක් වන ඔහු ඉතා හොදින් එම කටයුත්ත කරන අයුරු දුටුවෙමි......

උත්සවය අවසන් වනවිට සවස්වී තිබුනි....මා මගේ නෑදෑ පිරිසගෙන් සමුගත්තෙමි.....මා අම්මාව තුරුලුකරගෙන ඇඩුවෙමි......ජනිත් අයියා මාව තුරුලුකරගත්තේය.....අනේ අයියෙ ඔයයි මමයි කොයිතරම් ලගින්ද හිටියෙ ....පැවසූ මා කදුලු සැලුවෙමි....අයියා පිරිමියෙකු වූ බැවින් ඇස්වලින් අඩන බව නොපෙනුනත් ඔහු හදවතින් ඉකිගසමින් හඩනබව මට වැටහුනි.....තාත්තවද ලොකු අයියාවද තුරුලුකරගත් මම හඩමින් ඔව්න්ගෙන් සමුගත්තෙමි......මා යෑමට පිටත් වීමට ආසන්න වනවිට මා අසලට පැමිනි ජනිත් අයියා....මගේ කනට කර......මේ ඔයා එදා කිව්වෙ ඔයාග්ගෙ හිටිය මීය ගුහාව ඇතුලට රින්ගුව කියල.....ජනිත් ගාව ඉන්න මීය ඒගුහාවට යවයි ඒ මීයව හොයන්න......ඔහු එසේ පැවසූ විට මගේ දුක තුනීවී එකවරම සිනාසුනිමි....හෙව්වට වැඩක් නෑ.. ඒක දැන් නෑ..... ඌ ගුහාවෙනුත් පැනල ගිහිල්ල.....මම සිනාසෙමින් කීවෙමි......අපි හෝටල් කාමරයට යනවිට ඇදිරි වැටෙමින් තිබුනි.....වැවක් අයිනේ තිබුනු අපේ කාමරයට බැසයන හිරු හිදින් පෙනුනි ......දහවල් පුරාවටම රැස්විහුදුවමින් වෙහෙසුනු හිරු දෙවිදුන් රස්මි මාලා අඩුකරමින් අපෙන් දුරස්වන බව දුටුවෙමි.....ඉස්සෙල්ලම නා ගම්මු නේද....මන්ගල ඇදුම් ඉවත්කලපසු සුරන්ජිත් මගෙන් ඇසුවේය.....ඒකනම් හොදයි හරි මහන්සියි නේද.....මම ඇසුවෙමි......ඔව් අනේ රෑට තවත් මහන්සිවෙලා කරන්න වැඩ තියෙනවනෙ......සුරන්ජිත් කීවේය......ඒ මොනවද.....මා පුදුමයෙන් ඇසුවෙමි.......ඔයාටනම් ඉතින් වැඩිය මහන්සි වෙන්න දෙයක් නෑ ඔයාට තියෙන්නෙ නිදාගෙන ඉන්න එක විතරනේ.....ඔහු කීවිට......ඔහු පැවසූ වචනවල යටි අර්තය තේරුම් ගත්තත් වැඩි පහදිලි කරගැනීම සදහා....මොකක්ද මට තේරුනේ නෑ....මම කීවෙමි.......චූටි කෙල්ලනෙ ඕවගෙ දෙයක් වත් තේරෙන්නෙ නෑනෙ......ඔහු මගේ කම්මුල මිරිකුවේය.....මා නෑම සදහා ඇදුම් ගලවා චීත්තයක් පපුව වැහෙන ලෙස ඇද ගත්තෙමි.....මේ ඕව මොකටද මෙතැන යට ඇදුමෙන් පමනක් විලිවසාගෙන සිටි සුරන්ජිත් මා ඇද සිටි චීත්තය ගැලවෙන සේ ඇද්දාය......මොනවද අනේ කරන්නෙ......ලැජ්ජාවෙන් පැවසූ මම එකවරම මා එක අතකින් පියයුරුත් අනිත් අතින් කකුල් දෙක අතරත් වසාගත්තෙමි......මේ දැන් අපි දෙන්න අතරෙ රහස් නෑ අහකට ගන්නව අත් .....මගේ අත් එම ස්තාන අසලින් ඉවත් කල ඔහු මාව තුරුලු කරගෙන මුහුන සිප ගැනීමට පටන්ගත්තේය......ඔහුගේ කෙස්කොටවලින් පිරුනු රලු මුහුන මගේ මුහුනේ සිනිදු සම හීරෙනවා මෙන් දැනෙන්ට විය......ඔහු මගේ තොල් තදින් සිපගැනීමට පටන්ගත්තේ කාලෙකින් බඩගින්නෙ සිටි මිනිසෙකුට රසවත් කෑමක් අහුවුනාසේය......කිසිම දිනක පිරිමියෙකුගේ පහස විද නොතිබුනු මටත රාගා නැමති රසවත් ආහාරයේ රසය ඔහුත් සමග භ්ක්තිවිදීමට පටන්ගත්තෙමි......කෙල්ලෙ මම ඩොක්ට කෙනෙක් වසයෙන් අද ඔයාගෙ මුලු ශරීරයම පරීක්ශා කරන්න ඕනැ.....ඔයත් ඩොක්ට වරියක් වශයෙන් මාව පරීක්ශාකරන්න.....මගේ මුහුන දෙස ආදරයෙන් බලාගෙන කීවේය.....මම තාම ඉගෙන ගන්නවනෙ මට කොහේද වෛද්‍ය සහතිකයක් ලෙඩ්ඩු බලන්න .....මම කීවෙමි.....ඒකත් ඇත්තනෙ......මම ඔයාව පරීක්ෂා කරන්නම් පැවසූ ඔහු.....මගේ පියයුරුර හිමින් මිරිකමින් සුම්ටව අතගාන්ටවිය......හොදට කිරි එහෙම තියෙනව රෑවෙලා බොන්න පුලුවන්.....පැවසූ ඔහු මාව අතහැර දැන් ඉතින් නාලම ඉම්මු නේද.....පැවසූ ඔහු නාන කාමරේ දොර හැරියාය.....යමු ඔහු මට කතාකලේය ඔයා නාල එන්නකෝ මම ලැජ්ජාවෙන් ඇබරෙමින් කීවෙමි......මේ මම කියල තියෙනව නේද බැන්දට පස්සෙ මගේ අනිත් ඉන්ද්‍රිය ඔයයි කියල....ඔයාගෙ අනිත් ඉන්ද්‍රිය මමයි කියල.....පැවසූ ඔහු මගේ අතින් ඇදගෙන කාමරයට ගොස් දොර වැසුවේය......මාව තුරුලු කරගත් ඔහු කරාමය අරිනවිට.....එහි ඇති සිසිල් දිය දහර ඔහුගේ සිරුර ස්පර්ශ කරමින් මගේ ඇග පුරා තැවරෙන්ට විය.....ඔහුගේ උනුසුම නිසා ජලයේ සිසිලස ඔහුගේ උනුසුමෙන් යටපත් විය.......ඇත්තම කියනවනම් සමාදි මම අද තමා කෙල්ලෙක්ව ආදරයෙන් මේ විදියට අතගාන්නෙ......ඒකම තමා මටත් කියන්නවෙන්නෙ සුරන්ජිත්.....මම කීවෙමි.....අපි දෙන්න ආදරයට ආධුනිකයි .......මට හිතෙනව සමාදි ඒ ආධුනික තත්වය කියල අපේ සතුට තවත් වැඩිවෙන්න හේතුව.......ඔහු කීවේය......අපි නාගෙන එලියට ගියෙමු.....මා නයිට් ගවුම ඇද ගත්තෙමි ....ඔහු කොට කලිසමක් ඇදගත්තේය.....සුලුවෙලාවකින් දොරට ගසන හඩක් ඇසුනි.......සුරන්ජිත් දොර ඇරියේය........

(බොක්සින් සමාදි 126)............................අපේ කසාදයෙන් පසු අපේ ඇසුර තවත් වැඩිවිය. සුජානි ඒ දිනවල සුරන්ජිත් සම්භන්දව පැවසූ දේවල් නිසා මා ඔහු ගැන බයෙන් සිටියෙමි.....මා සිතාසිටියේ ඔහු දැඩි නීති කාරෙක් ලෙසය.....නමුත් ඔහු මට දැඩි නීති නොපැනවීම මගේ සතුටක් විය.....එහෙත් ඔහු පිලිවෙලට වලාවට වැඩ කර්න කෙනෙක් බව මට ටිකෙන් ටික වැටහෙන්ට විය....ඔහු මට යම්දෙයක් කීවිට මා එය ඉටු නොකලොත් එවිට ඔහු මට තදින් කතාකරන වාර තිබුනි....මා අතින් සිදුවන අතපසුවීම් නිසා මා ඔහු සමග වාදවලට නොගියෙමි.....සමාදී මම දවසෙ කාලසටහනකට අනුව තමා වැඩකරන්නෙ බැරිම වෙලාවක තමා ඒක වෙනස් කරන්නෙ.......ඔයත් ඒක දැනගෙන ඉන්න ඕනැ.....සුරන්ජිත් එසේ පැවසූබව මට මතක් විය......හරි හරි මට ඒ කලසටහන දෙන්නකො.....මම ඒවිදියට වෙනස්වෙන්නම්.....එදින මම පැවසුවෙමි......කොහොමද අපේ අයියගෙ නීතිත් එක්ක උඹට ඉන්න පුලුවන්ද.....දිනක් සුජානි ඇසුවාය....මොන නීතිද බන්.....එයාගෙ ඇති නීතියක් නෑ එයා කියන්නෙ හැමදෙයක්ම පිලිවෙලක් ඇතුව කරන්න කියල....ඒක තමා දියුනුවෙන කෙනාගෙ ලක්ශනය....අපි පිලිවෙලක් නැතුව ජිවත් වෙලා ඔක්කොම අනාගන්නව.....එයා ඒ කිසිදෙයක් අනාගන්නෙ නෑ ලස්සනට සැහැල්ලුවෙන් ඉන්නව......මම ඔහු ගැන කීවෙමි......උඹත් ඉතින් අපේ අයියටම තමා ගැලපෙන්නෙ.....ඇය සිනාසෙමින් කීවාය.....ඒක හින්ද වෙන්නැති අපිව මුනගැස්සුවෙ....මා කීවෙමි......
අපි නීතියෙන් විවාහවී අවුරුදු දෙකක් පමන ගතවිය ඔහු මට කෙතරම් ආදරය කලද මගෙන් අයුතු ප්‍රයෝජන නොගැනීමට ඔහු මහන්සිවෙන බව මට තේරුනි.....මට කොල්ලො කියනව බැන්දනම් නිකා ඉන්න එපා කියල.....ඒත් තාම ඔයාව මම ගෙදරට ගෙනිච්චෙ නෑ.....ගෙදරට ගිනිච්චට පස්සෙ තමා ඔයාව මට පූර්න වශයෙන් අයිතිවෙන්නෙ.....අතකන් අතගාල බලනව විතරයි.....එක් දිනක් මා සමග සිනාසෙමින් පැවසූ සුරන්ජිත්......කඩේකින් බඩුවක් ගත්තම ගත්තම ඒක ගෙනියන්න බැරිනම් ඒක වෙන්කරල තියන්න කියල......මුදලාලිට කියනව......ඒත් ඒක මගේ වෙන්නෙ නෑනෙ ඒ හින්ද ඒක මට අයිති නෑ......ඒකට සල්ලි ගෙවල බිල ගන්නව ඒත් ඒක ගෙදර ගෙනියන්න බෑ ....ගෙදර ගෙනියනකන් ඒක පාවිච්චි කරන්න පුලුවන්ද බෑනෙ......ඔන්නම් ඒක අතගාල බලල හොදට තියෙනවද කියල බැලුවැහැකි.....ගෙදර ගෙනිච්චට පස්සෙ තමා මට ඕනැවිදියට පවිච්චි කරන්න පුලුවන්......ඔහු මාව කඩේ බඩුවකට උපමාකර කතාකරනවිට......එහෙනම් මාවත් කඩෙන් ගන්න බඩුවක් උනානේද.....මා විහිලුවට මෙන් ඇසුවෙමි......මේක උදාහරනය විදියට කිව්ව විතරයි.....ඔයා ඉතින් මගේ අනිත් ඉන්ද්‍රියනෙ.......කෙනෙක් කසාද බදිනකන් එයාට තියෙන්නෙ එක් ඉන්ද්‍රියක් විතරයි.....කසාද බැන්දට පස්සෙ තමා ඉන්ද්‍රිය දෙකම සම්පූරනවෙන්නෙ.......ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.....
