මා ඇදේ ඇලවී මට සිදුවූ විපත්තිය ගැන කල්පනා කලෙමි....මා චතුරිකාගේ එම සුන්දර රුව සිතේ මවාගනිමින් මනසින් ඇයමෙන් හැසිරුනෙමි. මගේ කාමරය තුල ඇගේ ඇදුම් පැලදුම් තිබුනත් ඒවා ඇදගැනීමට අකමැත්තක් ඇතිවූවේ නිමල්ගේ පිරිමි රුව ඒවායේ ස්පර්ශ කර එම ඇදුම් අපවිත්‍ර කිරීමට තිබුනු අකමැත්ත නිසාය. නිමන්තී සමග එක ඇදේ තුරුලුවී නිදාගත් ආකාරයත් එසේම අක්කා සමග නිදාගත් ආකාරයත් සිහිකලෙමි.....මට ඔව්න් ගැන කාම ආශාවන් පහල නොවුනත්....මගේ පුරුෂ ලිංගය ප්‍රානවත් වනබව දැනුනි....ගැහැනු අයගැන සිහිකල විට පිරිමි අයගේ ලිංගය ප්‍රානවත් වන බව මා අත්දකීමෙන්ම දැනගෙන සිටියෙමි.....මා එය සෙමින් අතගෑවෙමි.....එයින් ජනිතවූ හිරිය සමග එය තවත් ප්‍රානවත්වී දැඩිවිය....කෙල්ලන්ටනම් ඉතින් මේවගෙ ලොකුවෙන්න එකක් නෑනෙ සිතූ මා....එයින් ජනිත වූ හිරිය වැඩි කිරීම සදහා තවතවත් අත ගෑවෙමි.....ටික වෙලාවකින් මගේ ඇග වෙවුලන්ට විය.....හුස්ම පිටවීම වේගවත්විය.....මා අත තව තවත් වේගවත්කලෙමි....විනාඩි පහක්වත් ගතවූයේ නැත.....මගේ මුලු සිරුරේම ශක්තිය ලිංගේන්ද්‍රිය දෙසට ඇදීයනවාක්මෙන් දැනුනි....මා ඉතාමත් දැඩිව එය මිරිකුවෙමි....සතුට නිසා මා නොදැනුවත්වම සිහින් කෙදිරියක් පිටවිය.....තදබල හිරියත් සමග එය ගැස්සෙන්ටවිය.....මගේ මුලු සිරුරේම ශක්තිය එය තුලුන් පිටවන්නාක් මෙන් දැනුනි....සිරුර අප්‍රානික වනවාත් සමගම සෑම දෙයක්ම එපාවිය....ශික් මොකක්ද මේ මම කලේ....කල්පනා කරමින් අල්ලට එකතුවූ කිරි පැහැති ශුක්‍ර ධාතු පරන රෙදි කැබැල්ලකින් පිසදා ගත්තෙමි......ඇතිවූ අප්‍රානිකත්වය නිසා ටික වෙලාවක් ඇදේ ඇලවුනෙමි....මා නිමල් ලෙස සිටින සමයේ සතියකට තුන් හතර වතාවක් මෙලෙස විනෝදවන බව සිහි විය. එහෙත් චතුරිකා බවට පත්වූ පසු මෙවැනි කාමුක හැගුම් නිතර නිතර නොපැමිනි බව කල්පනාවිය.....එහෙත් මා ඉද හිට ඇගිලි පාවිච්චි කරමින් මෙවැනි දේකල බව සිහිවූ අතර එවැනි අවස්ථාවලදී මීටවඩා කාලයක් ගතකරමින් මීටවඩා දැඩි සතුටක් ලැබූබව සිහිවිය......එදා අදට වඩා දැඩි සුරාන්ත එකපිට එක කිහිපවරක් ඇතිවූවද සිරුරට අප්‍රාණික බවක් වත් අපහසු බවක් වත් ගෙනදුන්නේ නැත.....කොල්ලන්ට වගේ නෙවෙයි..... කෙල්ලෙක් උනාම කොයිතරම් දැඩි සතුටක් විදින්න පුලුවන්ද....මා කල්පනා කලෙමි.
ඇදේ ඇලවී සිටි මා කුස්සිය දෙසට ගියේ කෑම ගන්නා වෙලාවේදීය .වෙනදාට මා චතුරිකා ලෙස ආත් අම්මාට උදවු වුනත් අද කුස්සිය පලාතටවත් නොගියෙමි....හෙට ආත් අම්ම මාව චතුරිකා බවට පත් නොකලොත් ආත් අම්මාට හොඳ පාඩමක් උගන්වන්නම්කෝ.....මා දැඩි ලෙස සිතාගත්තෙමි......... ආත් අම්මෙ...... මම මේ විදියට ඉන්නෙ අද විතරයි..... මතකනේ.....මම කෑම කන අතරතුර ආත් අම්මාට මතක් කලෙමි.....ඒක ඉතින් හෙටනෙ දැන් කට පියාගෙන කෑම ටික කාපන්කො.....ඇය කීවාය.
මා සවස් වරුවේද කිසිම තැනක නොගොස් ගෙදරම සිටියේ ආත් අම්මා හෙට මාව වෙනස් කිරීමට පොරොන්දු වූ නිසාය......එහෙත් ඇය විශ්වාස කරන්නේ කෙසේද.....එසේ නොකලොත් මා කුමක් කරන්නේද.....මා කලයුතු නරක වැඩ කිහිපයක් ගැන කල්පනාකරමින්.....මාව මලත් කමක් නෑ....මීට වඩා මැරෙන එක හොඳයි .....මා සිතාගත්තෙමි.....
No comments:
Post a Comment