(බොක්සින් සමාදි 6)...............................ජනිත් පුතා මොකද මෙතැන කරන්නෙ යනව ගිහින් නිදාගන්නව......මම කුස්සිය පැත්තේ සිටිනු දුටු අම්මා සැරෙන් කීවාය.....සමාදි නාවනව බලන්න ආවෙ...මම කීවෙමි.....ඒව පිරිමි ලමයි බලන්න ඕනැ ඒව නෙවෙයි......ඉක්මනට යනව මෙතැනින්......අම්මා මට කිසිවක් නොපෙන්වා.....සාලයට යන්න කීවාය. ...සියලු බලාපොරොත්තු බිදගත් මා නැවත කමරයට ගොස් ඇදේ ඇලවුනෙමි......මාවත් සමාදි වගේ කෙල්ලෙක් උනානම් එතැනට ගිහින් මොකක්ද වෙන්නෙ කියල බලනවනෙ....දැන් මොකද කරන්නෙ.....ඇදේ දිගාවී කල්පනා කලෙමි.ටිකක් වෙලා කල්පනා කරමින් සිටි මට නින්දයාගෙන එනවිට කුස්සිය පැත්තෙන් විශාල සබ්දයක් ඇසී ඇහැරුනි.....පොල් ගෙඩියක් බිදින සබ්දය සමග ගැහැනුන් කිහිප දෙනෙකුගේ සිනා හඩද ඇසුනි. එහෙ මොනව වෙනවද දන්නෙ නෑ.මම පිරිමියෙක් හින්ද එහාට යන්න දෙන්නෙ නෑනෙ.....මට කනගාටුවක් ඇතිවිය.......අද පාසැල් යන්න එපා කී නිසා මම මෙලෙසම නිදාගෙන සිටියෙමි....දවල් උන හින්ද නින්ද යන්නෙත් නෑ . අම්මල එලියට යන්න දෙන්නෙත් නෑ.....මම ඇද උඩ ඉදගෙන කල්පනා කලෙමි......ආ ජනිත් පුතා ඇහැරිලාද......පොඩ්ඩක් මෙහාට එන්න.....පැවසූ අම්මා මගේ අතට පාර්සලයක් දී එය සමාදිට දෙන ලෙස කීවාය.....දැන් මට සමාදිව බලන්න පුලුවන්ද....මට සතුටක් ඇතිවිය......සමාදි කොච්චර ලොකු වෙලාද දන්නෙ නෑ ...සිතමින් පාර්සලය රැගෙන ඇය අසලට ගියෙමි......මගේ ඇස් දෙක අදහා ගත නොහැකිවිය . දිවිය ලෝකයෙන් මෙහාට පැමිනි දෙවු දුවක්ද...ගැටලුව ඇතිවිය. සමාදි තට්ටු දැමූ සායක් ඇති ඉතා ලස්සන වටිනා ගවුමකින් සැරසී සිටියය. එල්ලෙන කරාබු දෙක. ගෙලට බැදි රත්ත්රන් මාලය ...අත්වල දිලිසෙන රත්රන් වලලු....ඇගේ රුව තවත් වැඩිකර තිබුනි. ඇගේ දිගු කොන්ඩය ලස්සනට පීරා මල් වැනි කොන්ඩා කටුවලින් සරසා තිබුනි......මෙයානම් සමාදි වෙන්න බෑ මෙයා දෙවුදුවක් ...මට නැවතත් සිතුනි.....මම පාර්සලය අත තබාගෙන ඇය අසලට ගියෙමි.....මොකද පුදුම වෙලා වගේ බලාගෙන ඉන්නෙ සමාදිට දෙන්න.....අම්මා කියනු ඇසුනු මා එය සමාදි අතට දුන්නෙමි......සමාදි මාව සිපගත්විට මට සියුම් ලැජ්ජවක් ඇතිවිය......මෙයා ලස්සන නම් වෙලා ඒත් ලොකුවිච්ච බවක් පේන්න නෑ.....මම ඇයගේ උස බලමින් කල්පනා කලෙමි......තාම මගේ උසමනෙ. සමාදි ලොකු වෙලා කියල ඔක්කොමල කිව්වෙ බොරුනෙ......ඒත් මෙයාට මොකක් හරි වෙලා තියෙනව....ඒකයි මේ පාටි දාන්නෙ. පස්සෙ සමාදිගෙම්ම අහගන්නව මොකක්ද වුනේ කියල.....මම හිතාගත්තෙමි. 