අපි කසාද බැද අවුරුදු දෙකක් පමන ගතවිය.....අපේ උත්සවය ඉක්මන්කරන ලෙස ගෙවල් දෙකෙන්ම ඉල්ලීම නිසා අපිට වුත්සවය ගැනීමට සිදුවිය.....අපි දෙදෙනා සිතා සිටියේ මගේ අධයාපන කටයුතු අවසන් කර උත්සවය ගැනීමටය......මොනව කරන්නද සමාදි ඔයා මන් ලගට ආවකියල ඔයගෙ ඉගෙනීමෙ වැඩවලට මම භාද කරන්නෙ නෑ......මම ඒක පොරොන්දුවෙනව.....ඔහු කියන දේ කරන කෙනෙක් බැවින් මා ඔහුව විශ්වාස කලෙමි......අපේ උත්සවය සදහා නැකැත් දින බලූ අම්මා එම දිනය සුරන්ජිත්ට දැන්වූවෙමි.......මාව මනමාලිට ඇන්දීමේ කටයුතු සෙනුරි අක්කට භාරදුන්නෙමු......
මගේ මන්ගල උතසව කටවුතු ඉහලින් කිරීමට ගෙදර සැවොම වෙහෙසවෙන බව දුටුවෙමි.....ඒ අතර ජනිත් අයියා කැපී පෙනුනි.....කුඩා කල සිට එකටම සිටි අපි දෙන්නගේ එම සහෝදර බැදීම එලෙසම තිබුනි......අපේ උතසවය හෝටලයක ලෑස්තිකල බව තාත්තා කීවේය.......මන්ගල දිනයෙන් පසු අපිට නැවතීමට හෝටල් දෙකක කාමර වෙන්කලබව සුරන්ජිත් කීවේය.....මේ අතර සුජනි මට වුදව් කලේ මගේම සහෝදරියක් ලෙසය..ඇයත් තිලිනිත් මගේ යෙහෙලියන් වසයෙන් ගැනීමට මට හැකිවිය..අපේ ගෙදරට පැමින අපිට උදවු දුන් ඇය ට අපේ ගෙදර කවුරුත් ඇය කෙරෙහි ආදරයක් ඇතිවී තිබෙන බව තේරුනි.....
අපේ මංගල දිනය උදාවිය මා උඩරට පිලිවෙලට සැරසුනු අතර අපි පොටෝ ගන්න ස්තානයට ගියවිට....... සුරන්ජිත් නිලමේ ඇදුම ඇද සිටින ආකරය දුටුවෙමි.......මේ දර්ශනය දුටු විට මා නොදැනුවත්වම මගේ සිත අතීතයට ඇදී යන්ට විය........

(බොක්සින් සමාදි 125).............................මම මේක උඹට දෙන්නද.....සුරන්ජිත් ගිය පසු මම සුජානිගෙන් ඇසුවෙමි.....අනේ එපාබන් මම බොරුවට ඉල්ලුවෙ.....ටිකක් නීති දැම්මට සැරවුනාට අපේ අයිය හරි හොදයිබන්.....ඇය පැවසූවිට මා කිසිත් නොකියා සිනාසුනිමි.....නිතර මා මුන ගැසෙන සුරන්ජිත් මගේ අතින්වත් ඇල්ලීම නොකරන බව දැනුනු මට ඔහු ගෙහැනුන් කෙරෙහි කිසිම හැගීමක් නොමැති කෙනෙක් වසයෙන් දැනුනි........මා කිහිප දිනක් මාව ස්පර්ශ කිරීමට උත්සාහකලත් අසාර්තකවිය.....මාව බැන්දට පස්සෙත් අපිදෙන්නට මේවිදියට ඉන්නවෙයිද දන්නෙ නෑ මට බයක් දැනුනි...මෙයාටනම් ගැහැනු ගැන කිසිම හැගීමක් නෑ වගේ .....මා කල්පනාකලෙමි......
          සුරන්ජිත් මොකද කියන්නෙ.....දිනක් ජනිත් අයියා මගෙන් ඇසුවේය......මොකුත් නෑ අයියෙ....එයාගෙ පත්වීම ලැබුනට පස්සෙලුනෙ අනිත් ඒව කරන්නෙ.....මම කීවෙමි.....ඒක හොදයි......කොහොමද මිනිහගෙ ගතිගුන එහෙම.......ටිකක් නීතිකාරය ඒවුනාට හොදයි වගේ...පැවසූ මම සුරන්ජිත් තෑගිදුන් පෝන් එක පෙන්නුවෙමි....මේක සෑහෙන ගානක් වෙනව ඇතිනෙ......අයියා කීවේය......කෙල්ලෙක් වෙන එකේ වාසනාව ඕකතමා....කොලගෙන් නිකන් හම්බවෙනවනෙ......අපිට ඉතින් කවුද දෙන්නෙ කෙලෙක් යාලුවුනොත් පුලුවන්තරම් ඒකිට දෙන්න වෙනව මිසක්......ඔහු කීවේය.....දැන්ද අයියට තේරෙන්නෙ කෙල්ලෙක් වෙන එකේ වටිනාකම....ඒ දවස්වල කිව්වෙ කෙල්ලෙක් වෙලා ඉන්න එක කරදරයක් කියලනෙ......මම කීවෙමි.....ඒ දවස්වල එහෙම හිතුනට දැන් හිතෙනව උඹ කෙල්ලෙක් උන එක වාසනාවක් කියල.....කොල්ලෙක් උනානම් ඔක්කොම තනියම කරගන්න වෙනවනෙ.....ඔහු කීවේය.....
          මාස හයකට පමන පසු සුරන්ජිත්ට බලන්ගොඩ පලාතේ රෝහලක පත්වීම ලැබුනි......මේ අතර තුල මගේ ලොකු අයියාටද පුද්ගලික ආයතනයක ඉංජිනේරුවරයෙකු වසයෙන් රැකියාව ලැබී තිබුනි.......ජනිත් අයියාගේ විසිර යෑමේ උත්සවයටද අපිට සහභාගීවීමට ලැබුනි.......සුරන්ජිත් ලමයගෙ රස්සවත් හරිනෙ දැන් මොකක්ද දුවේ එයා කියන්නෙ......තාම මොකුත් නෑ අම්මෙ අපි කලබල නොවී ඉම්මුකො......මේව දුරදිග යවන එක ඒත්රම් හොද නෑ එයත් එක්ක කතාකරල මොකක් හරි තීරනයක් ගන්න.....අම්මා කීවාය......ඔවුලක් නෑ අම්මෙ එයා නරක කෙනෙක් නෙවෙයි......වෙලාවට කියයි.....මම කීවෙමි.......
            සුරන්ජිත්ගේ පත්වීම ලැබ මාස දෙකක් පමන ගතවිය......අපේ කසාදෙට නැකතක් බලන්න කියල අම්ම කිව්ව......සුරන්ජිත් මට කතාකර කීවේය.......අම්මේ ඔන්න අම්ම්ගෙ සුබ ආරන්චිය ආව......මම අම්මාට කීවෙමි......මොකක්ද බන්.....ඇය ඇසුවාය.....සුරන්ජිත් කතාකරල කිව්ව කසාදෙට නැකතක් බලන්න කියල.....මම පැවසූවිට අම්මා සතුටින් සිනාසුනාය.......මුලින් කසාද බැදීමටත් පසුව මංගල උත්සවය පැවත්වීමටත් කතාවී තීරනය කර ගත්තෙමු.......කසාද දින එලබුනි.......මාව සැරසීමට අල්ලපු ගෙදර රීටා ඇන්ටිගේ දුව වන සෙනුරි ආවාය ඇය රූප ලාවන්ය ඉගෙනගෙන තිබීම අපිට ලෙහෙසියක් විය.....ලගදි සමාදි නන්ගිව මනමාලිට අන්දන්නෙත් මමයි ඔන්න.....මම ඔයාව ලස්සනට අන්දවන්නම්.....ඇය කීවාය.....මට ඔසරියක් ඇන්දවූ සෙනුරි අක්කා මට අමුතුම කොන්ඩා මොස්තරයක් දැම්මාය.....නන්ගිගෙ කොන්ඩෙ ගොඩක් තියෙන හින්ද ලසනට මෝස්තර දාන්න පුලුවන්.......ඇය කීවාය.......අපේ කසාදයේ ලියාපදින්චිය අපේ ගෙදරම තිබුනු නිසා ගෙදර උත්සව සිරියක් ඇතිබව පෙනුනි........ආච්චිට දැන් ටිකක් වයස නිසා මා අසලට හිමින් පැමිනි ඇය මගේ හිස අතගා ආසිර්වාද කලාය.......නැකැත් වෙලාවට පැයකට පමන පෙර සුරන්ජිත්ගේ නෑ පිරිස පැමිනියේය.......එදින අපේ විවාහය ලියාපදින්චි කල පසු දිවා භෝජන සන්ග්‍රහයක් ද සූදනම් කර තිබුනි........එදින සුරන්ජිත් මට බත් කටක් කැවීම අපි දෙදෙනාගේ බැදීම සන්කේතවහ් කරන බව මට තේරුනි.....අපි කෑම මේසයෙන් ඉවත්ව යනවිට.....සුරන්ජිත් මගේ ඉන පෙඩෙසට අත යවා මාව ඔහු අසලට තුරුලුකර ගැනීම මට පුදුමයට කරුනක් විය......මෙතෙක් කලක් මගේ අතින්වත් අල්ලා නොසිටි අහු දැන් මාව ඔහුගේ ඇගටම හේත්තු කර ගෙනය......අපි එකට වාඩිවනවිට ඔහු මගේ අතින් අල්ලා ගත්තේය.....මොකද පුදුම වෙලාවගේ මා දිහා බලාඉන්නෙ ඔහු ඇසුවේය......ඔයා හරි පුදුම කෙනෙක් සුරන්ජිත්.......මම කීවෙමි....ඒ ඇයි.....ඔහු ඇසුවේය.....අනේ මන්ද.....පැවසූමම බිමබලාගත්තෙමි.......මම දන්නව ඔයා පුදුම වෙන්න හේතුව.....පැවසූ ඔහු ......කෙල්ලේ....ඔයා මෙච්චර කලක් මට අයිති වෙලා හිටියෙ නෑ ඔන්න අද තමා මට අයිතිවුනේ.....මට අයිති නැති කිසිදෙයක් මම අල්ලන්න කැමති නෑ......ඔන්නන් නන්ගිගෙන් අහන්න.....සුජානි දෙස බලා කීවේය......මොකක්ද අයියෙ......ඇය අපි අසලට පැමින ඇසුවාය......ඇත්තද සුජානි මේ අයිය කියනදේ......මම ඇසුවෙමි......මොකක්ද.......ඇය ඇසුවාය......අයිය කාගෙවත් දේවල් අල්ලන්නෙ නෑ කියන්නෙ......අපෝ ඔව් අපිටත් එයාගෙ දේවල් අල්ලන්න තහනම්......ඒවුනාට එයාගෙ ඇදුමක් හෝදගන්න උනාම ඒවනම් අල්ලන්න දෙනව.......ඇය කීවාය........
                 මා මෙතෙක් දවස් සුරන්ජිත් ගැන හිතාසිටි දේවල් වැරදි බව තෙරුම් ගත්තේ අපේ කසාදයෙන් පසුවය ..... මා සිතා සිටියේ ඔහු ගැහැනු ගැන කිසිම හැගීමක් නොමති කෙනෙක් ලෙසය.....ඔහු ආදරබර පෙම්වතෙක් බව දැන ගත්තේ අද දිනයේය.......

(බොක්සින් සමාදි 124)..............................එහෙම හරියන්නෙ නෑනෙ....සුජානි අයියට කතාකිරීමට සැරසුනාය......සුරන්ජිත්නෙ ඉස්සෙල්ලම මගෙන් ඇහුවෙ දැන් එයාට එපා කියල හිතෙනවන මගේ ගැටලුවක් නෑ මමත් අමතක කරන්නම්......ඔයා සද්ද නැතුව ඉන්න අනේ ......මම කීවෙමි.....උඹට එහෙම කරන්න පුලුවන් උනාට මට උඹව අතහරින්න බෑනෙ.....ඇය කීවාය.......ඉතින් අපි දෙන්න කොහොමත් යාලුවොනෙ ...අපේ යාලුකම අතහැරෙන්නෙ නෑනෙ...මම කීවෙමි.....යාලු කම වගේ නෙවෙයිනෙ බන් උබ අපේ කරගන්න පුලුවන්න.....සුජානි කීවාය.....එහෙනම් ඉතින් අයිය බැ කිවුවොත්ත් උඹවත් මාව බැදගනින්......මම ඇයට විහිලුවක් කෙලෙමි......මම කොල්ලෙක් උනානම් දෙපාරක් හිතන්නෙ නෑ උඹව බැද ගන්නව......ඇය සිනසෙමින් කීවාය.....අපි කතාකරමින් සිටින අතර තුල සුරන්ජිත් අපි අසලට එනුදුටු මා.....කෙල්ලෙ මම පොඩ්ඩක් ලැට් එකට ගිහින් එන්නම් .....සුජානිට පැවසූ මම හිමින් මාරු වුනෙමි.......ටික වෙලාවක් සිටි මා නැවත සුජානි සිටි ස්තානයට ගියෙමි....මොකක්ද බන් ඔච්චර වෙලා ඕක ඇතුලෙ කලේ.......උඹ මෙතැනින් ගියා විතරයි අයිය ඇවිත් එන කන් බලා ඉදල ගියා.....තව පොඩ්ඩකින් එනව කිව්ව අපිට මෙතැන ඉන්න කිව්ව......ඇය කීවාය......ඕනෙ නෑ බන් අපි යමු....මා කලකිරුනු ස්වභාවයෙන් කීවෙමි......කලබල වෙන්න එපා බන් අපි පොඩ්ඩක් ඉදල මොනවද කියන්නෙ කියල අහගම්මු......ඇය කීවාය.......උබ කියනවනම් ඉන්නම්......මා අසලතිබුනු බන්කුවෙන් වාසිවුනෙමි......සුජානිද මා අසලින් වාඩිවුනාය.....ඔය කිව්වට එන එකක් නෑ බන් ...ටිකවෙලාවකින්.....මා සුජානිට පැවසුවෙමි.....එනව බන්.... අපේ අයිය කිව්වොත් කිව්ව.....ඔයාට වැඩිය මම අයිය ගැන දන්නවනෙ......සුජානි පැවසුවාය......මම ඔයාල දැකල එනවත් එක්කම කොහේද ගියේ......මා අසලින් වාඩිවූ සුරන්ජිත් පැවසුවේය......ශාරීරික අවශ්‍යය තාවයක් සදහා මගේ අයියාගේ බිරිද.....ඒ කියන්නෙ මගේ නැනා පොඩ්ඩ.....වැසිකිලියක් සොයාගෙන පිය මැන්නාය......සුජානී සිනාසෙමින්......වේදිකා නාටියමය සුවරූපයෙන් කීවාය...........කොහොමද බිරිද වෙන්නෙ තාම කසාද බදින්නෙ නැතුව.....පැවසූ සුරන්ජිත්......සොරි මට ඊයෙ කතාකරන්න බැරිවුනාට......ඊයෙ මට ගොඩක් වැඩ තිබුන .....පයිනල් යනකොට ගොඩක් වැඩතියෙනව.....ඔයාලටත් එදාට තේරෙයි.......ඔහු පැවසුවේය......දැන් ගෙවල්වලිනුත් හරි.....සමාදිගෙනුත් අවුලක් නෑ....අයිය ගෙන් හරි උත්තරයක් නැතුව තමා බලා ඉන්නෙ.....හරි හරි අපි ටිකදවසක් ආස්සරේ කරමුකෝ......ඊටපස්සෙ හරි උත්තරේ දෙන්නම් ඔහු...... කීවේය......ටිකවෙලාවක් කතාකරමින් සිටි ඔහු එතනින් පිටවූවිට අපේ දේසනවලට සහභාගී වීමට ගියෙමු.

ටික දවසක් ආස්සරේ කරල උත්තරේ දෙන්නම්.....සුරන්ජිත් පැවසූ එම වදන මගේ දෙසවනේ රැවුදෙන්ට විය.....මෙයා මාව ආස්සරේ කරල කවඩහරි එපා කියල හිතුනොත් මාව අතහරියි.....එයා නම් කොල්ලෙක් එයාට ඒක ගනනක් නෑ මම කෙල්ලෙක් හින්ද තමා මේ හැම ගැටලුවකටම මුහුන දෙන්න වෙන්නෙ......එයාට ඕනෙ නැත්නම් මමත් එයාව නිකම්ම යාලුවෙක් විදියට ආස්සරරේ කරනව.....මා සිතා ගත්තෙමි......මම කෙල්ලෙක් වෙලා දැන් හට අටක් වෙනවනෙ.....මේකලෙට මට ඔය මගුල් පිස්සුව තිබුනෙ නෑනෙ.....හිටිය වගේ තව ටික දවසක් ඉන්නව .....මා කල්පනා කලෙමි......
මොකද බන් කල්පනා කරන්නෙ......මා අසලට පැමිනි සුජානි ඇසුවාය......මොනව කල්පනා කරන්නද බන් ඔය හිටියවගේ ඉන්නව.....මම කීවෙමි.....මම කියල තියෙනවනෙ අපේ අයිය ආවට ගියවට කිසිම දෙයක් කරන්නෙ නෑ කියල එයාගෙ පිලිවෙලක් තියෙනව......සමහර වෙලාවට ඒවට මටත් තදවෙනව.....ඒත් පස්සෙ කල්පනා කරනකොට අයිය හරි කියල හිතෙනව.......සුජානි අයියා ගැන විස්තර කියන්ට වූවාය.....ඒ වුනාට එයාට මම ගැන වැරදි චිත්‍රයක් මැවුනොත් එයා මාව අතහරියි....එයා කොල්ලෙක් හින්ද..එයාටනම් ඒක සුලුදෙයක් වෙයි.....අන්තිමේදි මාව තමා අමාරුවෙ වැටෙන්නෙ....මම කීවෙමි......අපේ අයිය ඒවගෙ ජරා වැඩකරන්නෙ නෑ බන්......උඹ බය නැතුව හිටහන්....... ඇය කීවාය....
සුරන්ජිත් දවසකට වරක් දෙවරක් මාව මුනගැසී කතාකිරීම පුරුදක් කර ගැනීම නිසා මගේ සිතේතිබුනු බිය තරමක් දුරට පහව යන්ටවිය.....ඔහු මා අසලට වී කතාකලත් ම්ගේ අතින්වත් නොඇල්ලීන ....ඔහුගේ පුදුම ගතිගුනයක් විය.....කෙල්ලො කොල්ලො යාලුවෙලා දැවස් දෙක තුනෙන් තුරුල්වෙලා කතාකරන්නෙ.....ඒත් මෙයා ගෙවල් වලින් කැමත්ත දීලත් මගෙ අතින්වත් අල්ලානෙ නෑ......මහ පුදුම කෙනෙක් නෙ.....මා කල්පනා කලෙමි......සමහර කෙල්ලො ඔවුන්ගේ පෙන්වතුන්ට තුරුලුව සිටින ආකාරය දුටුවිට....අනේ මටත් මේවගේ සුරන්ජිත්ට තුරුලුවෙලා ඉන්න ඇත්නම්.....යන සිතුවිල්ල ඇතිවිය......මගේ අතින්වත් අල්ලන්නෙ නැති සුරන්ජිත්ගෙ සිරුරේ උනුසුම මම කොහොමද විදගන්නෙ..... කල්පනාකලෙමි. කෙසේ වෙතත් සුරන්ජිත් නිතර මාගැන සොයන බවත් මගේ හැම දෙයකටම උදවු කරන බවත් මට තේරුනේ.....ඔහු මට වටිනා පෝන් එකක් ගෙනත් දුන් දවසේය......ඔය කබල් පෝන් එක අයින් කරල මෙන්න මේක තියාගන්න.....ඔහු පැවසූවිට.....මේක කබල් පෝන් එකක් උනත් මට මේක ජනිත් අයිය අරන්දුනෙ......එයාගෙ දෙවෙනි පඩියෙන්......මම කීවෙමි......සුරන්ජිත් මට අරන්දුන් පෝන් එක බැලූ සුජානි......මටත් මේවගෙ එකක් අරන්දෙන්නකො අයියෙ..... කීවාය......ඔය තියෙන එක මක් වෙලාද.....ඔහු ඇසුවේය.....ඒක ටිකක් පරනනෙ මේවගෙ අලුත් එකක් අරන්දෙන්නකො......ඇය කීවාය.......මාත් තාම මේ පාවිච්චි කරන්නෙ පරන එක තමා.....ඕවගෙ සල්ලි නහස්තිකරන්න පුරුදු වෙන්න එපා....මේකත් මම අරන්දුන්නෙ තාත්තගෙන් සල්ලි ඉල්ලගෙන.....සුරන්ජිත් සුජානිට බනින්ට වූවාය......ඔයාල රන්ඩුවෙන්න එපා......ඔයා මේක ගන්න.....මට ඔයගෙ එක දෙන්න.....මම සුජානිගෙන් ඇගේ පෝන් එක හුවමාරු කරගැනිමට ඉල්ලුවෙමි.......මේ සමාදී.....ඔයා ඕව පුරුදු කරන්න එපා......ඔයාට හොද එකක් නැති හින්ද අරන්දුන්නෙ...නන්ගිට තියෙනව......ලෝකෙ තියෙන හැමදෙම අපිට ගන්න බෑ ඒක මතක තියාගන්නව.....පැවසූ සුරන්ජිත්......මාරු කරගන්නෙ එහෙම නෑ.....ඔහු අපි දෙදෙනාට සැරෙන් මෙන් කීවේය......