එදින උත්සවය සරුවට තිබුනි. ගෙදරට එන සෑම වැඩිහිටියෙකුට දන නමා වැද පිලිගැනීම සමාදිට පවරා තිබුනු වැඩක් විය. දවල් වන විට මගේ වයසේ යහලුවන් කිහිපදෙනෙක් පැමිනීම නිසා ඔවුන් සමග දුව පැන සෙල්ලම් කිරීම මිස වෙන දෙයකට හිත නොනැමුනි.......සවස් වනවිට තාත්තාගේ යහලුවන්ද පැමිනි බව දුටුවෙමි....තාත්තා ඔවුන්ට වෙනම පාටියක් සූදාම් කර තිබුනු බව මා දුටුවෙමි......මීට අවුරුද්දකට පමන පෙර සීයා මියගිය දිනවල දීද තාත්තා ඔවුන්ට මෙවැනිම පාටියක් සූදානම් කර තිබුනු බව මට මතක් විය......එදා තාත්තා ඔවුන් සමග මෙම බීම ජාති බිව්වේ සීයා මියගිය සොවින් අඩමින්ය.....අද එම බීම ජාතියම ඔවුන් සමග බොන්නේ මහා හඩින් සිනාසෙමින්ය......මේකනම් පුදුම බීම ජාතියක් අඩ අඩා බොන්නත් පුලුවන් හිනාවෙමින් බොන්නත් පුලුවන්......දුකටයි සතුටටයි බොන්න පුලුවන් එකම බීමජාතිය......මට සිතුනි....
උත්සවයට පසුදින ආච්චීත් අම්මත් සුදු පුන්චිත් සමාදිට දැඩිලෙස අවවාද කරන අයුරු මම අසා සිටියෙමි....දැන් ඔයා පොඩිලමයෙක් නෙවෙයි ඔයා ලමිස්සියෙක්. ගස්වල නගින්න තනියම එහෙමෙහෙ යන්න තහනම්.. පරිස්සමින් ඉන්න ඕනැ.....මේ මොන අවවාද දුන්නද ඇය ඒවා අසාගෙන සිටියේ ඉතා අමාරුවෙන් බව.....මාත් එක්කම හැදී වඩුනු නිසාදෝ මට තේරුනි.....එහෙත් ඇය ඒ සැම අවවාදයක්ම හොදින් අහගෙන ඒවා පිලිගන්නාක් මෙන් සිටීම අම්මාගේත් අනිත් අයගේත් සතුටක් විය.....මේ ජනිත් ඔයා දන්නවනෙ මට ඔය කියන ඒව කරන්න බෑ කියල....මොකද මට කියල නිදහසක් නැද්ද...ඔවුන් ගියපසු...ඇයට දුන් අවවාදවල ගුනාත්මක බාවය ඇය මට පවසන්ට වූවාය.
පසුදා සිට අපිට සුපුරුදු ජීවිතය ගෙනයෑමට හැකිවිය. සමාදි වෙනදට වඩා තරමක තැන්පත් බවක් ඇතිබව මට තේරුනි. එහෙත් එම තැන්පත් බව තව දින කීයක් තියාගනීද යන සැකය මා තුල ඇතිවිය.....මට කිහිප දවසක් සමාදිගෙන් අහන්න හිතාගෙන හිටියදේ අද අහන්න ඕනෑයයි හැගීමක් ඇතිවිය.....මේ සමාදි උඹට මොකක් වෙලාද බන් කමරේට වෙලා දවස් ගානක් හිටියෙ.....