(බොක්සින් සමාදි 123)...............................සුරන්ජිත්ගේ ගෙදර අය අපේ නිවසට පැමින ගියපසු අපි දෙදෙනා සම්භන්දව කිසිම විරුද්ධත්වයත් නොමැතිබව.....සුජානි මා සමග පැවසුවාය.....ඔන්න අපේ යුතුකම් අපි කලා දැන් ඔය දෙන්නගෙ අතේ තමයි ඉතුරු වැඩටික තියෙන්නෙ.....ඇය කීවාය....අයිය දන්නෙ නැද්ද ගෙදරින් කැමති වුනා කියල...මම ඇගෙන් ඇසුවෙමි.....මොකද දන්නෙ නැත්තෙ........ එදාම අම්මයි තාත්තයි අයියට කිව්වනෙ එයා කැමැතිනම් ඒදෙන්න අකමැති වෙන්නෙ නෑ කියල.......හැබැයි උත්සවේ ගන්න අයියගෙ පත්වීම ගන්නකන් ඉන්න කිව්ව.......පැවසූ ඇය ......ඇයි එහෙම අහුවෙ.....මගෙන් ඇසුවාය.....සුරන්ජිත් මා එක්ක ඊට පස්සෙ කතාකලේවත් නෑ....මම කීවෙමි......ඒමොකද....ඉන්නකො මම අයියට කියන්න.....ඇය කලබලෙන් කීවාය......කලබල වෙන්න එපා කොයිවෙලාවෙ හරි කතාකරන්නෙ නැතෑ..... මම කීවෙමි.....එහෙම කියල හරියන්නෙ නෑනෙ එයාමයි ඇහුවෙ ....දැන් ගෙවල්වලින් කැමතිවුනාම ...මගාරිනව.....වෙන කොල්ලො ගෙවල්වලින් අහන්නෙත් නැතුව සම්භන්දකම් හදාගෙන පස්සෙන් යනව....මෙයාට ඔක්කොම හම්බවෙලත් නිකමටවත් කතාකරන්න බෑ.....ඇය අයියාට දොස්කියන්ට පටන්ගත්තාය........කමක් නෑ බන් එයාට පස්සෙ හිතුනද දන්නෙ නෑ ඕනෙ නෑකියල......උඹ මොකුත් කියන්න යන්න එපා.....මම පැවසුවෙමි.......නෑ මම අයියට කියනව....ඇය කීවාය......කවද්ද බන් වෙඩින් එක.....අපි අසලට පැමිනි.....අපි අසලට පැමිනි තිලිනි ඇසුවාය......මොන වෙඩින්ද බන් තාම එයාල බලල ගියාවිතරයි......තාම රිසාල්ට් එක ආවෙ නෑ.....මම කීවෙමි.....ඒමොකද උබලගෙ ගෙදර උත්තරේ බිංදුවද බන්.....තිලිනි සුජානිගෙන් ඇසුවාය....එයාල ඔක්කොම කැමතියි....තාමඅයියගෙන් උත්තරයක් නෑනෙ....පැවසූ සුජානී සුසුමක් පිටකලාය.....ඒ මොකද බන්....තිලිනි ඇසුවාය....අනේ කවුද බන් දන්නෙ.....අපේ අයියගෙ හැටි මම දන්නවනෙ එයාට පොඩ්ඩ අත්නම් තද වෙනවනෙ......එහෙම මොකක්හරි උනාද දන්නෙ නෑ.....පැවසූ සුජානී අයියාට දුරකතනයෙන් කතා කරනු දුටුවෙමි......මොකක්ද අයියෙ ගෙදර ඔක්කොම කැමතිවුනාට පස්සෙ අයිය පැත්තකට වෙලා ඉන්නව.....සමාදි කියනව අයිය එයාට කැමති නැත්නම් දැම්ම කියන්න කියල.....ටිකවෙලාවක් අයියා පවසනදේවල් අසාගෙන සිටි සුජානී.....මට ඕව කියන්න බෑ අයිය ඇවිත් කියාගන්න එකයි ඇත්තෙ......සුජානි කේන්තියෙන් මෙන් දුරකතනය විසන්දි කලාය.....මොකක්ද දන්නෙ නෑ සුරන්ජිත්ට උනේ.....අපේ ගෙදර ආවට පස්සෙ මොකක් හරි අඩුපාඩුවක් උනාද දන්නෙ නෑ.....එහෙම නැත්නම් පොඩිකාලෙ මම පිරිමියෙක් ලමයෙක් වෙලා හිටිය කියල දැනගත්තද. දන්නෙ නෑ......ඒත් එහෙම එකක් මේ කවුරුවත් දැනගන්න විදියක් නෑ......සමාදි පොඩිකාලෙ කොල්ලෙක් වගේනෙ හිටියෙ ......මෙයාට මේක ආරන්චිවුනාද දන්නෙ නෑ....මෙයා හිතන්නෙ නෑනේ එහෙම හැසිරුනේ ජනිත් කියල....ජනිත් සමාදි වගේ හිටිය කාලෙ කරපු දේවල් දැන් තමා මතුවෙන්නෙ.....ඒ දවස් වල සමාදිට අම්ම කිව්ව ඒව දැන් තමා වැටහෙන්නෙ.....සමාදි ඔයා ඔය විදියට ඉදල කවද හරි ඔයාට කසාදයක් බදින්න වුනාම තමා තේරෙන්නෙ......මට කොල්ලො කසාද බදින්න බෑ අම්මෙ.....ඇය එසේ කියමින් මගහරින බව මට මතක් විය......කොල්ලෙක් හොයල කසාද බදින්නෙ නැතුව කෙල්ලෙක්ව කසාද බැදගන්නද හදන්නෙ......අනේ පලයන් යන්න.....අම්මා අයිට එදා බැන්නාය.......එකත් එකටම සමාදිගේ හැසිරීම කවුරු හරි කියන්න ඇති.....එයා බොක්සින් ඉගෙනගත්ත එකත් කියන්න ඇති.....මම හිතන්නෙ නෑ සුරන්ජිත් මේව දැනගත්තොත් මට කීයටවත් කැමති වෙයි කියල.....කල්පනා කල මම...මගේ ජීවිතේ පලමු වරට ඇතිකරගත් ආදර ලෝකය බිමට කඩාවැටී දුවිලිබවට පත්වෙන ආකාරය දැනෙන්ට විය......මගේ ඇස්වලින් කදුලු පිටවීමට ආසන්න වුවත් අමාරුවෙන් එය වලක්වාගෙන.......අයිය මොකද කියන්නෙ ඇසුවෙමි...හම්බවෙලාම කතාකරන්නම් කිව්ව..එයාට මොනවද වැඩවගයක් තියෙනහින්ද ...අද හම්බවෙන්න බැරිලු......සුජානී කීවාය.....කමක් නෑ බන් එයාට ඕනැවෙලාවක හම්බවුනාවෙ.....මම පැවසුවෙමි......
සුරන්ජිත් ගෙ ගෙදරින් කතා කලා දුවේ එයාලටනම් ගැටලුවක් නැතිලු.....වෙඩින් එක ගන්නවෙන්නෙ පුතාගෙ පත්වීමෙන් පස්සෙ කියල කිව්ව.....මම කිව්ව ගැටලුවක් නෑ කියල....තාත්තා ගෙදර පැමින පැවසුවේය......මා කිසිත් නොකියා එය අසාගෙන සිටියෙමි...... එක අතකට සුරන්ජිත් හරි.....ඒවගෙ විසේකාර කෙල්ලෙකුට කොයි පිරිමියද කැමතිවෙන්නෙ.....අන්තිමට ඒ මනුස්සයට වෙන්නෙ ගෑනි කියන විදියට ජීවත් වෙන්න.....මට පේනව සුරන්ජිත් කියන්නෙ ඒවගේ ගෑනිට යටත්වෙන ජාතියෙ කොල්ලෙක් නෙවෙයි කියල.....මෙයාල මොනව කිව්වත් මම මේක හිතෙන් අත හරිනව.....කාමරයට ගිය මම ඇදේ දිගාවී එසේ කල්පනා කලෙමි......මම මීට පස්සෙ කවදාවත් කොල්ලො එක්ක යාලුවෙන්නෙ නෑ කොල්ලො එන්නෙ නැතෑ එක එක ඒව අහගෙන ඔක්කොටම බෑ කියනව ....මා සිතාගත්තෙමි.....ආයෙත් මම සුජානි එක්ක ඔය ගැන කතා කරන්නෙවත් නෑ.....ඒත් සුජානි එක්ක තරහවෙන්නෙ නෑ....ඒකි හොද කෙල්ල.....එයා මොනව කරන්නද මේවට.....මා තව දුරටත් කල්පනා කලෙමි......දුව බත් කන්නෙ නැද්ද.....මොකද ඇදේ ඇලවෙලා අසනීපයක්වත්ද.....අම්මා මගේ කාමරයට එබිකම්කර පැවසුවාය......අම්මට මේව කියන්නෙ කොහොමද.....මා කිසිවක් නොසිදුවූවාක් මෙන් ඇදෙන් නැගිට කුස්සිය දෙසට ගියෙමි.......
අපේ අයිය ඔයත් එක්ක කතාකලේ නැද්ද අනේ......සුජානි මගෙන් ඇසුවාය......එයාට ඔන්නම් කතාකරපුවාවෙ ඔයා සද්ද නැතුව ඉන්න මම කීවෙමි.......

(බොක්සින් සමාදි 122)...............................ඔසරිය අන්දවා අවසන් වූ ඇය මගේ කොන්ඩය පීරීමට පටන්ගත්තාය.......මේ වනවිට මගේ කොන්ඩය ඉනෙන්පහලට දිගුවී තිබුනි.....මා කුඩාකල සිට මෙවෙනි කොන්ඩයක් ප්‍රාර්ථනා කල මට මා සිතූ පරිදි ලස්සන දිගු වරලසක් ලැබී තිබුණි ....මා කොල්ලෙක් මෙන් සිටිකල සමාදිගේ ගවුන් ඇද ඇය කපා දැමූ ඇගේ කොන්ඩයෙන් විග් එකක් සාදාගෙන ඉතාමත්ම ආශාවෙන් පැලදගෙන සිටි අයුරු සිහිවිය....මා කෙල්ලෙක් බවට පත්වූ බැවින් දැන් මට මගේම කොන්ඩය දිගට වවාගැනීමට වාසනාව පෑදුනි........කෙතරම් දිගුවුවද මාත් අනිකුත් ගැහැනු මෙන් කොන්ඩය තනියම පීරා සකස්කර ගැනීමට පුරුදුවුනෙමි......කොන්ඩය පීරා සකස් කර ගැනීම මගේ දිනචරියාවේ එක් කටයුත්තක් විය.....අද දින එම කටයුත්ත භාරගත්තේ කොන්ඩයට වෙනත් මෝස්තරයකින් සකස් කිරීමට අවශ්‍යය නිසාය......අම්මා කොන්ඩා මෝස්තර කිරීමට වැඩි කැමැත්තක් දක්වන බව මා දුටුවේ මීට අවුරුදු ගනනකට පෙර සිටය....ජනිත් සමාදි ලෙස සිටි සමයේ.....ඇගේ කොන්ඩය දිගට තිබුනි...අම්මා සමාදිගේ කොන්ඩය නොයෙක් ආකාරයට මෝස්තර දමා ආශාවෙන් බලා සිටින ආකාරය මට මතක්වුනෙමි......ඇගේ එම දිගු කොන්ඩය අම්මාට හොරෙන් කැපූ දින අම්මාට ඇතිවුනු දුක මට තවමත් මතක තිබුනි.....ඇගේ එම කොන්ඩය සහ අම්මා ඇයට සකස්කල කොන්ඩාමෝස්තර දෙස බලා මමද සතුටුවුනෙමි......ඒ සමගම එවැනි කොන්ඩයක් මටත් ඇත්නම් යනුවෙන් සිතුවෙමි......එදින පැතූ පරිදිම මට දිගු වරලස පමනක් නොව රූමත් ගැහැනු සිරුරක්ද ලැබුනි.....කිහිපවරක් කොන්ඩය පීරූ ඇය කෙස්වලින් කොටසක් ගෙන සාමාන්ය කොන්ඩයක් බැන්ද අතර.....ඉතුරුවූ කෙස්වලින් අනිකුත් මෝස්තර නිර්මානය කරන්ට පටන්ගත්තාය......අම්ම මාව මනමාලියෙකුට අන්දනව වගේනෙ මෝස්තර දාන්නෙ......මම කීවෙමි....මගේ දුවව මනමාලියෙකුට වගේ තමා අන්දන්නෙ.....පැවසූ අම්මා තවතවත් කොන්ඩය හැඩකලාය......ඇය කොන්ඩ මෝස්තරය අව්සන් කල පසු කැඩපතින් බැලුවෙමි......මා ඇදසිටි ඔසරියට ගැලපෙන ආකාරයට මෝස්තරය නිර්මාණය කර අතිබව දුටුවෙමි........ඔය කරාබු දෙක ගලවල මේ කරාබුදෙක දාගන්න....ඇය මට එල්ලෙන කරාබුදෙක පලදින ලෙස දැන්වූවාය........මගේ අත්වලට රත්තරන් වලලු දමූ ඇය ගෙලට රත්තරන් මාලයක්ද පැලදුවාය......ඔය තොල්වලත් රතුපාට ගාගන්න.....අම්මා කීවාය......වැඩිය තොල් පාටකරන්න හොද නෑ අම්මෙ....එයා කැමති නෑ වැඩිය මේකප් කරන ගෑනුලමයින්ට......ඔයා කොහොමද දන්නෙ.....අම්මා ඇසුවාය.....ඇයි අම්මෙ එයාගෙ නංගි සුජානි...මගේ හොදම යාලුවනෙ....අයිය එයාටත් බනිනවලුනෙ විස්චූරන වැඩකරනවට.......මම කීවෙමි.....ඒකත් එහෙමද පැවසූ අම්මා එහෙනම් ලාවටවත් ගාගන්න මගෙන් ඉල්ලාසිටියය.....අම්මාට මාව හැඩ කිරීමට සෑහෙන කාලයක් ගතවිය......මම ඉස්සර වගේ කොල්ලෙක් විදියට හිටියනම් අදින්න මෙච්චර වෙලා යන්නෙ නෑනෙ.....වැඩිම උනොත් පැය කාලක් යයි.......මට එසේ සිතුනත්..... කොල්ලෙක් වෙලා ඉන්නවට වඩා මාව දැන් කොයිතරම් සුන්දරද.....කොයිතරම් ලස්සනද.......මගේ රුව කැඩපතින් බලමින් කල්පනා කලෙමි.......

නෝනා කට්ටිය ආව වගේ.....තාත්තාගේ කටහඬ ඇසුනි.....නන්ගි ලෑස්තිද ...ජනිත් අයියා මාසිටි කාමරයට එබිකම්කර ඇසුවේය.......ඔහොම ඉන්න... කතාකරනකන් එන්න එපා පැවසූ අම්මා ඔවුන්ව පිලිගැනීමට ගියාය......සුලු වෙලාවකින් අම්මා කාමරයට ආවය......කෝඅම්මෙ බුලත් හෙප්පුව......මම ඇසුවේ මනමාලයා ට බුලත් හෙප්පුවක් පිලිගැන්වීම සිරිතක් බව මතක් වූ නිසාය.....දන් කාලෙ ඒව නෑ බන් මම කැවිලි බන්දේසිය ගෙනත් දෙන්නම් ඒක අල්ලන්න.....මට පැවසුවාය.....කවුද අම්මෙ ඇවිත් ඉන්නෙ ...මම ඇසුවෙමි....එයාගෙ අම්මයිතාත්තයි.....තව කවුද එක්කෙනෙකුත් ඉන්නව මනමාලයගෙ බාප්පද කොහෙද කිව්ව........අම්මා කීවාය.....අම්මා ගෙනත් දුන් කැවිලි බන්දේසිය අතට ගත්මා හිනින් සීරුවේ ඉදිරියට ගියෙමි.......ඔසරිය ඇද පලමුවරට ඇවිදීම නිසා මට යම් අපහසු බවක් ඇතිවිය......ඉදිරියට ගිය මා පලමුව සුරන්ජිත් ගේ අම්මාටත් තාතාටත් කෑම බන්දේසිය අල්ලා සුරන්ජිත් අසලට පැමිනියෙමි.....මා ලැජ්ජාවෙන් බිම බලාගෙන ඔහුට කෑම ඇල්ලුවෙමි......මොකද බිමබලාගෙන.....ඔහු කේක් එකක් ගනිමින් ඇසුවේය.....මා බිමබලාගෙන සිනාසී ඔහු අසලින් ඉවත්වුනිමි....පැත්තක සිටි ඔහුගේ බාප්පාටද කැවිලි බන්දේසිය පිලිගන්වා එතැන තිබුනු ටීපෝවෙන් එය තැබුවෙමි......දුව පොඩ්ඩක් මෙහෙ එන්න සුරන්ජිත්ගේ අම්මා මට අඩගැසුවාය......අපේ අම්මට වඩා වයස පෙනුමක් තිබුනු ඇගේ මුහුනේ නපුරුබවක් දිස්විය.......මා බයෙන් මෙන් ඇය අසලට ගියෙමි.......මෙතැනින් වාඩිවෙන්නකො පැවසූ ඇය......මගේ නම ඇසුවාය......සමාදි.....මම පැවසුවෙමි......එච්චර වයසත් නෑ වගේ පොඩි කෙල්ලෙක් වගේ......මාදෙස බැලූ ඇය කීවාය......පොඩිවුනාට ගෙදර ඕනැවැඩක් කරනව....හොදට උයන්නත් පුලුවන්......අම්මා මාගැන විස්තර කීමට පටන්ගත්තාය.........
අම්මෙ.... එයාගෙ තාත්තනම් හොදයි වගේ අම්මනම් සැරපාටයි......ඔවුන් ගියපසු මා අම්මාට කීවෙමි......යන්නත් ඉස්සෙල්ල නැන්දම්මගෙ ඇද පේන්න ගත්තද..... මා අම්මාට පැවසූ දේ ඇසුනු ජනිත් අයියා කිවේය......නැන්දම්ම හින්ද නෙවෙයි....එයා සැරවගේ හින්ද එහෙම කිව්වෙ......මම කීවෙමි.....දුවේ මේලෝකෙ හොද අය ඉන්න පුලුවන් නරක අය ඉන්න පුලුවන් ඒහින්ද එයාලත් එක්ක ඇසුරුකරන කොට කල්පනාවෙන් හිටියහම ගැටලුවක් නෑ.....මට හිතෙන්නෙ මගෙ දුව නිවුනු කෙනෙක් හින්ද එයා දුවට සැරවෙන එකක් නෑ.....අම්මා කීවාය......

(බොක්සින් සමාදි 121).................................ඔන්න අපේ අම්මත් කැමතිවුනා.....දින කිහිපයකට පසු සුජානීකීවාය. අම්ම කැමති උනාට තාත්ත මොනව කියයිද කවුද දන්නෙ.......මම කීවෙමි....අපේ තාත්ත අම්ම කියන එකට පිටින් වැඩකරන්නෙ නෑනෙ......අම්මගෙ තීරනේ අවසාන තීරනේ තමා......ඇය කීවාය.......අපේ ගෙදර ඕකෙ අනිත් පැත්ත.....ඔක්කොම කරන්නෙ තාත්තගෙන් අහල.....මම කීවෙමි......එහෙම නැතුව බෑනෙ බන්......ආමි කොමාන්ඩ කියන වෙදියට ඕනැනෙ වැඩ කරන්න......උඹලගෙ තාත්ත අම්මට අන කරනව අම්ම ඒවිදියට වැඩකරනව....ඇය සිනාසෙමින් කීවාය.....අපේ තාත්ත ආමි එකේ උනාට එයා හරි හොදයි.....මම කීවෙමි......මොනවද නංගි ඔයාගෙ යාලුව කියන්නෙ.....අපි අසලට පැමිනි සුරන්ජිත් ඇසුවේය......දැන් ගෙවල්වලිනුත් කැමතිවුන හින්ද කවද්ද බදින්නෙ කියල අහනව......සුජානි කීවාය......මේ බොරුකියන්නෙ නැතුව හිටහන් ......මා ඇගේ උරහිසට සෙමින් පහරක් ගසමින් කීවෙමි......දැන් ගෙවල්වල කැමැත්ත හරි වගේ.....සමාදිගෙ අදහස මොකක්ද.......සුරන්ජිත් ඇසුවේය.....මගෙනම් තාම කිසිම අදහසක් නෑ......මම කීවෙමි.....ඇයි ඒ ......සුජානි ඇසුවාය.......තාම කේන්දර බැලුව විතරෙනෙ තාම ඔයාලගෙ අම්මයි තාත්තයි අපේ ගෙදර ආවෙ නෑනෙ......එදාට මම බුලත් හෙප්පුව අරගෙන මනමලයට දීල හොරෙන් මනමලය දිහා බලල තමයි තීරනයක් ගන්නෙ......මම පැවසූ විට බුලත් හෙප්පුව මොකටද මම බුලත් විට කන්නෙ නෑනෙ......ඔහු කීවේය......කෑවෙ නැතුවට කරන්න දෙයක් නෑ එදාට කන්නවෙනව......මම හොදට මත්වෙන දුන්කොලයක් තියෙල පඩික්කමකුත් ලෑස්ති කරල තියන්නම්.......මම කීවෙමි......පඩික්කන්නම් ඕනෙ නෑ එදාට හොද ඇදක් ලෑස්තිකරල තියන්න මාව මත්වුනාම නිදිකරවන්න......මෙයා හිමිජ්ජ වගේ හිටියට දැක්කද ගහපු ප්ලෑන් එක.....මොකක්ද...මම ඇසුවෙමි......අයියව මත්කරල ගෙදර නිදිකරවන්න නෙ හදන්නෙ....එපා අයියෙ ඕවට රැවටෙන්න.....ඒකට කමක් නෑ නේද සමාදි.....පැවසූ සුරන්ජිත්......මම ඔන්නන් හොදට මත්වෙන දුම්කොලයක් හොයල ගෙනත් දෙන්නම්......ඔහු කීවේය......අයියත් හදන්නෙ මත් උනා කියල එහෙ නිදාගන්නද......ඒව කොහේද......සුජානි කීවාය.......
දින කිහිපයක් ගතවිය.....අයියලා දෙදෙනාත් තාත්තත් සුරන්ජිත් ගැන සොයා ඇතිබව මට ඔවුන්ගේ කතා බහින් තේරුනි......එයාල ටිකක් සල්ලිකාරයො අම්මෙ තේවතු එහෙම තියෙනව.......ටවුන් එකේ ලොකු රෙදි සාප්පුවකුත් තියෙනව.....මොනව නැතත් රෙදිසාප්පුවක් තියෙන එකනම් ලොකු දෙයක්.....මගෙ දුවට හොදට ඇදල ඉන්න පුලුවන්......අම්මා කීවාය......මේ ගෑනුන්ට ඉතින් රෙදිසාප්පු කිව්වම ඊට වඩා දෙයක් නෑනෙ......මම හිතන්නෙ සාප්පුවෙම ඇදුන් ගෙනාවත් හිතට මදි ඇති....තාත්තා කීවේය......ගැහැනු වුනාම එහෙම තමයි නේද දුවේ......දුවටත් දැන් ඒක තේරෙනවනෙ......අම්මා මා දෙස බලා සිනාසෙමින් කීවාය.......දුවේ දැනොයා එයාලට මෙහාට එන්න දිනයක් දාගෙන කියන්න....අපිට එතකිට කතාකරගන්න පුලුවන්නෙ.....තාත්තා කීවේය........තාත්තා පැවසූ පරිදි දිනයක් යොදාගන්නා ලෙස මා සුරන්ජිත්ට පැවසුවෙමි.......තව සති දෙකකින් පමන ඉරිදා දිනයක් යොදාගත හැකිබව ඔහු දැන්වීය......මටත් එන්න ඇත්නම් උබලගෙ ගෙදර......සුජානි කීවාය......මේවගෙ ගමන් වලට කෙල්ලො යන්නෙ නෑනෙ බන් මම කීවෙමි.....ඒකනෙ බන්.......මම උඹේ යාලුවනෙ එන දවසට ඉස්සෙල්ල දවසෙ මම උඹලගෙ ගෙදරට ඇවිත් ඉන්නම්. සුජානි කීවාය.....උඹේ අයිය කැමතිනම් මට කමක් නෑ....මම කීවෙමි......ඒත් ඕනෙ නෑ බන් ඒක හරිනෑ.....ඇය කීවාය......
සුරන්ජිත් මාව බැලීමට පැමිනෙන විට මට ඔසරිය අදින ලෙස අම්මා කීවාය......මෙතෙක් කල් සාරියක් හෝ ඔසරියක් ඇද නොපුරුදු මට ඇය එසේ පැවසූවිට.....දැඩි සතුටක් ඇතිවිය........මා කුඩා කල සිටම ගැහැනු ඇදුම් අතර ඔසරියට විශේෂ කැමත්තක් තිබුනි........මා පිරිමි ලමයෙකු ලෙස ජීවත්වූ කාලෙදී පවා.......ගවුම් ඇදීමට අමතරව ඔසරි ඇදීමටද දැඩි කැමත්තක් සිත තුල තිබුනි.......අනේ මටත් මේවගෙ ඇදගෙන ඉන්න ඇත්නම්....සිතුනු වාර අනන්ත විය......දැන් මගේ එම සිහිනය සැබෑ වී ඇත... දැන් මට එක් එක් වර්ගයේ හැඩයේ ගවුන් ඇදීමට හැකිවී ඇති අතර හෙට අනිද්දම ඔසරියක් ඇදීමටද හැකියාව ලැබීම මගේම වාසනාවකි.......අම්මා මාසමග සාරී තෙරීම සදහා සාප්පුවට ගියාය.....අම්මෙ කොලඹ මීට වඩා අඩුවට තියෙනව.....යන්න වෙලාවක් නෑනෙ මම කීවෙමි......කමක් නෑ මේකෙන් එකක් තෝරගන්නකො ඇය කීවාය......මා ලස්සනයයි හිතුනු සාරියක් තෝරා ගත්තෙමි....අම්මත් එකක් ගන්නකො......මම කීවෙමි.....මාව බලන්න නෙවෙයිනෙ එන්නෙ ඔයාව බලන්නනෙ.....පැවසූ අම්මා තවත් සාරියක් ඇගට තබා බැලුවාය......ඕනෙ නෑ දුවේ සාරි ගොඩක් තියෙනවනෙ.....ඇය එම සාරිය ආපසු තැබුවාය......සාරියට හැට්ටය මසා ගැනීම සදහා මා අම්මා සමග මහන නැන්දා හමුවීමට ගියෙමු......මාව දුටු ඇන්ටී......දුව දැන් ලොකුවෙලා ලසනවෙලා අදුනගන්නත් බෑනෙ.....ඇන්ටී පැවසුවාය......හැමදාම එක වගේ ඉන්නෙ නෑනෙ නේද දුවේ.....අම්මා කීවාය......ඇන්ටි මගේ පපුපෙදෙසේ මිනුම් ගෙන දින දෙකකින් දෙන බව පැවසුවාය.......ඇය පැවසූ දින ගියවිට එම බ්ලවුසය මසා තිබුනි.....මා එය ඇන්ද විට අමුතු හැගීමක් හිතට ආවේ මා මින් පෙර මෙවැනි සාරි ජැකට් එකක් ඇද නැති බැවිනි........ඉරු දින උදාවිය උදෙම්ම නාගත්මම ඔසරිය අන්දවාගැනීමට ඇගේ කාමරයට ගියෙමි......සාරියට අදින යට සාය ඇදගත් මට සාරිහැට්ටය මා ඇඳ සිටි බ්‍රෙසියරටඋඩින් ඇන්දුවාය.......සාරියේ කෙලවර පොට නැවූ අම්මා එය මගේ ඉනට තබා රෙදිපටියකින් ගැටගැසුවාය......සාරියේ ඉතුරු කොන මගේ ඉනවටා එතූ ඇය එහි ඉහල කෙලවර රැලිකර ඉනේ ගැට ගැසූ නූල තුලින් ගෙන ඉතුරු කොන නැවත ඉනවටේ ගෙන උඩු පැත්තේ කොනගැටයක් ගසා ඉනේ රැදෙව්වාය....අනතුරුව රැලි දැමූ කොටස ඉනවටේට දිගහැරියාය.....මා මෙය ආශාවෙන් බලා සිටියේ මට තනියම සාරියක් ඇදගෙනීමට ඉගෙන ගැනීමටය.....අවසානයේ ඔසරි පොටේ රැලි ගානකට හරිගස්සා සාරි පොටේ පිටුපස කර අසලින් හැට්ටයට කටුවක් ගැසුවාය.......ඔසරිය ඇන්දවූ ඇය මගේ හැඩ බලමින් සාරිය හැඩකරන්ට වූවාය......

(බොක්සින් සමාදි 120)...........................කලබල වෙන්න එපා අයියෙ සුරන්ජිත් කියන්නෙ නරක කෙනෙක් නෙවෙයි එයා අවසාන බැජ් එකේ එක්කෙනෙක් ලගදි ඩොක්ට කෙනෙක් වෙන්න ඉන්න එක්කෙනෙක්....මම කීවෙමි....එහෙනම් මෙයාටත් හිත ගිහින් වගේ.....මේ හිත ගියාට කමක් නෑ මොන ජාතියෙ අයද කියල ටිකක් හොයල බලල වැඩ කරනව......ඔහු මට අවවාද දුන්නේය......ඒක තමයි මම අයියට කියන්න ආවෙ.. එයා රත්නපුරේ මාගාව විස්තර තියෙනව අයිය ටිකක් හොයල බලන්න.......මම කීවෙමි.....මේක ගැන අම්ම දන්නවද....අම්මට කිව්ව අම්ම කිව්ව එයාගෙ කේන්දරේ බලල ගැලපෙනවනම් විතරක් අයියටයි තාත්තටයි කියන්න කියල.....මම පැවසූවිට.....එහෙනම් මෙයා මටත් නොකිය හොරෙන්ම ගොඩක් දුර ගිහින් වගේ....ඔහු මට දොස් කියන්ට විය.....අනේ නෑ අයියෙ අයියට නොකියන දෙයක් මාගාව තියෙනවද.....කේන්දර ගැලපුනේ නැත්නම් කියල වැඩක් නැති හින්ද කිව්වෙ නැත්තෙ....අනික එයා මගෙන් අහල තාම සතියක්වත් නෑ.....මම තාම උත්තරයක් දුන්නෙත් නෑ....අයියලගෙ තීරනය මත තමයි උත්තරයක් දෙනවනම් දෙන්නෙ.....මම කීවෙමි....මට එයාව හම්බවෙන්න ඕනැ.....පුලුවන්නන් මට මුනගස්සවහන්.....අයියා කීවේය.....අයිය ඉන්න වෙලාවක් කියන්න මම එයාට කියන්නම්.....මම කීවෙමි.......මම කොලඹට එන්නම් එහෙදි මුනගැහෙමු.......ඔහු කීවේය..
              මා සුජානිට මේ පනිවිඩය කීවෙමි......සුරන්ජිත්ට විවේක වෙලාවත් අයියට නිවාඩු ඇති වෙලාවත් සොයා ගැනීමට අපහසු වුනත් ......බොහෝ මහන්සියෙන් දිනයක් සහ වෙලාවක් යොදාගත්තෙමු......අපි ඒ සදහා බත්තරමුල්ල යොදාගත්තෙමු.......එදින සෙනසුරාදා දිනයක් විය මා සුජානි සහ තිලිනි සමග බත්තරමුල්ල පාක් එකට ගියෙමු.....ජනිත් අයියාද ඔහුගේ නිල වාහනයෙන් පැමින සිටියේය.......මා ඔහුට මගේ යෙහෙලියන් දෙදෙනා හදුන්වා දුන්නෙමි......සුරන්ජිත්ගේ නන්ගිව හදුනාගත් ඔහු......ඔවුන්ගේ විස්තර අහන්ට විය......කෝ අයිය තාම නෑනෙ......ජනිත් අයියා ඇසුවේය.....වෙලාව බැලූ සුජානී......තව විනාඩි පහක් තියෙනව එයා වෙලාවට එයි.....එසේ පවසා සුලුවෙලාවකින් සුරන්ජිත් අපි අසලට පැමිනියේය...සුජානි ඔහුට ජනිත් අයියාව හදුන්වා දුන්නාය......ඉන්පසු ඔවුන් දෙදෙනා කතාවට වැටුනු අතර මා යෙහෙලියන් දෙදෙනා සමග එතැනින් ඉවත් උනෙමි.....මට බයයි බන් ජනිත් අයිය ඔහොම හිටියට හරි සැරයි......උඹල දෙන්න නිවුන්නු කිව්වට.....මුහුනුවර විතරනෙ ටිකක් සමාන....උබට වැඩිය එයා කොච්චර උස මහතද......අනික එයා සැර වුනාට උඹේ එහෙම සැරගතියක් නෑනෙ......සුජානි කීවාය..දැන් ඔහොමවුනාට.....පොඩිකලෙ අපි දෙන්න එක වගේමයි......මම කීවෙමි. සුලු වෙආවකින් සුරන්ජිත් ඔවුන් සිටින ස්තානයට අපිට කතාකලේය......ඔහු අපිවෙනුවෙන් සිසිල් බීම ගෙනත් තිබුනු අතර අපිට ඒවාගන්නා ලෙස දැන්වූවේය........අපි බීමබොන අතරතුර......නන්ගි අපි මේගැන අම්මටයි තාත්තටයි කියමු......එතකොට මෙයාලටත් පුලුවන්නෙ මෙයාලගෙ අම්ම තාත්ත එක්ක අපේ ගෙදරට එන්න දිනයක් දාගන්න......ඔහු එසේ පවසන විට......ජනිත් අයියාට සුරන්ජිත් ගැන යම් පැහැදීමක් ඇතිවී ඇති බව තේරුනි......  වැඩේ හොද විදියට සිද්ද වෙන්නයි යන්නෙ......සුජානී මගේ කනට කර කීවාය.......මම කිසිත් නොකියා සිනාසුනෙමි......මා අයියාගේ වාහනයෙන් ගෙදර පැමිනි අතර යෙහෙලියන් දෙදෙනා සුරන්ජිත් සමග හොස්ටල් එකට යෑමට පිටත් විය.......
         අම්මයි නන්ගියි මගුල් කතාකරගෙන මම දන්නෙත් නෑ.....අයියා දොස්කියන විලාසයෙන් අම්මාට කීවේය......තාම කතාකල මගුලක් නෑ බන් නන්ගි නිකමට කිව්ව..... මම කිව්ව කලබල නොවී හදහන එහෙම බලවල පොඩ්ඩක් හොයල බලන්න කියල.......මම එයාව අද හම්බවුනා........කොල්ලනනම් හොදයි වගේ.....එයාලගේ ගෙවල් පැත්ත පොඩ්ඩක් බලල තිරනයක් ගම්මු නේද අම්මෙ......ඔහු කීවේය......ඒක හොදයි.....අම්මා කීවාය....
          ඔන්න මගේ පැත්තෙන් හරි ඔයාලගේ ගෙදරට කිව්වද.....පසුදින මා සුජානිගෙන් ඇසුවෙමි.......ඒකත් හරි යයි වගේ......උඹ එක පාරටම කොහොමද දන්නෙ.......මම ඇසුවෙමි.....ඊයෙ අයිය අම්මට කෝල්කරල කෙලින්ම කිව්වනෙ.....ඇය කීවාය....බය නැතුව කෙලින්ම කිව්ව.....මා පුදුමයෙන් ඇසුවෙමි......අපේ අයිය එහෙම තමා....කියන්න ඕනැදේ කෙලින්ම කියනව.......මම අහගෙන හිටිය අයිය කිව්ව විදිය.....ඒ කොහොමද......මා ඇසුවෙමි.....අම්මෙ මම මෙඩිකල්කොලේජ් එකේ පස්ට් ඉයර් කෙල්ලෙක් එක්ක දැන් දවස් දෙකකට ඉස්සෙල්ල යාලුවුනා......අම්ම මොකද කියන්නෙ.......ඔන්න ඔහොමයි ඇහුවෙ......ඉතින් අම්ම මොකද කිව්වෙ.....මම ඇසුවෙමි......කිව්ව දේනම් මට ඇහුනෙ නෑ......හොද වෙලාවට අපේ අම්මට ප්රෙසර් නෑ .....ඒ හින්ද ගැටලුවක් වෙලා නැතුව ඇති.....ඇය සිනාසෙමින් කීවාය......දැන් අපි වීක් එන්ඩ් එකේ ගමේ යනවනෙ......අවසන් ප්‍රතිපලය එදාට හම්බවෙයි.......ඇය කීවාය....

(බොක්සින් සමාදි 119)............................ඔන්න මගේ වැඩේ හරි දැන් තියෙන්නෙ උඹලගෙ වැඩේ ..... එදින රාත්‍රියේ තිලිනි කීවාය.......පසුදින සුජානී හමූ අපි ඇගේ සැලැස්ම ක්‍රියාත්මක කල ආකාරය කීවෙමු.....මේ ඒක නෙවෙයි....සමාදිට රසට උයන්න පුලුවන්නෙ.....උයන්න විතරක් නෙවෙයි ඕනැ කෑම වර්ගයක් හදන්න පුලුවන් කියල ....මෙයාගෙ අම්ම කිව්ව....මේක හරි ගියොත් සුජානිට හොද නෑන පොඩ්ඩක් තමා හම්බවෙන්නෙ... තිලිනි කීවාය.....බලමිකෝ අපි ඒ තරම් පින් කරල තියෙනවද කියල.....සුජානී සිනාසෙමින් පැවසුවාය......මට එක පාරටම කැමතියි කියන්න බෑ මේ සැරේ ගෙදර ගියහම තමා හරියට දැනගන්න වෙන්නෙ......මම කීවෙමි.....
ඈ දුවේ කවුද ඒ ලමය.....ගෙදරදී අම්මා මගෙන් ඇසුවාය......එදා ආව එක්කෙනාද.....මම ඇසුවෙමි.......නෑ අර කිව්ව පිරිමි ලමය......එයා දැන් ඉන්නෙ අන්තිම අවුරුද්දෙ......ලගදි අවුට් වෙයි......එයාගෙ නංගි මගේ හොදම යාලුව.....එදා ආව තිලිනියි ඒයාගෙ නන්ගියි තව කීපදෙනෙක් ඉන්නව.....මම කීවෙමි......එහෙනම් අයියයි නංගියි දෙන්නම දොස්තරල......ඒකත් හොදයි.....එයාලට තව සහෝදරයො සහෝදරියො ඉන්නවද දන්නෙ නෑ.......අම්මා ඇසුවාය.......මම හිතන්නෙ ඒ දෙන්න විතරයි.....සුජානි කතාකරන්නෙ අයිය ගැන විතරයි.....ඒ ලමයගෙ ගතිගුන කොහොමද දන්නෙ නෑ නේද......මගෙන් ඇසුවාය.......ඒ අයිය ගැනනම් දන්නෙ නෑ අම්මෙ.....සුජානිනිම් හරිම හොදයි......ඔන්නම් මම එයාව එක්ක එන්නම්....මා කීවෙමි.....එහෙනම් අයියත් හොද ඇති.....පැවසූ අම්මා.....කොයි එකටත් ඒ ලමයට කියන්න හදහන අරන් එන්න කියල......හදහන් ගැලපෙනවනම් අපි මේක තාත්තට කියමු........අම්මා යෝජනා කලේය.....
මා අම්මාගේ යෝජනාව සුජානිට පැවසුවෙමි.....මම අයියට කියන්නම්.......ඒක අම්ම ගාව ඇත්තෙ මොකක්හරි කියල ඉල්ලගන්න පුලුවන් ....අපි කේන්දර ගැලපෙනවනම් අපේ අම්මටත් කියන්නම්......ඇය කීවාය......සතියකින් පමන පසු සුජානි......සුරන්ජිත්ගේ හදහන ගෙනවිත් තිබුනි.......කේන්දර බලන යාලුවෙක් මෙහෙ ඉන්නව කියල අපි දෙන්නගෙ කේන්දර දෙක ඉල්ල ගත්ත දැන් මේ කේන්දර දෙක කාට හරි කියල බලවල ඇත්තටම විස්තර ලියව ගන්න ඕනැ......ඇය කීවාය.....මා ඔහුගේ කේන්දරය අම්මාට ගෙනගොස් දුන්නෙමි.......පසුදිනම එය බලවා ඇතිබව දැන ගත්තේ මා ගෙදර ගිය ගමන් අම්මා පැවසූ දේ නිසාය.......කේන්දරනම් ගැලපෙනව කියල කිව්ව දුවේ......මේ ලමය හරි වාසනාවන්ත ලමයෙක් කියලත් කිව්ව.......විස්තර ලියල ඇති අපි මේගැන තාත්තට කියමු...වාසනාවන්ත ලමයෙක් නෙවෙයිද අම්මෙ ලගදිම දොස්තර කෙනෙක් වෙනවනෙ,,,,,,,මම කිවෙමි..........රාත්රී කෑමෙන් පසු තාත්තා මට අඩගසනු ඇසුනි.......දුව ඔයා දන්නවද ඔය ලමය ගැන විස්තර......මගෙන් ඇසුවේය.......නෑ තාත්තෙ එයාගෙ නන්ගි මගේ හොදම යාලුවෙක් මාගේ බැජෙකේ මාත් එක්ක ඉගෙනගන්නෙ.......මම කීවෙමි........කොයි එකටත් එයාලගෙ ගෙදර විස්තරත් හොයාගන්න......මමනම් කියන්නෙ ඔය වැඩේට දුවට තව කල් තියෙනව කියල.....තාත්තා කීවාය.......කමක් නෑ මහත්තය හොදනම් අපි එයාලව හදුන ගෙන තියාගම්මු.....උත්සවය මෙයා අවුට් උනාට පස්සෙ ගන්න පුලුවන්නෙ.......අම්මා කීවාය......
අපේ තාත්තාගේ අදහසත් කේන්දරයත් සම්භන්දව සුජනිට පැවසුවෙමි.......අයියේ ඔන්න ඔයාගෙ වැඩේ හරී......ඔන්න අපිට සලකන්න ඕනෑ.....සුජානි ඇගේ අයියාට මේ ආරංචිය දැනුම් දුන්නාය.......පසුදින මා හමුවට පැමිනි සුරන්ජිත්.......ඔයාගෙ තාත්ත මොකද කිව්වෙ ඇසුවේය.......ඔයාගෙ හත් මුතු පරම්පරාව ගැනම හොයල ලිඛිත වාර්තවක් දෙන්න කිව්ව......ඒකෙ තියන දේපොල ඔයට අයිතිවෙන කොටස......නිස්චල දේපොල චන්චල දේපොල...අනාගතේ බලාපොරොත්තුවෙන මාසික පඩිය.....ඒවත් ලියන්න කිව්ව.......මා විහිලුවට ඔහුට කීවෙමි.......හිසේ අත ගසාගත් ඔහු....මට දැන් කරගහන්න වෙන්නෙ කච්චෙරියක්ද .......ඔහු කීවෙය.......එවිටම සුජානි අපි අසලට ආවාය......සුරන්ජිත් මා පැවසූ විස්තර ඇයට කීවාය......ඇත්තද සමාදි......ඇය පුදුමයෙන් මෙන් බලා ඇසුවාය......අනේ නෑ මම විහිලුවක් කලේ.......ඒ වුනාට ඔයාල ඉන්නෙ කොහේද කියල අහගෙන එන්න කිව්ව......හරි මම එහෙට ඇවිල්ල විස්තර කියන්නද ඔහු ඇසුවේය.....මම තාත්තගෙන් අහල කියන්නම්.......මම කීවෙමි.....
සුලු විවේකයක් ලැබී තිබුනු ජනිත් අයියා රාත්‍රී ගෙදර ආවේය.......ජනිත් අයියෙ මට ජනිත් අයියට වැදගත් කාරනාවක් කියන්න තියෙනව......මම කීවෙමි......මොකක්ද......ඔහු ඇසුවේය........සුරන්ජිත් කියල ලමයෙක් මගෙන් යාලුවෙන්න ඇහුව.......මා මෙසේ පවසන විටම........මේ ඕකට කියහන් ජනිත් කියන්නෙ උඹේ අයිය කියල.....නිකන් හොම්බතලා ගන්නෙ නැතුව ඉන්න කියහන්........ජනිත් අයියා තරහෙන් කියන්ට වූවේය........

(බොක්සින් සමාදි 118)..............................දින කිහිපයක් ගතවනතුරු සුජානි මේගැන කතා කලේ නැතිවුවද මගේ සිත ඇතුලේ සුරන්ජිත් ගැන අමුතු හැගීමක් ඇතිවනබව තේරුනි.....එහෙත් එය සුජාමිට පැවසීමට තරම් ආත්ම ශක්තියක් නොතිබුනි......සුරන්ජිත් ගේ කඩවසම් රුව දකින විට ඔනැම කෙල්ලෙකුගේ හිත යනබව මට තේරුනි......මා කෙල්ලෙක් වූ පසු පිරිමි ලමයෙක් ගැන හැගීමක් ඇතිවූ පලමුවාරය මෙය විය....එහි අමුතු සුන්දර බවක් ඇති බව දැනුනත් කිසිවෙකුට පැවසීමට හිත නොනැමුනි.....අයිය නිතරම අහනව බන් උඹ ගැන......මොකක් හරි උත්තරයක් කියහන්කො......සුජානි කීවාය.....උඹලෑ අයියට මීට ඉස්සර කෙල්ලො යාලුවෙලා හිටියෙ නැද්ද....මම ඇසුවෙමි.......මම දන්න තරමින්නම් නෑ ....පැවසූ ඇය.....එයා ඉතින් එදා ඉදන් ඉගෙන ගත්ත මිසක් ඕව ගැන බැලුවෙ නෑනෙ.....මම ඒ දවස්වල කොලෙක් යාලුකරගත්ත කියල මටත් හොදටම බැන්න.....එයා නිතරම කිව්වෙ ඉගෙනගන්න කාලෙ ඉගෙන ගෙන ඊට පස්සෙ ඕව ගැන බලන්න කියල.....ඇය කීවාය......ඒක හරි .....ඕව කරන්න ගියානම් අපිට මෙතෙන්ට එන්න හම්බවෙන්නෙ නෑ.....මම කීවෙමි......අපේ අයිය පිලිවෙලට වැඩ කරන කෙනෙක් අපි වගේ නෙවෙයි.....එයා හැම දෙයක් ම කරන්නෙ හරි පිලිවෙලකට.......සුජානී අයියා ගැන පවසන්ට වූවාය.......අපෝ එහෙනම් අපිට එයාගෙ පිලිවෙලට වැඩකරන්න බැරිවෙයි......මම කීවෙමි......මම දන්නව ඔයාට පුලුවන් කියල නැත්මම් මම මේ යෝජනාව කරන්නෙත් නෑ.....අනිත් එක අයිය ලේසියෙන් කෙල්ලන්ට කැමති වෙන්නෙත් නෑ.....ඔයා ගැන මොකක් හරි වෙනසක් දැකල තමා අහන්නෙ.....සුජානි කීවාය.......අනේ මන්ද බන්.....පැවසූ මම ඉස්සෙල්ලම මේක අපේ අම්මට කියන්න ඕනැ....ජනිත් අයියට කියන්නත් ඕනැ......ජනිත් අයිය අපි අම්මගෙ බඩේ හිටිය කාලෙ ඉදන් එකට හිටිය.....අපේ අතරෙ කිසිම රහසක් තිබුනෙ නෑ.....අද එයා ආමිඑකේ හිටියත් නිතරම මට කතාකරනව......මම කීවෙමි......ඉතින් කිව්වනම් හරිනේ.....සුජානි කීවාය....කොහොමඩ බන් මේවගෙ දෙයක් කටක් ඇරල කියන්නෙ....මම කීවෙමි.....හරි ඕකට අපි මොකක් හරි කරමුකො....පැවසූ ඇය කල්පනා කරන්ට වූවාය....අපි අයියත් එක්ක කතාකරල මේකට විසදුමක් හොයමු.......අවසානයේ කීවාය......
දිනක් මා තනියම පාඩම් කරමින් සිටිනවිට මා අසලට පැමිනි සුරන්ජිත්.....කොහොමද සාමදි.... මොකද අද තනියම......කෝ යාලුව.....ඇසුවේය. එයා මොකද අමතක උනා කියල හොස්ටල් එකට ගියා.....දැන් එයි.......මම කීවෙමි......ඔය කෙල්ල ඔහොමම තමයි මෙලෝ සිහියක් නෑ....මොනව හරි අමතක වෙලා එන්න ඇති.......නන්ගිට අමතක වෙනවනම් අයියටත් ඒ ලෙඩේ ඇතිනෙ......මම සිනාසෙමින් කීවෙමි. නන්ගිට තියන හැම ලෙඩේම අයියට හැදෙන්න නෑනෙ.....පැවසූ ඔහු මා අසල පුටුවෙන් වාඩිවුනේය.....ඒක නෙවෙයි අපේ නන්ගි මොකක් හරි ඔයාගෙන් ඇහුවද.....ඔහු අසනවිට.....සුජානි අපි අසලට ආවාය...මොකද ආපහු හොස්ටල් එකට ගියා කියන්නෙ....සුරන්ජිත් ඇගෙන් ඇසුවේය.......පොඩි බඩුවක් අමතකවුනා අයියෙ.....ඇය උත්තර දුන්නාය........අනින්න ඕනැ හොද ටොක්කක් නිතරම එක එක ඒව අමතක වෙනවට......ඔහු පැවසුවේය.......අයියෙ සමාදිට ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලානෙ.....ඒ මොකක්ද......සුරන්ජිත් ඇසුවේය......සමාදි.... අයියත් එක්ක යාලුවෙනවනම් එයාගෙ නෑ දෑ පරපුරටම කියන්න වෙනවලු......ඒ මොකටද අපි දෙන්න කසාද බදිනව නෙවෙයිනෙ.....කැමත්ත අක මැත්ත විතරනෙ ඇහුවෙ......ඔහු කිවේය......මෙයා කියන්නෙ බොරු සුරන්ජිත් ...මම කිව්වෙ අමටයි අයියටයි කියන්න වෙනව කියල.......මම පැවසූවිට කොලපනාවේ නිරතවූ ඔහු.....අන්න ඒක තමා හරි හැදිච්ච ගැහැනු ලමයි කොල්ලො යාලුවෙන්න කතා කරපුගමන් කැමතියි කියන්නෙ නෑ.......ඔයත් යාලුවන්ගෙන් ඒක ඉගෙන ගන්නව.......සුරන්ජිත් ඔහුගේ නංගී දෙස බලා කීවේය......මට ඉතින් කොල්ලොත් එක්ක යාලුවෙන එක අයිය තහනම් කරලනෙ තියෙන්නෙ......සුජානි අයියාට දොස් කීවාය.......ඒදවස්වල ඉගෙන ගන්න කාලෙ හින්ද තහනම් කලා....දැන් ඉතින් ඔයාට හොදට ඔලුව තියෙනවනෙ ඒ හින්ද හොදට හොයල යාලුවෙනව.....මට කමක් නෑ.....ඔහු කීවේය......දැන් අපි සමාදිගෙ වැඩේ කොහොමද කරන්නෙ......සමාදිගෙ අයියයි අම්මයි කැමති වුනොත් සමාදි අයියට කැමති වෙනව කියල මම දන්නව......සුජානි කීවාය......මම කියන්නද වැඩක්.....සුජානි එකවරම කීවාය......නිවාඩු දවසක උඹ තිලිනිත් එක්ක උඹලෑ ගෙදර පලයන්......තිලිනි උඹලෑ අම්මට කියන්න ඕනැ ඒව මම කියල දෙන්නම් ......තිලිනි ඒවැඩේට හොදයි ඒකි හරි අවංක කෙල්ල.....අපේ යෙහෙලියෙක් වූ තිලිනි ගැන ඇය කතාකලාය.......
තිලිනිට සියලු විස්තර පැවසූ සුජානි....තිලිනිව අපේ ගෙදර එක්ක යාම සඳහා සියලු උපදෙස් දුන්නාය..නිවාඩු දිනයේ මම තිලිනි සමග අපේ නිවසට ගියෙමි......අම්මෙ මේ තමයි මාත් එක්ක එකට ඉගෙන ගන්න තිලිනි.......මෙයා කිව්ව අපේ ගෙදර එම්න්න ඕනැ කියල මම එක්ක ආව......මා අම්මාට අයව අදුන්වාදුන්නෙමි......අම්මාද ඇයව ආදරයෙන් පිලිගත්තාය.........එදින රාත්රියේ ඇය නිදාගත්තේ මගේ ඇදේ මාත්සමගය.......පසුදින අපි කුස්සියට ගියේ දහවලට කෑම පිලියෙල කිරීමටය...සමාදිට මටත් වඩා හොදට උයන්න පුලුවන්.....අම්මා මගේ ඉවීමේ හැකියාව ගැන තිලිනිට කීවාය.....තිලිනිද අපිත් සමග උයන්න උදවුවුනාය......ඇත්තම කියනවනම් ඇන්ටි මමනම් උයන්න ටිකක් කම්මැලියි.......තිලිනි පැවසූවිට......ගැහැනු ලමයෙක් උනාම මේවට කම්මැලිවෙලා බෑනෙ දුවේ......අම්මා කීවාය......අපේ අම්මත් මට නිතරම බනිනව.....ඇය කීවාය......ඔයාල කවදහරි ඩොස්තර නෝනල වුනත් හදිස්සියෙ උයන්න පුලුවන් වෙන්න ඕනැ.......නැත්නම් මහත්තයට බඩගින්නෙ තමා ඉන්නවෙන්නෙ........අම්මා සිනාසෙමින් කීවාය......මම කසාද බදින්න අඩහසක් නෑනෙ අම්මෙ.......තිලිනි කීවාය.....ඒමොකද අප්පේ ඒ.....පැවසූ අම්මා.....ගැහැනු ලමයෙක් උනාම හැමදාම අම්මල තාත්තල ගාව ඉන්න බෑනෙ......ගැහැනු කෙනෙක්ට තනියම ඉන්න එකත් ගැටලුවක්නෙ.......අම්මා කීවාය. ....සමාදිත් මම වාගෙනෙ අම්මෙ එයත් කසාද බදින්නෙ නෑ කියනවනෙ.....මා කවදාවත් නොපැවසූ දෙයක් ඇය අම්මාට කීවාය......අපේ දුව එහෙම කියල නෑ.....අම්මා කීවාය.....අවසන් වසරෙ ඉගෙන ගන්න මම දන්න හොද කොල්ලෙක් සමාදිගෙන් ඇහුව......එයා කිව්වනෙ එයා කවදාවත් කසාද බදිනෙ නෑ කියල.......තිලිනි කීවාය.......ඒ කොල්ලගෙන් බේරෙන්න බැරුව කියන්න ඇති....අම්මා කීවාය. අපෝ ඒ ලමය එහෙම කරදර කරන කෙනෙක් නෙවෙයි....හරි අහිංසක හොද ලමයෙක් ලගදිම ඩොක්ටකෙනෙක්වෙනව.......ඒ ලමයගෙ නංගිත් අපිත් එක්ක ඉගෙන ගන්නව.....එයාගෙ නම සුජානි.....සුජානිත් කියන්නෙ අයිය කවදාවත් ගැහැනු ලමයි එක්ක යාලුවෙන්න කතා කරල නැහැල්ලු......එයාටත් පුදුමලු සමාදි ගෙන් මේක ඇහුව එක.......සමහර විට පෙර ආත්මෙක හම්බවුන කෙනෙක්ද දන්නෙ නෑනෙ....එහෙම උනාම හිත යනව කියනවනෙ......අම්මා කීවාය.....අපිත් සමාදිට ඕකම තමා කිව්වෙ ඒත් සමාදි බෑ කියනවනෙ........ඇය කීවාය........ලමය හොදනම් ගැටලුවක් නෑ .....ඔයාලට දැන් හොද නරක තේරෙනවනෙ.......අම්මා පැවසූවිට......තිලිනි මා දෙස බලා සතුටින් සිනාසුනාය....

.(බොක්සින් සමාදි 117)..............................ජනිත් අයියා එසේ පැවසුවත් මට එවෙනි දේවල් බැලීමට ලැජ්ජාවක් ඇතිවිය.. කොල්ලෙක්වූ ජනිත් මේවා බලන එක එතරම් ගානක් නැතිවුවද...... මම මේවගෙ දේවල් බලනව කියල දැනගත්තොත් හොද මගේ ගැහැනුකමට හොදනෑ........ඒ හින්ද කාටවත් දැනෙන්නෙ නැතිවෙන්න හොරෙන් තමා බලන්න ඕනැ......මම සිතුවෙමි......කිහිප දිනකට පසු......මම කිව්ව එක නෙට් එකේ බැලුවද......ජනිත් අයියා ඇසුවේය....නෑ අයියෙ මම කීවෙමි......මොනවද හලෝ බයෝ නේද කරන්නෙ ඉතින් ඕවගෙ දේවල් දැනගන්න ඕනැනෙ......ඔහු කීවේය.....ඒව විෂයන්ට අදාල නෑනෙ.....මම කීවෙමි......අදාල නැතිවුනාට ඕවගෙ ඒව දැනගන්න ඕනැ.....පැවසූ ඔහු....මම සර්ච් කරල දෙන්නම් උඹ බලහන් ....පැවසූ ඔහු කොම්පිවුටරය අසලින් වාඩිවී නෙට් එකට ලොග්වෙන අයුරු දුටුවෙමි.....ටික වෙලාවකින්.....මේ තියෙන්නෙ මේක බලහන්......ඔහු මට කොම්පිවුටර් එක දී ඉවත්විය.......මේ ඕකෙ ට්රාන්ස්සෙක්සුවල් කියල බැලුවත් එනව.....ඔහු කීවේය......මම කිහිපයක් බැලුවෙමි.......එහි  පිරිමි අය සැත්කම් මගින් කාන්තාවන් බවට පත්වී තිබෙන ආකාරය දුටුවෙමි......දැන් බලනකොට මම විතරක් නෙවෙයි නියම පිරිමි අයත් ගැහැනු කම ලබන්න කැමතියි වගේ .....මා කල්පනා කලෙමි.......මගේත් ජනිත් අයියාගේත් අපිට උවමනා පරිදි ස්වභාවිකව ලිංග  මාරුවීම අපේ වාසක් විය......ලොව වටා සෑහෙන පිරිසක් ලිංගය  මාරු කරවා ගෙනීමට දුක් විදින බවත් විශාල මුදල් ප්‍රමානයක් වියදම් කරන බවත් දැනගත්තෙමි......ටික වෙලාවක් මෙය බැලූ මම නැගිට්ටෙමි......බැලුවද.....ජනිත් අයියා ඇසුවේය....මාර වැඩේනෙ බන්......අපි දෙන්න විතරක් නෙවෙයිනෙ අපි වගේ ලිංග  මාරුකරව ගන්න කැමති ගොඩක් දෙනෙක් ඉන්නවනෙ......මම කීවෙමි.....ඒකනෙ මම කිව්වෙ....ඔය විදියට සැත්කම් කරල කොල්ලන්ට කෙල්ලො වෙන්න පුලුවන් උනාට ...කෙල්ලන්ට කොල්ලො වෙන්න අමරුලු බන්.....හොද  වෙලාවට මාව ස්වභාවිකව කොල්ලෙක් වුනා.....නැත්නම් හරිවැඩේ වෙන්නෙ.....ඒක තමා බන් අපි දෙන්නව ඔපරේශන් කලානම් ලක්ශගානක් යනව.....අපේ තාත්තට එච්චර සල්ලි නැති හින්ද එහෙම උනානම් අපිට දුකෙන් තමා ඉන්න වෙන්නෙ.....මම කීවෙමි.....ඒ ඔපරේසන් එකත් හරි අමාරුයි බන් ඕකෙ ඇති පොඩ්ඩක් බලහන්.....ජනිත් කීවේය.......
            මා කිහිප විටක් අන්තර්ජාල මාර්ගයෙන් ලිංගික  විපර්යාස ගැන හොයා බැලුවෙමි.....මා කවදා හෝ වෛද්‍යවරියක වෙන්න හැකිවුවොත් මෙවනි අයට යම් උදවක් වෙන්න පුලුවන් වෙයි......මා කල්පනා කලෙමි.....අපේ උසස් පෙල විභාගය ලන්විය......අපි දෙදෙන මා ඒසදහා හොදින් පාඩම් කර විභාගයට මුහුන දුන්නෙමි.....ජනිත් අයියා ක්‍රීඩා වලට වැඩි කාලයක් ගත කල බැවින් ඔහු එතරම් හොදින් විභාගයට මුහුන දිය නොහැකි බව මට සැකයක් ඇතිවිය.......අපේ විභාග ප්‍රතිඵල පැමිනි පසු මාව ඉතා ඉහලින් සමත්වී තිබුනු අතර ජනිත් අයියාට එතරම් හොදින් සමත්වීමට මඔහැකි වීමගැන මා බෙහෙවින් දුක් වුනෙමි.......එහෙත් ඔහුට එතරම් ඒ ගැන හැගීමක් නොතිබුනේ ඔහුට ක්‍රීඩා කටයුතු දියුනු කරගැනීමට හැකිවන බැවිනි.......මාව වෛද්‍ය විද්යාලයට තේරුනු අතර.......තාත්තා පැවසුවේ ජනිත් අයියාට මිලග විභාගය සමත්වෙන ලෙසය......එහෙත් ඔහු එයට එතරම් කැමත්තක් නොමැති බව දුටුවෙමි.......
               මා කොලඹ වෛදය විද්යාලයට ගොස් අවුරුද්දක් පමන ගත්විය......මේ කාලය වනවිට අයියාට කැඩෙට් නිලධාරීයෙකු වසයෙන් හමුදාවට බැදීමට ඉඩලැබුනි......හමුදාවෙ පුහුනු වෙන එක පනයනව බන්...උඹටනම් පොත්බලන විතරයි තියෙන්නෙ......දිනක් ජනිත් අයියා මාසමග කීවේය.....ඒකනෙ උඹටත් තිබුනෙ මම වගේ ඉගෙන ගන්නනෙ......මම කීවෙමි......මට දැන් තමා තේරෙන්නෙ....මට ඕනැ වුනේ  කොල්ලෙක් වෙලා මගේ අතපයේ ශක්තිය පෙන්වන්නනෙ......ඔහු කීවේය......සුරන්ජිත් මට හමුවූයේ මේ අතරය.....ඔහු වෛද්ය විද්යාලයේ අව්සන් වසරේ සිසුවෙක් විය.......ඔහු මා හදුනා ගත්තේ වෛද්‍යය විද්යාලයේ දී හදුනා ගත් මගේ මිතුරියක් මගිනි......ඔහු ඇගේ අයියා වීම ඔහුව හදුනා ගැනීමට මාර්ගයක් විය.......අපේ අයිය උඹට හිත ගිහින් වගේ......සුජානි......නමින් හැදින්වූ ඇය කීවාය......සුජානි යනු රත්න පුර පලාතේ ගමක හදුනු තැන්පත් ලමයෙකු වීම මා ඇය සමග හිතවත් වීමට බල පෑ කාරනයක් විය.....ඇගේ මෙම ගතිගුන ඇගේ අයියාටත් පිහිටා ඇති බව ඔහු සමග කතාකරනවිට මට තේරුනි......අනේ මාන්ද බන් ඕව ගෙවල් වල අය දැන ගත්තම මොනව වෙයිද කියල.......මම සුජානිට පැවසුවෙමි..........ගෙවල් වලින් අවුලක් වෙන එකක් නෑ.....මොකද අපේ අයියගෙ කිසිම අඩුපාඩුවක් නැනෙ.....අපේ ගෙදර අයත් ඔයාව දැක්කම සතුටුවෙයි......මොකද රූපෙන් අඩුවක්ද......ඇය කීවාය.....ඉතින් කොහොමද බන් මම ඕව ගෙවල් වලට කියන්නෙ......මම කීවෙමි......හරි අපි ඒක පස්සෙ බලමුකො ඉස්සෙල්ල ඔයා මොකද කියන්නෙ......මගෙන් ඇසුවාය.......අනේ මන්ද බන් ......මම ලැජ්ජාවෙන් බිම බලාගත්තෙමි.......හරි හරි මට පේනව මූනෙන්ම කැමතියි කියල.....ඇය සිනාසෙමින් කීවාය........